Bokt.nl

**Geplaatst**: 15-07-07 20:06

Ben ik nu natural of normal?

Geplaatst: 15-07-07 20:06

Ik zal de vraag even uitleggen. Natuurlijk ben ik zoals ieder ander (naar wat ik aanneem) op zoek naar wat het beste is voor het paard. Ik ben neit in het bezit van een eigen paard, hoor, maar zou er ooit een komen, dan zit ik dus over veel dingen te twijfelen.

Nadya stelde me een tijdje geleden alweer de vraag of ik bitloos zou willen rijden. Ik antwoordde daarop, dat als zou blijken dat het voor het paard prettiger zou zijn, ik dat zeker zou doen. Maar de vraag liet me niet los. Ik ben op zoek gegaan en kwam een aantal verrassende dingen tegen.
Een aantal verhalen van mensen die daadwerkelijk waren overgestapt op bitloos. Dit was uiteraard niet even snel gedaan, het bleek een gewenningsproces, meer nog voor de ruiter dan voor het paard. Maar: hun paarden waren gemakkelijker te rijden, fijner in de aanleuning, sneller losgereden (dat verbaasde me, tot ik erachter kwam dat hun paarden veel meer tijd buiten doorbrachten, dan "normal" paarden). Maar los van dat, leken de paarden het prettiger te vinden en meer plezier te beleven aan de training.
Maar geldt dit voor alle paarden? Zijn er ook paarden die zich verzetten tegen bitloos en fijner (voor het paard, ik pas me wel aan, het gaat mij niet om de ruiter) te rijden zijn met bit?

Ik ben al een aantal jaren bezig me te verdiepen in NH, en het boek "natuurlijk paardrijden" van Klaus Ferdinand Hempfling is voor mij een eye-opener geweest. Ik ben een dressuurruiter, en die discipline spreekt me erg aan. Omdat het ultieme doel van de dressuur is, dat paard en ruiter in volkomen harmonie met elkaar zijn, zonder enige spanning of dwang. Een unieke manier om het paard te gymnasticeren, die overeenkwam met de klassieke methodes van de oude meesters, maar totaal tegenstrijdig met de moderne manieren.
Mijn doel met paardrijden leek met die methode haalbaar en... niet eens zo ver weg. Maar dit vroeg wel om een drastische aanpassing van mijn (traditionele) manier van communiceren met het paard. NH dus.

Ik kwam er gaandeweg achter dat het paard een heel ander wezen is, dat ik altijd dacht. Ik verdiepte me in boeken over dierenpsychologie, heel waardeloze boeken gelezen die ik na een paar minuten weer aan de kant legde, maar ook heel waardevolle boeken, die me veel leerden over de natuur van het paard, het paard als kuddedier, als sociaal wezen, als prooidier. Ik leerde dat een paard een 'leider' nodig heeft, geen baas.

Ik begon een en ander in de praktijk te brengen en er ging een wereld voor mij open. Paarden die mijn lichaamstaal gewoon begrepen, gemakkelijk en gewillig gehoorzaamden, en mij leerden dat paarden niet van die eigenwijze dieren zijn, die je de baas moet blijven. Ik leerde dat paarden je nooit en te nimmer in de maling zouden nemen, nooit een spelletje met je zouden spelen. Dat paarden pas ongehoorzaam werden, wanneer de mens niet duidelijk was in de communicatie, of wanneer de mens te wispelturig, onwetend, onduidelijk was om een goede kuddeleider te zijn.
Het natuurlijk paardrijden leerde me ook hulpen, die voor het paard gewoon logisch waren en klopten met zijn anatomie. (ook erg veel geleerd van het boek "verlichte rijkunst" van Heather Moffet). En rijden werd een genot, in plaats van een gevecht. Paarden die gemakkelijk ontspanden en nagaven, inbogen... de eerste keer dat ik voelde dat een paard écht ontspande en met de achterhand begon te dragen en zo zacht en licht werd in de hand, dat ik het gevoel had, dat ik hem om mijn pink kon rijden, bezorgde me een enorme kick. En hij deed het zelf, zonder dwang of stress... en alles was opeens zó makkelijk!

Ik heb me zeer diep geschaamd. Over al die keren dat ik had gestraft uit onbegrip, maar vooral over al die keren dat ik voor het paard onbegrijpelijk was geweest, onredelijk... vanuit het paard moet het heel oneerlijk zijn geweest.

Maar nu heb ik zoveel meer ontdekt over paarden houden. Ik zou een paard zoveel mogelijk in de wei willen houden, bij zijn soortgenoten, misschien met een inloopstal, dat hij naar binnen kan wanneer hij wil...
Dekens vind ik dan wel weer nuttig, omdat ik ook in de winter wil trainen, en omdat het zweet dan blijft zitten... ik wil een paard niet in een stapmolen zetten (daar ga ik zelf toch ook niet in) en de tijd om het dier zelf uren en uren droog te stappen heb ik ook niet.
Beslaan is dan weer iets wat ik eigenlijk niet wil. En ik heb al van zoveel mensen gehoord dat de hoeven ook zonder ijzers hard genoeg kunnen worden.

Ook "natuurlijk voeren" sprak me erg aan. Op paardnatuurlijk.nl kun je mooie rantsoenchecks doen (heb ik dus gedaan voor virtuele paarden) en zowaar: ook een sportpaard kan gewoon op alleen maar ruwvoer... kan iemand zich mijn verbazing voorstellen?

Het punt is: ik kwam er achter dat er voor heel veel dingen een natuurlijk alternatief is, dat hulpteugels helemaal niet nodig zijn, dat een mens met geduld en begrip en kennis verder komt dan met hulpmiddelen. Ik kwam er ook achter dat ik heel veel tuigage (afgezien van zadel en hoofdstel en dekje) gewoon niet nodig vind.
Dat het helemaal niet nodig is om je paard te beslaan, op stal te zetten en krachtvoer te geven. Dat een paard helemaal niet gelukkig is, als hij veel op stal staat.
Maar ben ik nu een natural? Of een normal die dingen natural wil doen?
Het is een lang verhaal geworden mensen, sorry. Maar ik hoop dat jullie me willen helpen. Het is echt iets waar ik niet uitkom.