Zelf zit ik een beetje in een dilema,
Mijn paard staat gestald op een stal waar ik het heel erg naar mijn zin heb, leuke mensen, prima instructie en vrijwel iedere faciliteit die ik me kan wensen is aanwezig (soms overwegend stoffig en oud, maar aanwezig!)
Nu is er een ding waar ik vreselijk tegen aan loop; de paddocks.. Mijn paard staat op werkdagen zo'n 2/3 uur in de paddock buiten. Redelijk ruim, met vriendjes waar hij in de zomer mee op t land staat; dus super voor hem. Ware het niet dat hij zowat tot zijn knieen in de blubber staat. Vrijwel alle paarden uit deze groep hebben mok en de mijne dus ook, uiteraard behandel ik dit, maar het is natuurlijk dweilen met de kraan open. Rijden kan pas als ik alle vier de benen heb schoongespoten en zijn gehele buik van een dikke modderlaag heb ontdaan. vluchten voor bijtende soortgenoten gaat in slowmotion aangezien de modder nogal vacuum zuigt.
In hoeverre is dit "part of keeping horses" en wanneer mag je van een stal (opgericht ter huisvestiging van paarden) verwachten dat in bepaalde faciliteiten voor de dieren gewoon geinvesteerd wordt? Er gaat bij mij toch een wenkbrauw omhoog wanneer de paddocks er zo bij liggen, en er wel geld is voor een nieuwe parkeerplaats voor wedstrijdbezoekers bv. Vandaag ben ik letterlijk omgedraaid en heb mijn paard maar op stal gezet. Als het tijdelijk alternatief is om zelf nog een uur met hem te gaan wandelen/grazen whatever dan heb ik dat ervoor over.
Dit is mijn eerste paard op onze eerste stal, ik kan dus niet vergelijken met andere stallen. Loop ik me aan te stellen en kan een paard prima de gehele winter in de blubber staat met als gevolg mok, rotstraal en weke hoeven die gaan splijten rondlopen? of mag ik van een pensionstal verwachten dat ze maatregelen treffen om de paddocks redelijk droog te houden?
Graag jullie mening voordat ik de zeikerd ga uithangen
