Ik sta sinds vorig jaar met mijn paard bij een vriendin van mij , om te beginnen zij is 14 jaar oud en ik ben 18. We zijn goed bevriend, daar ligt het niet aan, ouders betalen haar paard en omkosten; hoefsmid, DA.. (staat op het boerenbedrijf van haar ouders) en zij koopt wel eens wat het zij een dekje oid.
Het leek leuk, ik ben tevreden geweest met hoe zij met de dieren omgingen, ik reed altijd hun oude paard bij en ze kwamen dan echte hele dagen buiten, in de avond op stal met genoeg eten etc. Ik zag geen reden waarom ik nu mijn eigen paard er niet neer zou zetten.
Ik had het geregeld met hun dat ik 25 euro per maand zou betalen, de brok en vlas inbegrepen. Uiteraard DA en hoefsmid voor mijn rekening. (Ouders betalen dit dan, alles wat eromheen komt gaat uit mijn zak)
In Januari hebben wij het hele bedrag voldaan over het jaar, 300 euro dus.
Na een maand begonnen we al tegen problemen aan te lopen, ik ben heel toegewijd aan mijn paard, ik kom bijna elke dag en verzorg haar goed, als ik mest in haar stal zie liggen haal ik het eruit, wanneer ze een dek op moet krijgt ze die evenals haar inentingen en wormkuren (vind ik belangrijk, toch een stukje van voorkomen van iets) echter doet mijn vriendin aka stalgenoot dit niet.
De vlas is eigenlijk voor de ligboxen van de koeien en haar vader komt altijd precies uit met de pakjes. Nu ging er meer vlas doorheen dan eigenlijk de bedoeling was dus kwam er gemier over dat wij zuiniger moesten doen.
Ik mestte toen regelmatig haar paarden uit, ik vond het maar sneu voor de dieren. Mijn vriend die wel eens meeging verklaarde mij voor gek, en na een maand dacht ik ook, wtf doe ik ook eigenlijk, want een bedankje kreeg ik nog niet.
Ik kwam thuis dus ik gooide in de groep van... pa kun jij niet een paar pakjes vlas voor mij kopen. Mijn vader kende wel iemand en mijn vader vond het alleen maar mooi dat mijn paard goedkoop ergens kon staan dus kocht een pallet in met vlas.
De vlas kon mijn vriendin ook gewoon gebruiken.
Evenals de brok, rond maart stond mijn paard weer vol in het werk en had behoefte aan meer eten. Ik gaf dit ook aan van; geef haar maar meer ze heeft het wel nodig.
De brok ging harder dan anders en eind van het maand was de ton leeg maar moesten ze nog ong. een week wachten op nieuwe brok,
ik had dan allang weer een zak gehaald want ik wil dat er altijd genoeg is.
Zoals je al leest... ondertussen is het een gewoonte geworden. Want ondertussen is de 2e pallet vlas al neergezet (ze betalen dan wel een helft mee..) en ben ik degene die brok koopt.
Nu hadden wij vanavond de pallet neergezet en zie ik bij mijn vriendin in de stal 2 pakken vlas staan, had haar vader die zelf al gekocht voor haar.
Ik was hier eigenlijk een beetje ontdaan over... ik zit alles te kopen maar ze zou bv. de vlas niet delen terwijl ik dit dus wel doe...

Brok vreet haar pony ook gewoon mee. Mijn paard krijgt dan slobber om vetjes te behouden, en heb aangegeven dat ze zelf maar slobber moet kopen maar heb het idee dat haar pony het nog meer vreet dan die van mij (lees: uit mijn zak gekochte brok+slobber!)
Mijn vader zegt dat ik niet zo moet zeuren hij zegt: "Je mag blij zijn dat je paard er staat voor een prikkie."
Dat is ook zo, en mijn ouders betaalden stalgeld. Maar het gaat gewoon niet zoals afgesproken. Ik voel me min of meer ook gebruikt. Ik leg mijn paard echt in de watten vergeleken met haar paarden.
Vanmiddag kwam ik aan stal omdat mijn paard haar pony getrapt zou hebben, ze was er duidelijk een beetje boos over. Als ik aan komen fietsen dan zie ik meteen wie er in de wei staan, haar 2 pony's dus... de een flink kreupel ook aan het achterste been.
Mijn paard stond op stal, zich helemaal te stressen omdat zij niet naar buiten mocht. Dit gebeurd overigens wel vaker; soms staan ze geen van allen buiten ook met mooi weer, of zijn ze gewoon amper gevoerd. Ze hinniken erop los als ik altijd binnenkom, ben min of meer het voervrouwtje
Ik haar vertellen dat ze haar kreupele dier beter niet in het land kan doen maar gewoon stappen aan de weg en goed koelen. Daar was ze het niet mee eens, even naar buiten was ook wel goed.
Ik denk dan JOW zoek het uit, dus ik had alle paarden naar binnen gedaan en ben met mijn paard een eind gaan wandelen."
Ik denk dat het echt aan de jongheid ligt van mijn stalgenootje. Ze is jong, snapt maar 50% van het verzorgen van een paard. En hoevaak is het niet dat mijn kast wagenwijd open staat.
Dan zijn er weer halve bussen anti klit spray leeg, of liggen er borstels in de stal (want ik heb dan borstels die zijn niet heeft... aldus vriendin).
Ondertussen is dat inmiddels opgelost, ze weet dat ik een oer hekel heb aan mensen die de spullen ongevraagd vragen. Dat is nu duidelijk maar nog niet helemaal...
Ik denk dat het ook een kwestie is van; ik ben bewust van hoeveel het kost.
Ik zat zelf al eens te denken.... vlas alleen voor mezelf kopen.... voerton voor alleen mijn paard (al weet ik dat ze het toch pakt, dan kom ik en dan zegt ze jaa sorry heb even wat gepakt vind je toch niet erg?)
Kasten op slot (maar is dat niet kinderachtig?), meer tijden inlassen om mijn paard te bezoeken (vind het min of meer controleren...

We hebben er wel eens gesprekken over, maar dat land 9 van de 10 keer niet bij haar. En nog grappiger is dat ze het vaak nog beter weet,

Hoe zouden jullie dit oplossen? Ik heb ookal een stal schrift neergelegd, zo kan ze erin schrijven wat ze elke dag heeft gedaan met de paardjes en min of meer weet van Oké...
Verhuizen naar een andere stalling is niet mogelijk helaas.
Hopelijk weten jullie duidelijke afspraken en oplossingen voor een veel-jonger-dan-ik stalgenootje.

Bedankt

