Bokt.nl

dittaswart schreef:

Goh ja wat een vervelend gevoel dit. Ik kan je alleen adviseren vanuit mijn eigen ervaring met mijn volbloed. In het begin was die van mij ook zeker niet op mij gericht en ik denk nu nog dat ze andere paarden boven mij verkiest. Maar ik zie dit verder niet als afwijzing, ze is gewoon niet een heel knuffelig of op mensen gericht paard. Onder t rijden merk ik onze band wel degelijk, ze past op mij, als ik mn balans verlies bij een hindernis bijv dan staat ze stil en doet dr nek omhoog om te voorkomen dat ik val. Als ik t leuk vindt dat ze druk doet dan blijft ze even zo lopen, maar op t moment dat ik t eng vind, is ze direct rustig. Ze is een merrie met een eigen wil en mening, maar ze denkt echt mee, wat soms ook net zo goed lastig is hoor.
En zo zijn er zoveel kleine dingen te noemen waaruit onze band blijkt.
Ik denk zelf dat Harvey nu meer gewend is en meer zelfstandig zijn gang gaat. En dat je misschien kritisch naar je eigen rol moet kijken. Hoop dat je dit niet als kritiek opvat, zo bedoel ik t ook echt niet. Maar een volbloed is slim, leest je vaak erg goed en maakt gebruik van de ruimte die je hem geeft. Ik hoef zelden grof te doen tegen de mijne, maar ik ben wel heel duidelijk wat wel en niet mag. Ze probeert af en toe, als de rest bijv in de wei staat en zij komt terug van de les, door mij heen haar stal uit te rennen. Tja en dan krijgt ze echt dr halster waar ik haar kan raken op dat moment. Daarna is het beter, zet ik dr een pasje achteruit en dan naar de wei heb ik ook een drukker paard, maar ze blijft wel wachten. Ik ben daar zelf strenger in, en ik ben meestal (te) vriendelijk, maar in dit soort gevallen kan ze echt een klap of schop of whatever verwachten als ze zich niet gedraagd.
Ik doe af en toe grondwerk, maar dit is niet helemaal ons ding. Ze doet t wel, maar echt heel leuk vindt ze het niet. Ik denk toch ook dat een volbloed gefokt is voor wat aktie, dat het soms drukkere gedrag er een beetje bijhoort. Je hebt een bloedpaard, daar zitten heel veel mooie dingen bij, hun wil om altijd door te gaan, hun intelligentie, werkwilligheid, hardheid. Maar dit kan zich tegen je keren als ze te weinig hun energie kwijt kunnen. Als ik op vakantie ben, merkt mijn stalbaas dat, ze wordt vervelender dan. En dan heb ik het over 2 weken rust.
Onder het rijden merk ik dat iets nieuws haar uitdaagt, ze het nodig heeft. En als jij schrijft dat je een lange wandeling hebt gemaakt en dat hij moe is daarvan... ik heb dan mijn twijfels. Die van mij is na 4 dagen en ruim 100 km in draf en galop nog niet moe. Ze begint dan op dag 3 rustiger te worden haha. Dag 1 en 2 was het constant dribbelen omdat ze het toch spannend vond zo'n weekend weg met allemaal vreemde paarden.
Het zijn paarden gefokt voor snelheid, voor sport. Hij is 7 en in de bloei van zn leven. Ik denk dat je hem meer uitdaging moet bieden. 24/7 op de wei kan helpen, maar hoeft echt niet een betere band te betekenen. Ik denk eerder dat hij daardoor nog verder van je weg kan gaan staan. Misschien is een bijrijder zoeken nog een optie, 1 die wat steviger in zijn schoenen staat en hem minder ruimte geeft om te klieren. En er op durft zonder aarzelen, want ergens lees ik dat dit voor jou toch een dingetje is, het geeft je eerder spanning dan rust. Of zit ik er nu erg naast? Dan zou ik er misschien voor kiezen dit even aan een ander over te laten. Harvey is tenslotte bereden, heeft een hele carriere achter de rug en als een jocky er zonder problemen op durft, moet dit nu eigenlijk ook geen probleem geven. Winterfell is met mij erop in elk geval rustiger dan als ik er naast loop.
Maar volg je gevoel, want zo achter een pc vind ik het heel moeilijk om advies te geven. Ik heb alleen meerdere keren al gedacht, pak dat paard eens een keertje aan. Dus vandaar deze reactie. Hoop dat je er wat mee kunt, want ik begrijp ook heel goed dat mijn visie heel anders is als de jouwe. En ik heb zeker ook respect voor jouw weg.

Rizette schreef:

Hoeveel hooi krijgt je paard op een dag op welke tijdstippen? Gaat het zonder gegeten te hebben naar buiten in de morgen en hoe laat is dat dan en wanneer gaat hij dan weer naar binnen?

Whizz schreef:

Wat vervelend voor je,ik las ook mee in je andere topic en ik vond het juist zo bijzonder dat jij met zoveel respect tewerk gaat. Maar als het niet werkt moet je inderdaad wat anders proberen daar heb je gelijk in. Ik vroeg me af hoe je aan hem merkt dat hij moe is. Misschien een rare vergelijking, maar als je zelf naar de sportschool gaat en je bent nog jong, want dat is hij, hoelang zou je er dan over doen om een goede basisconditie te krijgen? Zit die opbouw er wel in? Te weinig is misschien ook niet goed. Ik denk verder ook aan een leiderschapsprobleem. Het is in mijn ogen niet zo dat een mep met het halster of iets dergelijks ervoor zorgt dat jij de leiding hebt. Dat lijkt misschien zo op dat moment omdat je paard er enigszins door afgeremd wordt, maar dat is het niet. Volgens mij is het zo dat wie beweegt bepaalt. Beweeg jij hem of beweegt hij jou? Naast een goede opvoeding, altijd handig , is het zo dat leiderschap bij de mens tussen de oren zit. Zelfvertrouwen, overwicht en rust doen veel naast een visie van hoe je het wilt hebben. Focus je niet teveel op het krijgen van een goede band, dat komt vanzelf of niet dat ontdek je gaandeweg. Gehoorzaamheid vind ik belangrijk omdat het zorgt voor veiligheid, vriendjes worden kan je later als je je paard goed kunt lezen. Je schreef dat hij drie wedstrijden gelopen heeft maar weet je ook iets van zijn training? Daar kun je misschien ook wat mee. Maak een (opleidings-) plan voor het komende jaar, dat geeft houvast en hou bij wat je van plan was, wat je deed en hoe het ging. Dan krijg je over een langere periode een beeld van jullie progressie. En tenslotte, deel alles op in kleine stapjes dat helpt misschien ook wel. Ik weet dat het van achter het beeldscherm makkelijk is, maar geef niet te snel op en blijf allebei aan het werk, de meeste mensen en paarden varen wel bij werken. Onze paarden hoeven niet meer te werken voor voedsel en water en van niets doen wordt niemand beter dus klim er eens op en laat je verassen! (Je merkt het misschien, ik vind jullie zo'n leuk stel dat ik echt hoop dat je niet opgeeft )

sanne1992 schreef:

Ik lees al jou topics al een hele poos mee. En bedenk mij nu pas iets wat ik vorige week van mijn trainer heb gehoord. De situatie is overigens compleet anders, maar komt wel op hetzelfde neer. (lang verhaal, beknopte staat een soort van onderaan)

Ik rij western, gaat super en wij bouwen het mooi stapje voor stapje op. Beide veel plezier in, veel lol in, helemaal ons ding. We hadden wel eens een galopje erbij gedaan, maar die zijn niet echt om over naar huis te schrijven. Vooral snel tempo, hoofd niet meer ontspannen laag, en de bochten worden afgesneden. Geeft allemaal niks, galop in de bak heeft nou eenmaal een bepaalde inspanning en balans nodig. Met de draf destijds hetzelfde gehad, en die zit er nu lekker in. De laatste keer galop begon meneer ontzettend te etteren, en heeft hij een tik op zijn kont van mij gekregen met mijn teugel (rij met een mecate, dus er hangt nog een deel los). Dit resulteerde in een gigantische bok, en bij mij een gigantische schrik reactie, met gevolg een angst voor galop. (paar jaar terug 2x heel lelijk gevallen op buitenrit, bak is hierdoor mijn veilige omgeving geworden, en dus met nu ineens bokken in de bak. geen veilige omgeving meer.) Een week later weer de galop geprobeerd, hij sprong netjes aan. Stopte vervolgens na 3 sprongen en gaf weer een bok. De galop hebben wij de afgelopen maanden even achterwege gelaten. Mijn angst was te groot, en we zijn eerst terug gegaan naar controle/tempo op mijn "commando". Waar er wel ruimte was om het "fout" te doen, maar daarna wel direct te reageren op mijn correctie.
Voor een ruime maand terug was ik aan het rijden, het voelde goed en ik dacht, hup in galop. Zo gedacht zo gedaan, ging hartstikke fijn. 2 rondjes gegaloppeerd en gestopt. Tijdens de les dit genoemd, trainer vond het goed dat wij op het moment dat het goed voelde dit gingen doen. Dus eerst nog niet tijdens de les.
Een paar week geleden kreeg mijn paard de herfst in zijn kop. Hij wou alleen maar sneller en sneller, maar door de oefeningen was ik niet bang, en was hij nog wel prima te rijden. Ik was inmiddels ook niet meer bang voor de galop, maar wou wel pas galopperen op het moment dat hij op mijn tempo, soepel liep. Dit duurde vaak wel even, waarna hij moeite had met aan galopperen. Wat weer resulteerde in een macht strijd (ik wil afmaken wat ik start, en dus als ik de galop vraag, wil ik minstens een galop doen, al zijn dit maar 2 galop sprongen).
Vorige week dit dus met mijn trainer besproken, zijn antwoord. Misschien moet je maar gewoon eerder beginnen. Wel zorgen dat hij soepel is, maar niet wachten totdat hij zijn tempo aanpast naar mij. Zo gezegd zo gedaan, en wat een fijne les. Ja hij was voorwaarts, maar sprong makkelijk aan. En het belangrijkste kwam makkelijk weer terug.
Hij was blijkbaar er al weer aan toe, en ik was teveel bezig met zorgen dat hij eerst op mij gefocust was. Hij heeft dus eigenlijk een soort van zijn zin gekregen, maar op een goede manier.

Dus lang verhaal kort. Als Harvey drukker wordt, accepteer dat en laat hem druk zijn, maar ga hem laten galopperen aan de longeerlijn, leg galop balken neer eventueel in vrijheid. Maar laat hem snel gaan, als dat is wat hij wil.

xyzutu2 schreef:

Citaat:

Maar ik zou niet zeggen dat ik hem ruimte geef om te klieren. Gisteren heb ik hem nog een schop verkocht toen hij voor de zoveelste keer naar het gras dook toen ik zijn deken vast wilde maken. De dag daarvoor begon hij zonder toestemming te lopen toen ik het hek van de bak open maakte, hij ging bijna voorbij mij. Toen heb ik met een schreeuw, ruk aan het touw en breed lijf hem naar achteren gezet. Ik schrijf al deze harde dingen alleen niet altijd op... Als hij mij met zijn neus duwt als we lopen, krijgt hij een duw terug.

Klopt het dat je dit in je volgtopic niet beschrijft?
Dit is namelijk nieuw voor mij, in je volgtopic leest het juist alsof je alles op lichaamstaal/spiegelen doet. Begrijp me niet verkeerd: als een paard ongevraagd én gevaarlijk in mijn ruimte komt dan kan hij ook een klap verwachten. Maar omdat mijn eigen ruimte heel consequent van grootte is (zo lang als mijn arm) en ik altijd op dezelfde manier reageer is dat voor het paard ook heel duidelijk.
Maar een schop geven omdat hij gras probeert te eten als jij een deken dicht wilt doen... Wat is daar de leercurve?

Correcties zijn alleen correcties al een paard er iets van kan leren - anders ziet hij het gewoon als pijn of ongemak, niet aan zijn gedrag gekoppeld. Ook moet de ernst van de correctie in de juiste verhouding staan tot de misdaad - én moet je die correctie zo consequent opbouwen dat je paard ook de mogelijkheid heeft om net voor de correctie te zeggen 'Oeps, ik besef dat er nu een correctie aankomt als ik doorga, dus doe ik het maar niet'. Zomaar een schop, ruk of klap geven bouwt geen leercurve op en heeft daardoor zeker bij intelligente paarden het effect dat je als mens als ongeleid projectiel gezien wordt, en vooral gevoelige paarden proberen die zoveel mogelijk te vermijden.

In je volgtopic schreef je dat je eraan dacht om Parelli te proberen. Ik heb daar zelf weinig mee omdat ik juist positief wil trainen en niet op basis van pressure/release, maar als ik dit zo lees dan denk ik dat je er wel een hoop van kunt leren over hoe je correcties op een zinvolle en voor het paard begrijpelijke manier opbouwt. Dus niet een klap geven als je paard even met je neus tegen je aan duwt tijdens het wandelen, maar de porcupine game of de driving game inzetten en die in zo'n moment opbouwen van fase 1 tot 4 en het paard niet direct met een tik verrassen. Voor een paard is leren op basis van lichamelijke correctie (wat parelli nou eenmaal is) niet superleuk, maar jij kunt wel leren om deze lichamelijke correcties superduidelijk in te zetten en dat kan voor beide partijen een hoop rust opleveren. Bovendien levert Parelli een hoop kant en klare oefeningen aan die je ook kunt gebruiken om het longeren bijvoorbeeld minder saai te maken.

sanne1992 schreef:

Dat is soms wel het moeilijke. Doet hij het omdat hij niet lekker in zijn vel zit, of omdat hij er aan toe is. Ik denk zelf namelijk het 2e. Het is nou eenmaal een paard wat dagelijks eruit komt, en in het land kan uitrazen. Maar het komt op mij over dat hij in de training geen uitdaging heeft. Dat het een soort van sleur is, al vraag ik mij af in hoeverre een paard dat ook zo ziet. Maar ik geloof wel echt dat zij een bepaald patroon herkennen. Dan zou ik dit patroon dus doorbreken.

Ik hoop dat jullie samen jullie plezier erin houden, net als Whizz vindt ik jullie echt een ontzettend leuk stel. Hopelijk gaat de instructeur jullie hierin ook verder helpen.

Unleash schreef:

Sinds hij op het hoge gras staat is zijn vervelende gedrag begonnen? Mijn eerste gedachte is dat hij vervelend wordt door bijvoorbeeld teveel suikers in het gras? Na de vorst zit er zelfs nog extra suiker in het gras. Misschien een paar weken een graasmasker proberen of je paard hooi bijvoeren op een hele kale wei of in een paddock?

sanne1992 schreef:

Sleur zit hem niet alleen in wat je qua werk afwisselt. Maar ook in het voor traject. Bijv, je haalt hem uit de wei, neemt hem mee, zet hem vast, brengt hem naar de bak of gaat lopen, geeft hem eten, brengt hem terug naar de wei.

Chendo wou in het begin ook wel eens niet. Ik ben weer omgedraaid, en bij het hek gaan wachten, tja aandacht was toch belangrijker.

Ik ben ook wel eens gewoon simpele leidoefeningen of oefeningen wijken voor druk in de wei gaan doen. Of een andere lege wei gepakt voor longeren. Of op het pad naar de wei. Zo verbreek je de sleur van uit de wei halen, vastzetten enz.

Juist op de momenten dat jij zelf al denkt, ik heb teveel aan mijn hoofd vandaag. Hem lekker even in de wei rondleiden en klaar.

Whizz schreef:

Je schreef dat hij drie wedstrijden gelopen heeft maar weet je ook iets van zijn training? Daar kun je misschien ook wat mee.