Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-02-12 18:24

Steeds meer angst....

Geplaatst door de TopicStarter : 12-02-12 18:24

En ik wordt er gek van!

Zo ongeveer heel mijn bokt cariere (11 jaar) heb ik doorgebracht met twee fantastische ponys, Honey en Jamaica. Veel van ze geleerd, met vallen en opstaan weliswaar, maar toch.
In 2009 werd ik op een hele harde manier met mijn neus op de feiten gedrukt hoe fragiel paarden eigenlijk zijn. James raakte geblesseerd, en diverse kliniek bezoeken mochten niet baten. Dit heeft als gevolg gehad dat James maart 2011 met pensioen is gegaan naar een zorgboerderij, waar ze nu werkt met mensen met een autistische beperking.
James haar blessure kan twee oorzaken hebben: Het is fout gegaan met haar bevalling in 2006, of ze heeft een hele lelijke schuiver op de wei gemaakt.
Toen we met James aan het dokteren waren en er eigenlijk geen gat meer in zagen dat het nog goed zou komen, verongelukte Hon. Gewoon thuis op de wei, waar ze al jaren liep. De kudde raakte in een onweersbui in paniek, Hon is uitgegleden/overlopen, en haar been was kapot. Dusdanig dat het niet meer te maken was, en we haar moesten laten gaan.

Tot dusver de inleiding en verhuizen we naar het heden: twee nieuwe pony's, een setje van 7 en een hafloarabier van 1.5. En ik? Ik ben een ei geworden. Met alles wat ik doe zie ik beren op de weg. Mijn jaarling staat in een opfok groep, maar wel op de pensionstal waar ik sta. Ik durf haar hier nauwelijks uit te halen om haar bijv los te gooien. Heb dat geprobeerd, Marja dan wordt ze gek, en straks blesseerd ze zich? Ze kan nog niet vast staan, want tja... Straks gaat ze hangen?
Nu er sneeuw ligt ben ik in staat mijn shet binnen te houden, want straks gebeurt er wat? Dit doe ik uiteraard niet, maar het speelt wel steeds door mijn hoofd.
En straks wordt het zomer, en wil ik mijn shet in de groep hebben, maar alleen het idee al geeft me de bibbers.

Ik merk dat ik met steeds meer dingen hier tegenaan loop. Het is geen angst dat mezelf iets overkomt, maar dat er iets met mijn paarden gebeurt, waardoor ik weer afscheid moet nemen... Hoe moet dat straks als mijn jaarling oud genoeg is om beleerd te worden? Ik baal hier zo ontzettend van... Vroeger was ik zo makkelijk overal mee. En tja, als je niet wilt dat er iets gebeurt moet je ze in een glazen kastje zetten.. En dat is nou net niet wat ik wil...

Dit is voor mij een serieus probleem. Ik hoop dan ook op serieuze reacties.

Laatst bijgewerkt door LadyMadonna op 12-02-12 18:28, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 12-02-12 18:26

Re: Steeds meer angst....

Geplaatst: 12-02-12 18:26

misschien hulp zoeken bij een therapeut? sterkte :(:)

**Geplaatst**: 12-02-12 18:28

Geplaatst: 12-02-12 18:28

Ik snap je probleem echt volkomen..

Is er niet iemand die je zou kunnen helpen met je paarden?
(niet dat je het niet kan, maarjou emotioneel ondersteunen bij de dingen die je nu eng bent gaan vinden?)
En anders helemaal overnieuw beginnen met babystapjes?
Bijvoorbeels ipv losgooien eerst lopen aan het halster tot jij je er goed bij voelt?

**Geplaatst**: 12-02-12 18:29

Geplaatst: 12-02-12 18:29

Kan me er best wat bij voorstellen dat je bang bent dat de paarden wat overkomt. Zou het helpen om voor jezelf kleine (haalbare) doelen te stellen i.p.v. gelijk zo'n grote stap?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-02-12 18:41

Re: Steeds meer angst....

Geplaatst door de TopicStarter : 12-02-12 18:41

Nine, ik heb een meisje dat een andere jaarling uit de groep verzorgt. Als zij die los gooit pakt ze die van mij mee, dat is tot nu toe altijd nog goed gegaan, dus waarom zou ik er een punt van moeten maken? T beestje is echt niet achterlijk, die weet echt wel wat ze doet...

Antje, hoe bedoel je kleinere doelen stellen?

Ik heb momenteel ook een hengstje in training, die dus niet van mezelf is. Met hem merk ik dat ik er veel minder last van heb.

Mijn shet heeft afgelopen zomer heel de zomer apart gestaan met haar veulen. Geen haar op mijn hoofd om ze bij de andere (grote) merries met veulen te zetten.

**Geplaatst**: 12-02-12 18:43

Re: Steeds meer angst....

Geplaatst: 12-02-12 18:43

Oke, sorry, was goed bedoeld

In ieder geval toch veel succes gewenst!!

**Geplaatst**: 12-02-12 18:46

Geplaatst: 12-02-12 18:46

Ik ben geen therapeut, maar hoe voel je je erbij als je het gewoon in kleine stapjes doet?
Dus eerst je jaarling in de stal, dan rustig het touwtje door de tralies, en dan na voor mijn part 6 maanden eens af en toe een paar tellen met een knoop vast zetten.

Ik zie ook overal ongelukken gebeuren, maar wanneer ik alles rustig in mijn eigen tempo doe voel ik me er wel goed bij.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-02-12 18:47

Geplaatst door de TopicStarter : 12-02-12 18:47

Zo bedoelde ik het ook niet nine

ik weet dat het goed gaat, maar tussen weten en voelen zit een verschil. Zat behulpzame mensen op stal trouwens, maar wil hun niet met mijn probleem opzadelen. Hebben het allemaal druk zat met hun eigen paarden.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-02-12 18:51

Re: Steeds meer angst....

Geplaatst door de TopicStarter : 12-02-12 18:51

Gypsy, dat doe ik nu idd ook. Als ik haar eruit haal zet ik haar aan de muur, met het touw door de ring, terug naar mijn hand. Doet ze harstikke goed trouwens. Heb haar ook al op de wasplaats gehad, maar vast zetten? No way!

**Geplaatst**: 12-02-12 19:23

Re: Steeds meer angst....

Geplaatst: 12-02-12 19:23

klinkt ook alsof je de beide voorvallen nog niet genoeg verwerkt hebt.
de dingen die gebeurd zijn kun je niet meer ongedaan maken (helaas)
en sommige dingen die wél gebeuren kun je soms ook niet voorkomen.

probeer inderdaad wat kleinere stappen te nemen zoals Gypsy zegt.
al doe je er nog een half jaar over voordat je maddy vast zet... jammer dan! als jij je er maar goed bij voelt.

**Geplaatst**: 12-02-12 21:33

Re: Steeds meer angst....

Geplaatst: 12-02-12 21:33

drempels...het is wel handig als je iemand hebt die jou een duwtje in de rug geeft.
je hebt nare ervaringen opgedaan en om die te laten vervagen, heb je een hele lading
van goede ervaringen nodig. Maar als je alles ontwijkt, kun je dus ook niet die goede
ervaringen opdoen en blijft de angst van wat er eerder gebeurd is, bestaan.

**Geplaatst**: 12-02-12 22:02

Geplaatst: 12-02-12 22:02

ik snap het heel goed stef, ik word ook steeds voorzichtiger met allerlei dingen terwijl ik vroeger gewoon alles deed en me nergens naar over maakte, het zijn idd de dingen die je meegemaakt hebt en waar toch ergens in je hoofd een stukje angst is blijven zitten. ik denk zelf dat het heel goed is om ermee naar een therapeut te gaan , praat het eruit

**Geplaatst**: 13-02-12 09:05

Geplaatst: 13-02-12 09:05

Iemand zei ooit tegen me, bij je eerste pony/paard denk je dat er nooit een einde aan komt... Toen mijn eerste pony overleed, was dat dan ook het einde van die illusie.

Ik denk dat er ook een stukje rouw/losmaking zit dat nog niet is verwerkt, herken het wel een beetje, maar het besef dat alles eindig is en dat je maar beter kan genieten zolang dat mogelijk is met volle teugen, is dan lastig.
Kan best dat het vanzelf nog een stuk bijdraait als het nu langer goed blijft gaan... Geef jezelf de tijd.

**Geplaatst**: 13-02-12 09:11

Geplaatst: 13-02-12 09:11

Ik snap je helemaal. Sinds mijn veulen bijna 2 jaar geleden voor mijn ogen is verongelukt, ook gewoon buiten in de wei, heb ik ook schrik als paarden in een groep aan de kletter gaan in de wei. De hele film komt dan steeds voorbij en de angst dat t weer mis gaat is verlammend. Ik heb helaas niet dé oplossing voor jou. Bij moet t echt slijten, en ik merk dat t nu wel wat beter gaat. Maar er blijven momenten dat t me toch weer overvalt. Succes iig ermee.

**Geplaatst**: 13-02-12 09:17

Geplaatst: 13-02-12 09:17

Ik snap het ook wel....
Na 2 sportpaarden vlak achter elkaar verloren te hebben, wou ik ook geen ander paard meer hebben. Durfde niet meer van een ander paard te houden, omdat ik hem weer zou kunnen verliezen. Maar heb het toch gedaan. En ik ben reuze gek met mijn Fries, maar ik stop hem niet in een 'glazen huisje'. Hij moet wel gewoon paard kunnen zijn, ondanks mijn angst dat er wat met hem kan gebeuren. Dat kan altijd, ook door factoren waar wij geen enkele invloed op hebben.

Ik begrijp je angst, maar je moet het (proberen) los te laten. Op deze manier wordt je plezier met je paardjes overschaduwd door je gedachte dat er wel eens iets zou kunnen gebeuren.

**Geplaatst**: 13-02-12 09:40

Re: Steeds meer angst....

Geplaatst: 13-02-12 09:40

Net wat mijn voorgangers zeggen, probeer het los te laten. Toen Jip is doodgegaan door bliksem in slag, was ik zo bang voor mijn andere merrie toen... Maar ik ben sterk geweest en had gelukkig hele lieve stalgenoten die me tegenhielden anders had ik haar echt binnen gehaald, uiteindelijk slijt het wel... Maar dat kost tijd. Ik snap echt heel goed dat het angstig is, maar kleine stapjes helpen! stap voor stap

**Geplaatst**: 13-02-12 09:43

Geplaatst: 13-02-12 09:43

Ik kan het heel goed begrijpen, en het is ook wel een beetje herkenbaar... bij mijn waren het verzorgpaarden die opeens uit mijn leven werden gerukt, en meerdere malen, dat ik niet meer kon genieten. Altijd stress, altijd angst. En mijn nieuwe paard toen hielp niet, want die bosmongool had elke keer weer wat. Elke keer als ik naar stal fietste was ik zenuwachtig; hoe zou ik haar vinden, wat als..... Bah, geen fijn gevoel.

Maar bij mij is het wat gesleten... niet helemaal, want ze hoeven hun staart maar iets anders te dragen of ik ben al bang dat het een teken is dat er wat mis is... Het is moeilijk 'los' te laten, ipv in te pakken in een glazenhuis of piepschuim rubber, maar het lijktgoed te gaan de laatste paar jaren.

Het is ook niet niets, twee van je beste maatjes opeens kwijt te raken, weg te zien gaan uit je leven. Dat hakt erin en kan je nog lang blijven achtervolgen. Hopelijk slijt het uiteindelijk ook bij jou een beetje :(:)

En vooral; vergeet niet te genieten.

**Geplaatst**: 13-02-12 09:43

Geplaatst: 13-02-12 09:43

Hoezo binnengehaald? Ik laat mijn paarden met bliksem ook niet buiten staan, dat is gewoon gevaarlijk...

**Geplaatst**: 13-02-12 09:59

Re: Steeds meer angst....

Geplaatst: 13-02-12 09:59

De kans dat een paard geraakt word is zo klein! waarom voor die ene keer binnen halen? ga jij ook om 4 uur s'nachts naar de wei dan?

**Geplaatst**: 13-02-12 10:03

Geplaatst: 13-02-12 10:03

stef schreef:
Gypsy, dat doe ik nu idd ook. Als ik haar eruit haal zet ik haar aan de muur, met het touw door de ring, terug naar mijn hand. Doet ze harstikke goed trouwens. Heb haar ook al op de wasplaats gehad, maar vast zetten? No way!

Vind het niet zo gek hoor... Bij jonge paarden is de aanhechting nog wat week.
Veel jonge paarden en/of veulens die vastgezet worden om het te leren gaan hangen, en de atlas is dan nog zeer fragiel.... waar je dus een wobbler aan kunt overhouden. Dus ja... ben het met je eens, dat is ook eng.

**Geplaatst**: 13-02-12 10:21

Geplaatst: 13-02-12 10:21

stef schreef:
Gypsy, dat doe ik nu idd ook. Als ik haar eruit haal zet ik haar aan de muur, met het touw door de ring, terug naar mijn hand. Doet ze harstikke goed trouwens. Heb haar ook al op de wasplaats gehad, maar vast zetten? No way!

Da's toch helemaal fantastisch voor zo'n jong dier!
Echte vastzetten komt heus wel, op een dag denk je waarom niet? En als jij je er dan oké bij voelt, straal je dat uit naar je paard, en is het ook oké voor hem.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-02-12 21:32

Re: Steeds meer angst....

Geplaatst door de TopicStarter : 14-02-12 21:32

Bedankt voor de reacties! (had wel wat meer verwacht, maar vooruit)

Zondag gaat iig de shet na een maand of drie weer voor de wagen samen met mijn trainer

**Geplaatst**: 14-02-12 21:48

Re: Steeds meer angst....

Geplaatst: 14-02-12 21:48

Ik heb hier ook erg last van

ik heb 1 paard gehad die in 2006 zijn been verbrijzeld heeft en ik heb een merrie die ik zelf gefokt heb, waar ik al van in het begin van alles mee heb voor gehad, ze is nu 7 jaar en definitief op pensioen. Ik hou ook steeds men hart vast dat er wat ergs met haar gaat gebeuren, ik heb al jaren het gevoel dat ze niet oud gaat worden, en eerlijk gezegd had ik niet verwacht dat ze nu nog zou leven. Ik leef dus ook in de constante angst dat ze wat gaat voorhebben. Ook met de paarden van men vriend wordt ik panisch, ik zie overal potentieel gevaarlijke situaties en dan moet ik me echt vermannen.
Ik hoop volgend jaar een nieuw rijpaard te kunnen kopen, als de werk uren wat meevallen, maar anderzijds wil ik dit ook weer niet, want de stress dat het mij bezorgd is niet niets

Dus ja ik begrijp je, hoe geraak je er van af: geen idee :(:)

Ik hoop dat het slijt, maar misschien gaat het nooit meer helemaal weg...

**Geplaatst**: 15-02-12 09:42

Re: Steeds meer angst....

Geplaatst: 15-02-12 09:42

Nou, ik heb er een die wordt helemaal gek als ik hem vastzet...daar deed ik de 2 vastzetdingen op de poetsplaats aan elkaar zetten, hij stond er dan achter...Hier thuis blijft hij gewoon staan, staat hij stokstijf stil zonder iets, midden op het pad, om op gezadeld te worden, of geborsteld..en als ik het nodig vind, dan met lijntje los door het oogje, dan gaat hij aan het grasrandje zitten en om te zorgen dat hij niet verder loopt, is dat lijntje, daar geef ik dan een rukje aan, en hij staat weer stil...

Maar vastzetten????? Blinde paniek zo vaak van alles stuk, touwen stuk, halster stuk, wonden....dus dat doe ik ook niet meer. Op de trailer staat hij met lang lijntje vast, hij kan achter zich kijken, maar zich niet omdraaien en dat is dan genoeg, vast zetten zodat hoofd niet meer alle kanten op kan, gaat hij uit zijn dak.

Soms moet je je aanpassen en het nemen zoals het is....dan ga je leren dat ze wel bij je blijven, eerst met lange lijn door oog, en 1 hand vasthouden...steeds met stem corrigeren totdat ze leert dat als jij bezig bent met haar dat ze blijft staan.....ook dat leren ze....ga de paniek niet opzoeken als dat niet gaat...

Paard waar ik het over heb is 19 en nog steeds zal hij het niet leren...waarom?? Weet ik niet, zit tussen zijn oren...

**Geplaatst**: 15-02-12 15:51

Geplaatst: 15-02-12 15:51

Ik heb gelukkig geen ervaring met paardje kwijt raken door ongelukken. Wel herken ik jou verhaal stef.

Onze zwarte ziet overal spoken, kan hangen aan touwen. Kort om niet echt een dier om als je er mee werkt lekker ontspannen bezig te zijn (behalve in onze eigen paddock). Dit in combinatie met een groot aantal jaren niet mennen ging mij ook niet in mijn koude kleren zitten. Terwijl dit niet mijn eerste pony is.

Doordat onze zwarte alleen kwam te staan, zijn we opzoek gegaan naar een pony erbij. Gezocht en gevonden liefde op het eerste gezicht. Ook ik zag overal beren op de weg (zie ze nog wel eens hoor) gaande weg heeft de haf me geleerd normaal te doen

Het is een koele, en zodra mijn hartslag en vooral bloedruk omhoog gaat staat hij je echt aan te gapen ja ja. Meneer gaat door tot ik kalm wordt.

Ik hoop dat jou nieuwe paardjes je op deze manier ook kunnen helpen. Natuurlijk kan het niet het gevalletje "wat als" wegnemen. Maar kijk eens terug hoe lang heb je paarden en wat is er in al die jaren gebeurt? Probeer het doel wat is het beste voor je paard/pony goed voor ogen te houden. En soms betekend het gewoon stomweg doen.

Je shet bij grotere? Plaats 1 draadje zo dat je shet alleen eronder door kan. Die doet zelf wel weg rennen als het te heet onder de voeten wordt.

De jaarling, doe zelf alles rustig aan. Kijk naar je paardje die geeft echt wel aan of het eng is of alleen even vreemd.
Vastzetten kan wel hoor. 2 kettingen aan elkaar, jou halstertouwtje daar overheen en onder door weer in je hand. Pas vaster gaan zetten als JIJ er vertrouwen in heb.

Gewoon kleine stapjes vooruit, in dit geval leren jullie samen dingen. Jij je vertrouwen terug krijgen, de jaarling de normale dingen.
Soms wil het ook helpen om sommige stapjes te nemen op een betrouwbaar paard.

Het blijft een probleem in onze gedachte, maar probeer in het nu te leven (hoe moeilijk dat soms ook is) En anders is er altijd nog een morgen. Jou stress moet niet overgaan op de jaarling. Gebruik je shet om je eigen vertrouwen op te krikken.

Mijn pb box staat altijd open hoor, al is het om maar even je gal te spugen