Een goede oefening daarvoor is het standbeeld. Daar heb je een halster, touw en carrot stick en vier hindernisbalken voor nodig.
De balken leg je in een vierkant, als optische ruimte waarbinnen het paard stil moet staan. Je zet het paard in het vierkant, laat hem even staan, beloont uitvoerig, aait hem met de stick (=verlengde arm) en laat hem weer uit het vierkant stappen. Daarna doe je het weer, neemt twee stappen afstand, weer aaien met de stick. Weer uitvoerig belonen als hij stil staat. Met stem corrigeren als hij een stap naar voren, achteren of opzij doet, of als hij gaat maaien.
Tijd die hij in de balken doorbrengt steeds langer maken. Iedere stap die hij zet corrigeren, niet de hele tijd blijven aaien met de carrot stick, ook gewoon een keertje stil laten staan. Na verloop van tijd blijft het paard geduldig staan. Dan kun je het proberen in een grotere ruimte door die optische balken weg te halen.
Het rustige staan ook van hem eisen als hij op de poetsplaats staat, of vaststaat om gezadeld te worden.
In hoeverre kent de driejarige de carrot stick al? Indien niet bekend, daarmee beginnen.
En nogmaals...het heeft tijd nodig. Herhalen, herhalen, herhalen. En een jong ding is nu eenmaal wat ongeduriger dan een 7 jarige.