Klinkt goed hier allemaal, interesante uitleg en vraagstellingen ook
Zit nog met een stukje van het eerste boek in mijn hoofd, over dat paard wat totaal geen respect had en gewoon ging gras eten .. daar had hij als uiteinde oplossing (na diverse andere pogingen) om zijn neus tegen de neus van het paard te zetten. Toen ik dat las dacht ik "dit lijkt precies Parelli", in de zin dat zij eigenlijk hetzelfde doen, als een mogelijke oplossing bij een hardnekkige, respectloze grasduiker maar dan met de stick/string. Gewoon achteloos rondjes draaien op de grond en als je paard net op die plek gras eet "jammer dan". Uiteraard moet je dan wel gevoel hebben en kunnen mikken, het is niet de bedoeling dat je ze vol op het hoofd raakt of in een oog ofzo
Maar dus wat ik me afvroeg: is het wel allemaal zo verschillend? Heeft Rashid niet gewoon veel meer geduld maar komt het uiteindelijk allemaal op hetzelfde neer?
Het stuk waar ik nu mee bezig ben, over het paard dat doodsbang was om z'n hoeven op te tillen.. Dat hij besluit dit los in een roundpen te doen helemaal prima (zo ben ik ook gestart, kan wel zeggen dat ik ervaring heb
, wel maar met 1 paard maar meteen een goede, haha) maar als het paard dan weg wil gaat hij erachter jagen om te weglopen moeilijker te maken en het stilstaan en benen laten aanraken makkelijker. Hij zegt daarna zelf dat het paard het uiteindelijk toelaat omdat hij te moe is om nog weg te lopen. Dat is het toch ook niet lijkt me? Of is dat 1 van die dingen waar hij later van aanpak is verandert?
Verder heb ik ook nog wat.. een nieuwtje.. had nog niet genoeg met die van mij
Meer uitleg:
[PP] Een 3e paard erbij?Maar het paard zelf.. wauw.. op zich een lief dier maar wat een complex ding. Is volgens mij niet snel bang en weinig onder de indruk van dingen, maar tegelijk kan hij om het minst over de rooie raken en dan is rennen de enige optie, tot hem doordringen is dan heel moeilijk. Heb zelf het idee dat hij niet om kan met adrenaline-opbouw, iemand daar ervaring mee? Bv hij loopt op de cirkel, gewoon in draf ofzo en doet ineens zelf "jihaa", schud met z'n hoofd, geeft een bok en gaat rennen, om daar dan precies van te schrikken of door het rennen wat op te bouwen en dan ineens geen rem meer te hebben. Moeilijk uitleggen vind ik, maar handen vol in ieder geval..
Ken natuurlijk niks van z'n verleden, is een springpaard geweest maar verder.. heeft angst van de zweep, hoewel ik daarstraks gewoon hals en schouder wel kon aaien en a la Parelli over hem heen zwaaien, dit wel na onze "sessie" want daarvoor kon ik niks anders dan vasthouden
Denk dat het een combinatie is van bepaalde gewoontes (touw losklikken is rennen, op de cirkel zetten is rennen, ...) met een vleugje eigenwijsheid (wie ben jij om mij te zeggen dat ik) en misschien het ook niet weten of begrijpen of ooit geleerd hebben. Het is een leuke