Ik weet dat veel mensen pensioenpaarden hebben, maar zijn er ook die ze echt nog op een volpensionstal hebben staan?
Ik prijs me dolgelukkig met mijn 2 pony's en zou ze nooit meer kwijt willen, maar nu ze beiden op leeftijd zijn en medisch niet meer puntgaaf (zacht uitgedrukt) zit ik soms wel te denken: ik betaal wel een hele klap geld voor 2 "nutteloze" paarden. Helpt niet dat ik volgens mijn osteopaat eigenlijk veel moet rijden voor nek & rug, maar dit met mijn pony's niet kan. En een 3e gaat het toch echt niet worden

Zijn er nog mensen in deze situatie? Hebben jullie ook wel eens zo'n gedachten? Hoe gaan jullie ermee om?
Ze verhuizen naar een weitje of goedkopere stalling is geen optie, ze staan hier verder echt super, zijn dolgelukkig en zitten goed in hun vel. Dus zonder tegenslagen blijven ze op deze stal tot hun dood (die hopelijk toch nog lang op zich laat wachten). Maar toch denk ik soms wel eens "waar ben je mee bezig"..
Achja, zo'n mensen moeten er ook zijn zullen we maar zeggen

Ik kan mijn paard al 7 jaar zelf niet meer rijden (ik heb wat lichamelijke aandoeningen en hij is voor mij te onbetrouwbaar en te sterk onder het zadel) en werk hem alleen vanaf de grond. Maar man, ik mis het rijden verschrikkelijk en hoewel ik hoop dat Sam nog heel lang onderons blijft, kijk ik toch stiekem rond voor dat rustige paardje of het zadel waar ik in kan blijven zitten als m'n been weer uitvalt. 
Ik heb ze in eigen beheer gehad zeg maar en dat was een stuk goedkoper, weet wel wat ik extra betaal per maand. Maar weet ook wat ik daarvoor in ruil krijg en dat is het zeker meer dan waard. En het stukje gemoedsrust is ZO belangrijk