Geplaatst In mijn hoofd is het een echte chaos en ik wil zo veel zeggen, dus ik ga proberen de belangrijkste zaken op een rijtje te zetten:
- Ik: onzeker, perfectionist
- mijn paard: merrie, 6 jaar, hoog in het bloed, kijkerig, angstig, sensibel, onzeker, koppig,
Ik heb Friuli zelf gefokt, alles geleerd en ze is van een rebelse (niet zo brave tiener) naar een braaf paard te gegaan.
Ik zou niet zo zeer zeggen dat ze betrouwbaar is, omdat ze in angstige situaties nogal erg kan overreageren.
Friuli heeft ontzettend veel beweging nodig om rust in haar hoofd te hebben, maar beweging alleen is niet genoeg, ze moet mentaal echt uitgedaagd worden, anders blijft het stresslevel in haar hoofd enorm hoog.
In omgang was ze braaf: niet bijten, slaan, duwen,... wel kwam ze in mijn ruimte (en liet ik dat toe)
Als ze schrok, duwde ze me soms weg (al veel minder dan vroeger)
Eind juni ben ik voorzichtig begonnen met grondwerk, halt houden, achteruit, opzij gaan voor mij,...
Ik merk dat sinds dan, Friuli mij veel meer vertrouwd en dat ze veel meer rust in haar hoofd gevonden heeft. Dit uit zich aan de hand, maar ook onder het zadel vertrouwd ze me meer.
Mijn passie ligt bij de dressuur en de samenwerking met mijn paard. Ik wil op een zo luchtig mogelijke manier dressuur in vrijheid doen met mijn meidje.
Nu begint het met het feit dat ze dan wel in mijn buurt moet blijven. Ze loopt wel achter mij aan, maar dan ziet ze een pluk gras, of iets dat erg interessant is (zowat alles is interessanter dan doen wat verwacht wordt
)En dan gaat ze op der zelf wat rond lopen in de bak. Ik roep der dan, maar dan komt ze niet, of stapt ze in mijn richting om dan voorbij mij te lopen. Als er dan iemand in de bak bijkomt, gaat ze direct bij die persoon, wel is waar niet op een onderdanige manier, meer op een inbreuk op de privacy- heb je een snoepje voor mij manier. (wat ze bij mij overigens ook niet moet doen, dat weet ze wel)
Nu was ik zondag aan het oefenen daarop, eerst had ze lekker mogen rennen en der uitleven, nadien wat ja en nee schudden en dan het bij mij komen en meelopen oefenen.
Ze kwam soms, waarna ze ruim beloond werd en een stukje appel kreeg, maar even later kwam ze dan weer niet.
Hierop heb ik mijn strategie aangepast, ik heb der weg gestuurd van bij mij en de ingang van de bak (waar ze anders staat)
Na enkele malen der weg sturen, ging ze stil staan, der hoofd zakte en keek me aan. Wat me ook opviel was dat der oren me volgden (ik liep met een bal te spelen en negeerde haar)
Na enkele minuten heb ik men zij naar haar gedraaid en haar geroepen, ze kwam direct. Ik heb haar gewreven, een stukje appel en nadien aangelijnd en mee naar stal genomen.
Gisteren volgde ze me wel, eerst op een afstand. Toen was er een eng lawaai en besloot ze in een drafje dichterbij te komen. Ze heeft een hele tijd achter me aan gestapt, zonder in mijn ruimte te komen.
Maar nu vraag ik me af hoe ik verder moet, wat kan ik doen om haar te ontmoedigen om bij me weg te gaan en jaar te bekrachtigen als ze bij me blijft?
Ik ben nu echt tot de conclusie gekomen dat ik geen voedsel beloningen meer ga gebruiken, het moet gewoon van uit haar uit komen.
Ik wil dat ze graag bij me is, misschien iets te graag denk ik en dat weet Friuli ook
Ik wil dat ze graag met me meewerkt.
Ik doe geen parelli, monty of wie dan ook, ik wil mijn eigen ding doen, en gewoon iets waar ik en Friuli ons goed bij voelen, zonder speciale halsters en vanalle gerief om je paard te laten luisteren. Ik wil zonder iets, zweep, touw, wat dan ook, met Friuli kunnen samenwerken.
Is dit realistisch? Wat zouden jullie nu doen als volgende stap en hoe zouden jullie reageren op Friuli?
Of ga ik veel te snel en zijn we nog niet toe aan los (zonder touw) werken?
Brand los..
Edit: wat ik ook nog even kwijt wil is dat Friuli erg koppig is.
Voorbeeld: Ik zwaai met mijn linkerhand naast mijn hoofd, dan schud ze nee, het is altijd de zelfde opstelling en de zelfde hulp die ik geef.
Gisteren vraag ik nee te schudden, doet ze dus werkelijk alles behalve nee!
Ze gaat dan heel hevig ja schudden (is haar manier om achter snoep te bedelen)
Dan draai ik me gewoon om en negeer der even, nadien nog enkele malen het zelfde. Uiteindelijk na de 4e poging deed ze het dan toch en dan heeft ze een appeltje gekregen.
Dit is overigens ook de reden waarom ik niet langer met voedsel beloning wil werken. Ik vind dat Friuli dan niet echt der hoofd gebruikt, maar alleen maar aan eten kan denken.
'