Bokt.nl

**Geplaatst**: 17-02-17 13:43

Geplaatst: 17-02-17 13:43

Puur om even op te leunen in het bos, mezelf soms overeind te houden. Maar nu ik 25 kg minder weeg, wordt het lopen natuurlijk ook makkelijker.
Mijn fjordenpaardje loopt meestal heel braaf mee, soms dagen de grasjes haar uit... maar verder zijn we meestal heerlijk saam. Ik heb haar leadrope ook vaak over mn schouder liggen.
Met het friesche dametje oefen ik zonder stick, zij is erg panisch.

**Geplaatst**: 18-02-17 17:50

Geplaatst: 18-02-17 17:50

Welkom Herfstdraad en Yenopi....voor mij aardig wat nieuwe posts. Leuk, ga ze later lezen!

Paarden liegen niet uit, erg jammer en het volgende boek besteld. Tot die tijd ga ik het eerste boek nogmaals lezen.

Sinds enkele dagen aan het oefenen geslagen met halster om doen...dat ging al maar niet helemaal zoals ik het graag zag.
Omdat ze een kasteel is met hoge nek (tuigpaard) kwam ik soms niet verder dan dr neus, achter de oren kwam ik zonder krukje niet bij.
En dat krukje meeslepen werd ik een beetje zat, dacht als jij nou je hoofd richting de grond brengt dan hoef ik niet zo moeilijk te doen haha.
Na 2 keer oefenen snapte ze hem en afdoen idem dito. Hoe blij kan ze me maken met zoiets eenvoudigs hihi....

**Geplaatst**: 18-02-17 20:35

Geplaatst: 18-02-17 20:35

yenopi schreef:
Laatst een les afgesproken, met iemand die via lichaamstaal en communicatie met de paarden werkt. Tjonge wat was ik nerveus, omdat ik heb geleerd dat ik niks waard ben en vooral niet met moeilijke paarden zou kunnen omgaan en trainen.... dit zat me dus zo dwars. Daarom was de fries ook dwars, al bijna anderhalf jaar.... echt lomp en soms vervelend..

Pfff, het is nogal wat als je bovenstaande van jezelf zegt, en je dat zelf terug ziet in de paarden waar je mee omgaat.
Dan heb je voor jezelf fikse blokkades om je heen.
Mijn ervaring is dat paarden zo niet naar de mens kijken, maar juist elke keer scannen hoe je je voelt van binnen.
Je negatieve gedachten over jezelf geven je dan zo'n enorme ballast en muur dat zelfs een paard daar niet doorheen komt?
Je hoeft niet te reargeren hoor, als het te persoonlijk wordt, maar ervaar je die muur zelf ook?

Mag je wellicht tot troost zijn, maar juist iemand die zich kwetsbaar durft op te stellen, van binnenuit zonder ladingen aangeleerde patronen kunnen super omgaan met dieren.
Als je het binnen laat komen , en een stukje muur om je eigen waardigheid neerhaalt moet je es zien hoe je zelf daarvan gaat groeien, en je niet alleen trots wordt op het paard waar je mee werkt maar ook trots op jezelf.
Wezen paard is puur, ook al zijn ze beschadigd door mens, die puurheid is altijd aanwezig, zit ergens.
Wordt een mooie tocht voor je samen met het Fryske.

Enne... ik vindt zelf de meeste Friezen ook lomp en onhandig hoor...

**Geplaatst**: 18-02-17 21:06

Geplaatst: 18-02-17 21:06

Situatie schets:

Je laat je paard alleen of nog leuker samen met ander paard los in bak , nadat ze dag(en) op stal hebben gestaan.
Jullie kennen het wel; dollen, bokken, uitslaan, happen naar elkaar, vol gas hoeken induiken, nek slingeren, eekhoorn staart erop en snuiven, bak omploegen, stampen, vlieglessen, briesen...
Ze showen zich in opperste verzameling (wou dat ohz ik ze zooi mooi kreeg

) kortom een vrolijk en blij paard dat uit zijn $*\o/*$ dak gaat, super.

Wat doet vrijwel iedereen: gaan of buiten de bak , of in hoekje toe staan kijken.., bang ? Ja waarvoor ?
En er zijn best veel stallen die dit niet eens toestaan in hun dure rijbakkie met achterbergelijke bodem.. :')

Ik loop er al jaren gewoon bij , moedig ze soms aan , ren stukjes mee, maak ze dmv lichaamstaal actiever of juist rustiger, want soms gaat het wel es te gek.
Heb me nog nooit onveilig gevoeld, ook niet met drie paarden om me heen.
denk er wel om dat ik niet in de buurt ben als ze achterkant naar me toe hebben, maar verder weten ze precies waar ik ben.
Meer die dit zo doen ?, het is n.l. zo tof om ertussen te zijn en de interactie te ervaren.

Waar ben ik echter achter gekomen laatste weken ?
Ik ging er altijd van uit dat achter dat showen een stukje dominantie zat, gezien de uitstraling die een paard heeft die opgericht & snuivend paar meter voor je staat, felle blik , ready to go..
Heb altijd afstand gehouden op die momenten en pas als er wat rust was, stapte ik op paard af voor contact.
Ben echter aan denken gezet, en gewoon geprobeerd; loop relaxed naar paard toe in de show modes met in mijn hoofd naar paard toe hetzelfde wat paard ook denkt: ik ben de mooiste & sterkste en dat laat ik nu zien.
Ontdekte dat er geen spat dominantie is, het is pure trotsheid wat je voelt en terecht natuurlijk.
Paard laat zich fijn aanhalen, maakt direct contact en zo dichtbij is er geen enkele angst voor dat grote machtige sterke paard vlak bij je, alleen maar het trots zijn op je paard, " joh je bent geweldig"
Paard staat dus vol alert voor je, vlakbij en ga je door je knieën , klop je op jas is hij direct volgas weer weg.
Maar heel anders alert als vanuit vluchtangst, die soms onbereikbaar is, hier mag je aan deelnemen, samen spelen ieder in zijn rol.
Ik heb dit al paar keer zo gedaan , ook bij andere paarden en reactie is hetzelfde,hun trotsheid mag je delen met elkaar.
Maf he, doe dit los samen dollen al jaren en heb dit nooit geweten, en geniet.

Benieuwd of iemand dit herkend.

**Geplaatst**: 19-02-17 00:08

Geplaatst: 19-02-17 00:08

Mooi hoe je dit omschrijft Peetstap....zie het bijna voor me.

Kan me voor mijzelf vinden in je omschrijving, ik was ook eerst zo iemand die van een afstand dergelijke taferelen bekeek ook dan kon ik ervan genieten hoor.

Mijn paard vond het in eerste instantie wat vreemd toen ik me er in 'mengde'. Ook al staan ze 24/7 buiten ze zijn zo gek als een deur haha.....
Maar waarschijnlijk was het mijn onhandigheid en soort van argwanende opstelling die dit bij haar opriep.
Pas toen ik mij zonder angst ( of beter gezegd een vorm van op mn hoede zijn) en klungeligheid gewoon in een soort van blijheid en uitgelaten toestand opging in hun spel werd ik gewaardeerd en geaccepteerd.
Nog geen blauwe plek aan over gehouden, de finesse en fijngevoeligheid waarmee een paard precies aanvoelt wat hij kan doen zonder lomp te zijn deed mij verbazen....mede omdat ik soms zie hoe hard ze soms op elkaar reageren.
Er is geen sprake van op zon moment......

Ik moet eerlijk bekennen dat dergelijke 'stoeipartijen' of spelletjes hoe je het ook noemen Wilt voor mij in de top 3 staan van oprecht en onbezorgd genieten.

Het klinkt misschien raar wat ik nu zeg, maar heel eventjes voel ik me een kuddegenoot die opgenomen wordt en het lijkt dan alsof het niet meer telt dat je een mens bent ofzo.

Sinds een week heb ik de kruiwagen proef erin gegooit.
Kruiwagen in de wei ik zit/lig erin met muziekje aan en kijken wat er gebeurd.
Valt me op dat altijd dezelfde paarden zijn die binnen no time om je heen staan en enkele anderen die braaf hun kans af wachten.
Mijn paard is niet weg te slaan...die is zo nieuwsgierig dat ze van de week een nieuw record verbroken heeft van 1,5 uur kruiwagen hangen haha... En ik een beurse kont had opgelopen.
Maar leuk om de verhoudingen in de kudde zo te observeren.....maakt bepaalde dingen wel duidelijk voor me.

**Geplaatst**: 19-02-17 10:08

Geplaatst: 19-02-17 10:08

... ennnn soms wil het even niet :')

Zaterdag heb ik heerlijk les gehad. Lekker door het bos. Veel geleerd over mijzelf ook; vooral dat wanneer ik mijn concentratie kwijt ben, Postin dat meteen merkt :')

Maar ja. Dan weer de trailer in om naar huis te gaan... en hij ging niet mee. Gebeurd wel vaker dat hij niet de eerste keer instapt, maar nu dus na 3 pogingen nog niet. En ik viel weer in mijn oude patroon: zoeken naar alles om ons heen waar het aan kan liggen, behalve bij mijzelf. En tegen de tijd dat het kwartje viel... kreeg ik mijn zen niet meer terug. :'(

De uiteindelijke oplossing?

De instructie kwam nog even langs om te helpen. En wat ik heel fijn vond: en kreeg de tijd om rustig uit te leggen waar volgens mij het probleem zat (mijn onrust). Dus niets lijnen of zo er bij pakken; maar de instructie wandelde even rustig met Postin, en toen zo hup met doortastende stap de trailer op.

Moraal van het verhaal: het probleem lag gewoon bij mij en niet bij paars (edit: ... paars? Paard :')

) of omgeving, en ik weet mijn valkuil weer en waar ik met mijzelf aan moet werken

**Geplaatst**: 19-02-17 12:40

Geplaatst: 19-02-17 12:40

Kwam ik vandaag tegen: https://www.facebook.com/bitpaarden/pos ... 4201657513
8-)

**Geplaatst**: 19-02-17 13:11

Re: Mark Rashid en zijn 'methode'

Geplaatst: 19-02-17 13:11

mooi inspirerend filmpje!

**Geplaatst**: 19-02-17 14:44

Geplaatst: 19-02-17 14:44

Dannon schreef:
... ennnn soms wil het even niet

Zaterdag heb ik heerlijk les gehad. Lekker door het bos. Veel geleerd over mijzelf ook; vooral dat wanneer ik mijn concentratie kwijt ben, Postin dat meteen merkt

Maar ja. Dan weer de trailer in om naar huis te gaan... en hij ging niet mee. Gebeurd wel vaker dat hij niet de eerste keer instapt, maar nu dus na 3 pogingen nog niet. En ik viel weer in mijn oude patroon: zoeken naar alles om ons heen waar het aan kan liggen, behalve bij mijzelf. En tegen de tijd dat het kwartje viel... kreeg ik mijn zen niet meer terug. :'(

De uiteindelijke oplossing?

De instructie kwam nog even langs om te helpen. En wat ik heel fijn vond: en kreeg de tijd om rustig uit te leggen waar volgens mij het probleem zat (mijn onrust). Dus niets lijnen of zo er bij pakken; maar de instructie wandelde even rustig met Postin, en toen zo hup met doortastende stap de trailer op.

Moraal van het verhaal: het probleem lag gewoon bij mij en niet bij paars (edit: ... paars? Paard ) of omgeving, en ik weet mijn valkuil weer en waar ik met mijzelf aan moet werken

Mooi beschreven Dannon. En erg herkenbaar.....

**Geplaatst**: 19-02-17 19:31

Re: Mark Rashid en zijn 'methode'

Geplaatst: 19-02-17 19:31

Had nog even het stukje terug gelezen over het ravotten van de paarden. Die van mij ravot soms ook wel eens met mij. Maar hij is dan idd wel voorzichtig en soms komt hij dan in een hele mooie vverende draf naar mij toe en stopt voor mijn neus en krijg ik vervolgens de volle bries laag over mij heen. Echt heerlijk. Ik word dan letterlijk om ver geblazen.

**Geplaatst**: 19-02-17 23:25

Re: Mark Rashid en zijn 'methode'

Geplaatst: 19-02-17 23:25

En dat is nu eens echt spelen met paarden.

**Geplaatst**: 20-02-17 09:07

Geplaatst: 20-02-17 09:07

Pfff, paarden hebben voorjaar in het koppie $*\%/*$

**Geplaatst**: 20-02-17 12:41

Geplaatst: 20-02-17 12:41

Als mijn jongens aan het spelen zijn, verstop ik mezelf zo goed mogelijk achter een struik met mijn camera. Zodra ze mij zien, stoppen ze ermee en wordt het een wedstrijdje wie het snelst bij mij is... Om vervolgens gezellig in een driehoeksverhouding te gaan groomen.

@ [***]: interessante post over dat telefoneren. Is het een idee om voor jezelf eens op een rijtje te zetten wat er anders was in JOU door de afleiding van dat telefoontje? Was je wellicht minder gefixeerd op wat er niet goed ging en daardoor onbewust meer ontspannen, bijvoorbeeld? En zou je die veranderde toestand in jezelf ook op een andere manier kunnen nabootsen, bijvoorbeeld door een muziekje te luisteren (direct vanuit je telefoon) tijdens de rit? Jouw focus is kennelijk een sleutel in het verhaal...

Intussen heb ik A journey to softness met veel moeite uitgelezen. Ik vind het onwijs interessante materie, maar voor mij voelt het nog erg onbereikbaar en daardoor ongrijpbaar. Nu ga ik eerst de vorige 2 boeken opnieuw lezen, want daar kon ik voor mijn gevoel meer mee in mijn huidige situatie.

Ook heb ik al 4 kantjes getikt voor de intake van de homeopathie voor Kees. Ik realiseer me ineens wat voor geschiedenis we samen eigenlijk al hebben en hoe hard ik de afgelopen jaren aan het werk ben om onze neuzen dezelfde kant op te krijgen, pff...

**Geplaatst**: 21-02-17 04:13

Geplaatst: 21-02-17 04:13

Ik ben een poging aan het doen

Denk dat het inderdaad iets met focus te maken heeft.. als ik alleen met hem rij ligt mijn focus op hem (hoe loopt hij, qua gevoel, tempo, houding, ... ) en op mijn omgeving maar dan in de zin van "wat zie/hoor ik allemaal wat een mogelijk gevaar kan zijn", ik kijk ook regelmatig achterom etc om toch maar op tijd gevaar te kunnen spotten. Misschien dat de focus in die zin hem "verlamd" of doet dichtklappen ofzo. Door dat telefoontje had ik die focus op hem niet, en dingen in de omgeving vielen pas op vlak voor mijn neus en dan had ik de tijd niet meer om mij daar druk over te maken...

Ik denk dat het daar ook mee te maken heeft dat hij met andere paarden veel fijner loopt, dat heeft dan niet persé met die paarden op zich te maken zoals ik dacht, maar met het feit dat ik afgeleid ben door het kletsen :Y)

Ik vind er zelf wel logica inzitten, maar dat ben ik.. haha.. misschien sla ik de plank wel volledig mis

Hoe je toch een hele geschiedenis kan opbouwen hé, hier ook het idee dat we eigenlijk niks doen maar als je dan alles op een rijtje zet (al dan niet medisch gericht) dan is het toch de moeite...

Ik ben in 'paarden liegen nooit' begonnen maar nog niet ver geraakt, iets met tijd enzo ...
Vond wel de omschrijving van passief leiderschap iets, dat het niet betekent dat je niks moet/mag doen als leider omdat het passief is...

**Geplaatst**: 21-02-17 19:39

Re: Mark Rashid en zijn 'methode'

Geplaatst: 21-02-17 19:39

Ik heb vandaag weer in alle vrijheid (zonder halster tussen de kudde) gewerkt met mijn super merrie. Ze heeft voor t eerst "balkjes" gelopen

lees boomstammetjes

Wat deed ze het goed! Ze had al snel door dat ze erover heen moest ipv ernaast.

Ik verbaas me er soms nog over hoe slim en welwillend paarden zijn. En hoe weinig er voor nodig is om te communiceren.
Ik ben vandaag weer extra flieft op mijn merrie

**Geplaatst**: 21-02-17 21:11

Re: Mark Rashid en zijn 'methode'

Geplaatst: 21-02-17 21:11

Super om te lezen. En inderdaad, paarden zijn echt slim en van nature meewerkend.
Bedankt voor je update en keep on going.

**Geplaatst**: 21-02-17 21:15

Geplaatst: 21-02-17 21:15

jensvl schreef:
Super om te lezen. En inderdaad, paarden zijn echt slim en van nature meewerkend.
Bedankt voor je update en keep on going.

Ik ga van de week even met vlaggetjes ( tussen twee pionnetjes vastgemaakt) aan de slag. Goede tip van je om een soort van "schriktraining" te doen.

**Geplaatst**: 21-02-17 21:27

Geplaatst: 21-02-17 21:27

Mooie update Mopjemop!

[***], ben erg benieuwd naar je komende ervaringen op buitenrit.

Hier heeft Spuni vandaag helemaal in de trailer gestaan... Zijn vermeende trailertrauma blijkt niet (meer?) te bestaan.

Met Kees doe ik het in afwachting van de homeopathie rustig aan. Toch een opvallend moment vanochtend: na Spuni liep ik de wei in om te kijken of Kees mee wilde voor brokjes op het erf. Hij was druk met hooi eten en besteedde geen aandacht aan mij, dus ik kriebelde zijn bibs even en wilde de wei verlaten. Op dat moment duwt Kees letterlijk een weidegenoot opzij en komt naar me toe gerend..? Hij heeft dus toch brokjes gehad.

Maar waar dat ineens vandaan kwam, geen idee.

**Geplaatst**: 22-02-17 22:10

Re: Mark Rashid en zijn 'methode'

Geplaatst: 22-02-17 22:10

Leuke ervaringen Sonja.
Bedankt voor het delen hiervan.
Het gebeurt wel eens meer dat als je je aanpak verandert dat dingen die vroeger een probleem waren dat niet meer zijn, zonder dat je aan dat specifieke probleem hebt gewerkt tot het opgelost was.

**Geplaatst**: 24-02-17 09:30

Re: Mark Rashid en zijn 'methode'

Geplaatst: 24-02-17 09:30

Ja zo bleek Yentle d'r trailertrauma dus MIJN trailertrauma te zijn

Met mijn vriendin de trailer opstappen was geen probleem, maar met mij werd ze twijfelachtig.

**Geplaatst**: 28-02-17 08:20

Re: Mark Rashid en zijn 'methode'

Geplaatst: 28-02-17 08:20

Poeh, wat kan er in een week toch veel gebeuren! Hieronder zet ik een verslag (beetje lang geworden) van de homeopathie en onze les en link ik ook aan MR. Het is erg persoonlijk, dus lees het vooral alleen als het je interesseert.

Inmiddels is de homeopaat geweest voor 'Kees' en ook hebben we gisteren les gehad van haar. De homeopathie was erg bijzonder. Het eerste punt dat naar voren kwam, was dat 'Kees' graag gewoon bij zijn eigen naam genoemd wil worden: Geisli. Dat betekent 'zonnestraal' en is wat ik nu nodig heb in mijn leven. Ook hebben we het gehad over de onwil, de muur dus, die hij optrekt in ons contact. De homeopaat vroeg of ik Geisli wel eens betrek in mijn situatie. Een dikke nee dus, want met Parelli was me geleerd mijn eigen gedachten en emoties thuis te laten! M. legde uit dat het handig is om, als je aan het lessen of trainen bent, daarop te focussen. Maar in andere situaties, zoals tijdens een wandeling, of als we samen tijd doorbrengen, móet ik juist met Geisli praten. Hij voelde zich enorm buitengesloten. Die muur wordt in feite dus niet opgetrokken door hem, maar door mij... Hetzelfde geldt voor de barrière die de osteopaat voelde uit de veulentijd: ook dat gaat over mij.

Geisli is -bleek enkele dagen later tijdens de les ook- de perfecte spiegel. Dat 'praten' met Geisli klinkt wellicht vaag, maar tijdens de intake nam hij zeer duidelijk deel aan het gesprek. Hij kauwde, likte, knikte, schudde en gebruikte betekenisvolle blikken, waarbij hij je recht aankeek. Hij praatte duidelijk mee!
Verder heeft hij behoefte aan veiligheid en duidelijkheid. Door zijn eigen onzekerheid en mijn stress wordt aan die behoefte op dit moment niet genoeg voldaan, dus dat is een werkpunt voor ons allebei. Hij minder onzeker, ik minder gestrest (intussen ben ik hiermee aan het werk met hulpverlening).
Tot slot heeft hij aangegeven dat hij niet met pensioen wil en dat zijn hart wagenwijd voor me open staat. Dat deed deze penny goed.

De link met MR (in het kort): uit het gesprek herkende ik veel van het boek 'Whole heart, whole horse'. De rode draad is dat IK die muur moet laten vallen, dat ik mezelf moet durven geven, helemaal zoals ik ben.
De dagen hierna heb ik elke keer met Geisli gepraat. Dat voelt erg onwennig, maar hij luistert geduldig en ziet er dan tevreden uit.

Gisteren was het dan tijd voor les en ik was toch wel een beetje onzeker. Mijn grootste angst is dat we samen niks blijken te kunnen, dat Geisli heel duidelijk laat zien niks te willen en dat we dan ook nooit gelukkig zullen zijn samen. Klinkt dramatisch, maar hierin kan ik flink doordraven (

). Toch had de intake me gerustgesteld en kon ik erop vertrouwen dat Geisli de waarheid had gesproken.

En inderdaad... Geisli overtrof de verwachtingen. We hebben in de roundpen los, aan de longeerlijn en een stukje aan de hand gewerkt. M. deed eerst telkens voor wat de bedoeling was en daarna probeerde ik het. En wat spiegelde hij scherp! Hij galoppeerde aan zodra wij aangaloppeerden (zo gaaf!), ging terug naar draf als wij gingen draven, kwam direct naar ons toe als we een beweging naar achteren maakten. Dat verklaart ook direct waarom de circling game van Parelli bij ons zo veel frustratie en onvermogen opleverde: deze spiegel komt niet in beweging zo lang jij dat niet doet. Simpel zat!

Dit alles ging zonder fysiek contact en zonder oplopende druk. De hoogst gebruikte 'fase' was het door de lucht op en neer bewegen van het zweepje, maar dat was niet meer nodig zodra Geisli de bedoeling doorhad en onze beweging spiegelde. Belonen deden we door het geven van rust in het midden van de cirkel bij ons én het geven van een echte knuffel. Dat was zo fijn om te doen en Geisli bleef dan ook heel stil staan om hem te ontvangen. Genieten!

Naderhand zei M. tegen me dat als ik Geisli ooit wilde verkopen, zij hem heel graag van me overneemt. Door zijn vaardigheden zou hij ideaal zijn om in te zetten tijdens het therapeutisch spiegelen. De laatste periode met Geisli is natuurlijk niet makkelijk geweest en ik heb regelmatig geroepen hem beter te kunnen verkopen. En dan dit aanbod... Ik hoefde er niet lang over na te denken, verkopen is geen optie!

Gisteren is de homeopathische behandeling gestart en de komende weken gaan we kijken welk effect dit heeft op onze wandelingetjes en kunnen we verder oefenen met het werken in de roundpen (niet te vaak, want Geisli pakt het erg snel op en hij hoeft geen robot te worden, maar met dat spiegelen kun je echt spelen).

Hehe, dat is eruit!

**Geplaatst**: 28-02-17 08:35

Geplaatst: 28-02-17 08:35

Gaaf Sonja! Een mooie eye-opener

Ik had zoiets dergelijks alleen dan in een andere vorm. Vanaf de dag waarop ik een groot deel van mijn leiderschap middels Parelli liet varen omdat het voor mij niet goed voelde, komt mijn merrie elke dag naar me toe lopen ipv weglopen $_/-\o_$

**Geplaatst**: 28-02-17 08:43

Re: Mark Rashid en zijn 'methode'

Geplaatst: 28-02-17 08:43

Mopjemop, die is duidelijk!

**Geplaatst**: 28-02-17 09:32

Geplaatst: 28-02-17 09:32

Sonja89 schreef:
Mopjemop, die is duidelijk!

Ja dat denk ik ook. Ik probeerde iemand te zijn die ik van nature helemaal niet ben. Sinds ik het boek heb gelezen; paarden liegen nooit, ben ik erachter gekomen dat ik eigenlijk altijd al zo met m'n paarden omging van jongs af aan. Maar daar was ik me nooit echt bewust van.... ik deed het zo omdat het voor mij goed voelde. Kreeg vroeger ook regelmatig commentaar van anderen dat ik bepaalde gedragingen niet moest accepteren van m'n paard; ik was immers de baas 8)7

Goed voorbeeld hiervan is dat mijn (heethoofd) merrie soms niet over een bruggetje wilde tijdens het buitenrijden.
Ik stapte altijd af wanneer ze niet wilde. En na de brug klom ik er weer op.

Het enige wat ik nog heel graag zou willen leren (daar ben ik ook mee bezig) om minder gauw "beren op de weg te zien" voor nieuwe dingen die komen gaan. Ik vind nieuwe dingen/oefeningen vaak in eerste instantie spannend/ bv trailer laden. Ik moet mijn gedachte echt bewust ombuigen...zodat m'n gevoel daarbij ook weg ebt.

**Geplaatst**: 28-02-17 09:56

Geplaatst: 28-02-17 09:56

Mopjemop schreef:
Goed voorbeeld hiervan is dat mijn (heethoofd) merrie soms niet over een bruggetje wilde tijdens het buitenrijden.
Ik stapte altijd af wanneer ze niet wilde. En na de brug klom ik er weer op.

Dit vind ik volstrekt normaal hoor. Waarom risico nemen als het niet hoeft? Hou het leuk, voor allebei!