Hmm klinkt idd wel wat lastig. Hoe k het met mijn paardje opgebouwd heb is veeeel wandelen, poetsen, voor de stal gaan zitten, in het land gaan zitten *ga vissen ofzo, of kikkers vangen* wordt deel van zijn wereld. en als je deel van zijn wereld bent, betekend het niet automatisch o gut daar is ze weer, nu moeten we weer. zoals al eerder gezegd, als poetsen een voorloper is van werk, ga dan na het poetsen niet werken. of poets in gedeeltes. ga eerst lekker hoefjes krabben en daarna lekker voor de stal zitten en met hem praten, of zingen, zingen helpt ook zo goed
maakt niet uit of je vals zingt, als je het maar zachtjes doet. daarna kun je nog een borstel pakken, en vast de stal schoonmaken ofzo. zo heb je aan het eind je paard gepoetst, je klusjes gedaan (met inachtneming van zijn trauma's), en hij heeft alles gezien, hij hoeft niet te werken, je doet niet eng, hij hoeft niet bang te zijn. En geduld, veeeeeeeel geduld. en tijd. maar dat hoort bij geduld. als hij iets 'verkeerds' doet, kijk dan eerst waarom hij het doet, om onterecht straffen te voorkomen.
k weet dat het makkelijker gezegd is als gedaan, en daarbij komt dat mijn knollie een gouden karakter zonder trauma's heeft, maar in het begin was ze ook van de aargh en de *wurg* en bokkend enzo. na een maand keek ze me pas aan
en nu zijn we onafscheidelijk.
heeeeeeel veeeel succes, geduld en liefde voor jullie beiden, jullie zullen het nodig hebben.
Groetjes
Silver Storm