Bokt.nl

Citaat:

9-10 mei 2009: Klaus Ferdinand Hempfling en natuurlijk paardrijden: er is NIETS

En neem dat gerust letterlijk. Na een driedaagse workshop in 2007 en anderhalve dag Borderline Special Hengsten in mei 2009 weet ik het wel zeker: K.F. Hempfling is niets voor paardenliefhebbers, laat staan voor paardenliefhebbers die ook nog graag iets bijleren of inspiratie zoeken. Pas op, ik vind dit niet uit: KFH zei het letterlijk, zowel toen als nu. Alleen kon ik het de eerste keer zó moeilijk geloven dat ik besloot op een tweede uitnodiging voor een ontmoeting in te gaan. Maar nu ben ik totaal overtuigd en kan ik alleen maar akkoord zijn als KFH zegt: “er is NIETS, er is niets te zien, ik train geen paarden”. Alleen spijtig dat de man dan toch nog steeds evenementen met paarden organiseert, waarop – logischerwijze – paardenliefhebbers afkomen.
Eigenlijk hoort een verslag niet thuis op Paardenmanieren, want wat KFH doet, heeft niets met paarden te maken. Vandaar mijn wijs besluit om vanaf nu nooit nog iets over KFH te publiceren in de hippische pers.

Paardenliefhebbers wereldwijd: doe geen moeite, het is niet alleen het geld niet waard, maar nog veel meer pure tijdverspilling. Hoewel, dat is dan toch mijn persoonlijke interpretatie (time is the most valuable thing you can spend).
Op de Borderline Special Hengsten in ’t Swaeneven – opnieuw een prachtige locatie trouwens, KFH weet zijn standingvolle ‘venues’ alleszins goed uit te kiezen – in Wapse (NL) kregen we uiteindelijk te zien: een superbraaf welshpony ruintje dat misschien wel wat stressvrij paard training zou kunnen gebruiken, maar ‘borderline’? Verder een brave introverte PRE ruin met eigenaar die niet kon longeren. Ten slotte toch één extroverte hengst met eigenaresse die hem amper in en uit de piste kon leiden en waarschijnlijk nog nooit van handig materiaal zoals touwhalster of dik, lang leidtouw gehoord had.
9 mei 2009, voor mij geen hoge of lage verwachtingen, alleen nieuwsgierigheid. Bij zijn binnenkomst is KFH in mijn ogen nog niets veranderd qua uiterlijk en présence. Zijn charismatische uitstraling van dominantie en zijn doordringende ogen zijn nog net hetzelfde. Hij straalt autoriteit uit, maar voor mij achteraf bekeken geen leiderschap, door het schrijnende gebrek aan humor en zelfrelativering. De eindeloze pauzes in zijn monologen, met een gekwelde blik in zijn ogen (‘hoe maak ik het deze niet zo ontwikkelde stervelingen duidelijk wat onze voorvaderen in de mythologie eigenlijk bedoelden’) vind ik na een dag niet alleen ergerlijk, maar op het randje van lachwekkend.



Sommigen hebben duidelijk het licht gezien, het is ongelooflijk. Ik wil niet oneerbiedig klinken, maar zo hadden we van bij het begin de twee assistenten van KFH in het oog, duidelijk de gepriviligeerde superleerlingen met respectievelijk als boeiende taak de menzweep dragen en/of aangeven, en de lintjes van de picadero openen en sluiten. Jongen en meisje staan heel de dag paraat, niet alleen figuurlijk maar ook letterlijk: in de typische KFH-houding, shoulders down, ‘feets’ parallel on the ground, urenlang, alsof op een denkbeeldig kruis, steeds een metertje achter twee lege (!) stoelen. Ze hebben zich na een aantal jaar KFH schooling dezelfde sluipende, slow motion manier van lopen – of moeten we zeggen voortschrijden? – eigen gemaakt. En zo zijn me deze keer toch een aantal opmerkelijke zaken in en naast de picadero opgevallen, waarvan dat opvallend sluipen ongetwijfeld op nummer één staat. Nieuw is het vingerknippen, om aandacht te trekken… is het niet van het paard, dan misschien toch van het publiek. Benieuwd wie van de KFH-adepten dit binnenkort in zijn demo’s gaat gebruiken. Just wait and see… En helaas ‘Ganz gut’ en ‘zuper’ als een mantra, terwijl er volstrekt niets met het paard gebeurt. Ik die zoveel geduld heb, kan er na tientallen keren bijna niet meer tegen: mijn maag trekt er op de duur van samen, zo groot is mijn irritatie. Vreemd.

“There is no trick, there is no mask.” Er is alleen maar pakweg 70 X 250 euro en 50 X 110 euro en een authentieke goeroe. Zo, het grote woord is eruit.
Ik wist al dat hij niet gelukkig was met mijn persoonlijk verslagje in het VVR Magazine van april 2009; ik had er duidelijk 'niets van begrepen'! Maar het interview ‘s avonds in zeer beperkte kring (een tiental volgelingen en een paar journalisten) gaf me eindelijk nieuwe antwoorden op mijn vragen. Zo is een strikt verbod van zijn volgelingen om andere paardentrainers en/of methoden te bestuderen of te vernoemen, natuurlijk dé verklaring voor de zeldzame momenten dat KFH iets ‘doet’ met een paard. Hij doet wat HIJ doet, wat hem op dat moment intuïtief wordt ingegeven, compleet in harmonie met de grond en de morgenstond en de mistige nevelslierten, maar zonder enig besef van horsemanship. De onduidelijkheid is zondermeer logisch, want KFH weet, kent, niets van paarden trainen of horsemanship. Stel je voor dat hij na het bekijken van een paardenman aan zichzelf zou beginnen twijfelen, het zou meteen het einde betekenen van heel het KFH-circus. Logisch, ineens vallen voor mij de puzzelstukjes dan toch op hun plaats.

Het zichzelf indekken tegen enige vorm van kritiek is fenomenaal: wie het tijdens de demonstratie afbolt, ‘is er nog niet klaar voor’. Wie hem niet gelooft, heeft waarschijnlijk één of ander diepgeworteld probleem dat dankzij KFH nu ineens aan de oppervlakte is gekomen. Wie tussendoor op de tribune zit te praten heeft geen respect voor KFH die al zijn energie zo nederig met het publiek wil delen. Wie graag actie met paarden wil zien, die ‘wil’ teveel, en dat is niet goed en leidt tot niets.


'Hoe' moet het nu? Niet té praktische vragen stellen, alleen moet je er 100 % zelf in geloven dat je het kunt. En als het niet lukt om op een veilige manier met je paard om te gaan, dan is dat omdat je er geen volle 100% in geloofde. Simpel, niet? Gelukkig zijn alle paarden na een sessie met KFH zelf een stapje dichter bij hun genezing geraakt, en gaan ze daarna zelf hun mens opleren. Yeah right...

Maar daarnaast krijgen we wel een uiteenzetting over mensen die niet goed met kritiek kunnen omgaan. Na een uur intro zonder paard op dag twee, zijn al mijn positieve en begrijpende gedachten van na het interview alweer verdwenen als sneeuw voor de zon, en hebben ze plaats gemaakt voor eindeloze verveling. Ik kom er openlijk voor uit: ik ben gewoon een paardenliefhebber en heb geen behoefte aan praatjes over mythologie, onze maatschappij, KFH zijn kinderen en vooral niet aan zoveel defensief en negatief gezwets. Who cares? Vorige keer kon ik me grotendeels vinden in al wat KFH vertelde over paarden, nu heeft zijn oeverloos gezwam (waarin nog steeds herkenbare zaken naar voren komen,eerlijk is eerlijk) zo’n negatief effect op mij dat ik het bijna allemààl bullshit zou vinden. Zondagmorgen: één uur preek (en neem preek ook gerust letterlijk) over de ziekte van deze tijd, narcisme. O ironie. Iedereen zit maar te knikken en te beamen, maar zouden ze zo ver durven denken dat KFH misschien de grootste narcist is die hier in deze prachtige manege rondloopt? Zal wel niet.

“Vertrouw op jezelf, wees eerlijk en authentiek, er zijn al genoeg leugens.” Mijn conclusie in 2007, om in de wereld van de mythologie, fabels en sprookjes te blijven, was dat ik drie dagen lang getuige was geweest van ‘de kleren van Klaus’ in plaats van ‘de kleren van de keizer’. Toen, en twee jaar lang, dacht ik: wie ben ík om de grote beroemde KFH in twijfel te trekken. Mensen kwamen toen uit de States, uit Australië en India, deelnemers zonder paard betaalden 650 euro en met paard 850 euro om te mogen deelnemen aan de eerste KFH workshop in België. En ze waren content. Of ze moesten er nog over nadenken en de beste clinic van hun leven dieper laten inwerken! En ik kon alleen maar denken: wat heb ik hier ‘gemist’, wat zien zij dat IK niet zie?
Bij nader inzien was mijn gedachtegang straf. Onbegrijpelijk bijna, dat ik iets ZO slecht kon vinden dat ik het zelf niet kon geloven, en daarom toch nog eens wou terugkeren. Als dat niet commercieel is. Beter dan dit kan het niet worden, toch?
Maar zeker voor mij is er nu geen enkele reden om nog een derde keer te checken, en geërgerd mijn tijd te verspillen. Aangezien de paardenwereld totaal niet zit te wachten op een KFH verslag – het gaat immers niet over paarden! – en ikzelf totaal geen behoefte heb om deze saaie vertoningen van gebrek aan paardenliefde en zelfverheerlijking nog eens te ondergaan. KFH als mythologische jager die zijn kinderen toont hoe hij een zelf geschoten hert vilt – niet zomaar een hert, maar een lachend hert (smiling deer)… Ik verzin dit niet! Ach ja, dan kan er toch nog iemand mee lachen.
Voor mij: hoofdstuk afgesloten, KFH kan uit mijn kop en mijn kosmische energie zal uitgaan naar wat positievere mensen, die paardenliefhebbers zijn, die misschien wel wat passie hebben en die kunnen lachen, ook om zichzelf. Waar ik, liefst op paardenvlak, van bijleer of waar ik dan toch tenminste plezier bij heb in plaats van dat immense gevoel van tijdverspilling. Ik heb het goed bedoeld, ik geloof nooit zomaar iets voor ik het zelf gezien of meegemaakt heb, maar als de tijd gekomen is om conclusies te trekken: inpakken en wegwezen!

KFH heeft als artiest en als zakenman ongetwijfeld superieure kwaliteiten. En ik geloof na het zien van de videoclips en de boeken ook best dat hij zelf goed kan rijden en met zijn paarden de magische verzameling aan de losse teugel kan bereiken. Alleen vind ik het opzet van zijn clinics en workshops puur bedrog, omdat ze door de naam alleen al toch bepaalde verwachtingen van paardenliefhebbers en/of ruiters opwekken. Noem het dan geen workshop ‘verzameling aan de losse teugel’, of ‘paardenpersoonlijkheden’, of ‘borderline hengsten special’… ook al geef je dan wel ter plaatse, als iedereen betaald heeft, toe dat het eígenlijk niet over paarden trainen gaat. Moest het de ‘KFH one man show’ heten, waarbij er geen paard aan te pas komt, waarbij luisteraars veel te weten komen over KFH’s body awareness theorieën en levensfilosofieën, waarom niet? Maar verkoop het alstublieft niet langer aan paardenmensen, want dat leidt tot verveling, teleurstelling en wie weet frustratie, want ik ken heel wat interessantere, nuttigere en plezantere manieren om je tijd en geld te spenderen, wees gerust. Je paard zal er beter mee geholpen zijn, en dus jij ook, door meer veiligheid en/of meer plezier.

Voor wie al een goede relatie met paarden heeft: ga paardrijden of beleef op een andere manier plezier met paarden. Voor wie geen goede relatie met zijn paard heeft: 'doe Parelli' of volg ergens anders training, bij iemand die WIL uitleggen en kan tonen hoe iets beter kan gaan - en in mijn ogen zeer belangrijk, alleszins bij iemand die graag paarden ziet, of voor wie paarden een passie zijn.
Niet dat ik er ooit aan aan twijfelde, maar ik besef weer eens ten volle wie er allemaal mijn respect en vertrouwen verdient. Love language & leadership klinkt misschien cliché, maar voor mij omvat het ALLES en dat is veel beter dan NIETS

arabs schreef:

maar zijn er mensen die kunnen rijden zoals hij, verzameld aan de losse teugel etc?

arabs schreef:

nee dat is waar, dat vroeg ik me net af en daarom zocht ik iemand die zo kan rijden... om te weten hoe het proces juist verloopt

Siesz52 schreef:

Ik ben ook het nieuwe boek van Klaus Ferdinand Hempfling aan het lezen. Ik vind het onbegrijpelijk dat er mensen schijnen te zijn die dit boek duidelijker en minder zweverig vinden dan zijn vorige boeken. Ik heb zijn vorige boeken niet gelezen en ik ben in dit boek pas op bladzijde 100, maar ik heb nog nooit zoveel VOLSTREKT INHOUDSLOOS GEZWETS bij elkaar gezien. Daarbij komt dat de tekst schijnbaar is 'vertaald' met behulp van een heel goedkoop softwareprogrammaatje, want de kwaliteit van het Nederlands is beneden alle peil. Ik wil zonder meer geloven dat Klaus een heel bijzondere vent is, en dat hij heel bijzondere dingen met paarden kan doen, maar iets uitleggen kan hij niet. Hij zwamt maar een eind de ruimte in, 384 bladzijden lang maar liefst.

Ik probeer bijvoorbeeld werkelijk te begrijpen wat hij bedoelt met die 'eerste parallel' maar ik kom er niet achter. En wat zijn in godsnaam 'ervaringsgrenzen,' en wat is een 'lange maar korte weg'? Juist ja: gelul!

Hoe komt het, denk je, dat in zowat elke zin in dit boek woorden tussen aanhalingstekens staan? Dat zal ik zeggen: dat komt omdat Klaus niet wil dat wij werkelijk gaan begrijpen wat hij te zeggen heeft: niets namelijk! Nogmaals, hij zal best heel bijzondere dingen met paarden kunnen doen, maar hij is ook volslagen kierewiet. We kunnen hem voordragen bij het Guiness Book of Records als de wereldkampioen zwammen.

arabs schreef:

maar zijn er mensen die kunnen rijden zoals hij, verzameld aan de losse teugel etc?