Bokt.nl

**Geplaatst**: 07-02-17 16:19

Geplaatst: 07-02-17 16:19

Peetstap schreef:
Er is helaas niet veel video materiaal van Mark.
Maar zet deze es bij elkaar:

https://youtu.be/zUBzmpcn0uc

https://www.youtube.com/watch?v=7hhAalo0JGY

Zoek de "verschillen"

Ik versta spijtig genoeg niet veel van Mark in het filmpje dus kan er moeilijk een echte mening over vormen. Ik heb ook weinig filmpjes gezien van Mark. Maar ik weet dat hij van te voren nog geen moment met clinicpaarden heeft gewerkt en dat je dus de eerste momenten ziet die hij met het paard doormaakt werkend aan een specifiek probleem (hierbij blijkbaar iets dat sterk verband houd met longeren). Bij het andere filmpje zie je iets op de tweede dag gebeuren en gaan ze samen door een langer traject heen. Dus echt als vergelijking vind ik het moeilijk. Ik weet ook niet van hoe laat geleden het filmpje is of hoeveel problemen het paard in kwestie heeft in de clinic van Mark Rashid.

Verder vind ik op zich de aanpak van feather light goed. Ze werken in relatieve vrijheid (hoewel ik het dan nog een te kleine ruimte vind om echt over iets richting vrijheid te spreken, maar goed ze proberen dat principe te gebruiken). Verder kijk ik zoals het paard zou doen, dus eerst kijken en luisteren wat ze doet en in tweede instantie luisteren naar haar uitleg. Het valt me op dat ze vaak iets heel anders zegt dan ze doet. Ze zegt in het begin dat het paard tijdens het lopen het tempo zelf mag kiezen. De eerste halve ronde wel. Daarna niet meer. Vanaf dan moet het paard stevig blijven lopen tot het paard aandacht begint te schenken. Als het paard aandacht toont mag het paard stoppen met lopen en naar haar toe. Verder in de training herhaalt ze dit als ze zegt dat het paard de keuze heeft weg te lopen als hij het niet snapt of niet wilt. Dat wel, maar dan wel terug op hogere snelheid. Het is eigenlijk in basis het foute moeilijker maken dan wat je wel wil.
Ik denk zeker wel dat dit goed werkt. En ik vind het beslist beter dan parelli (hoewel ik me afvraag wat ze zou doen met een paard dat slomer is en bijna geen stress krijgt en dat niet wil lopen. Ben dan ergens benieuwd wat ze dan doet). Aangezien dat het paard veel energie moet gaan verbruiken als hij niet meer meewerkt heb je wel snel een paard dat meewerkt en altijd probeert te doen wat je vraagt. Of dit dan is voor jou of om veel lopen te vermijden is ook maar een vraag. Echt rekening houden met het paard doet ze ook niet. Vb jeuk of geen jeuk lopen. Ze neigt toch meer richting de alfa methode. Ik zeg jij doet ongeacht andere factoren. In dit filmpje (en ik vermoed in haar algehele werkwijze ook) is ze wel veel zachter dan de andere alpha manieren. Dus ik vind het zeker geen slechte methode. Niet een die ik graag gebruik, maar dat is persoonlijk. Ik vind het op zich geen slechte methode. Want het gebruikt relatief weinig druk en er wordt veel in vrijheid gewerkt (wat een enorm verschil kan maken in veel gevallen, ook volgens Mark Rashid). Dus zeker een goede methode (hoewel ik liever voor passief leiderschap kies in plaats van het paard te laten lopen als hij niet wilt volgen om maar een vb te noemen). Maar echt een vergelijk kan je moeilijk maken (toch niet met filmpjes, want die heeft Mark inderdaad niet veel). Ook niet echt heel zinnig, want je kan hooguit een ideetje opdoen omdat elk paard en elke situatie uniek is. Maar toch bedankt om dit te delen. Zoals gezegd niet mijn voorkeursmethode, maar dat is ook enkel voorkeur. Het paard wordt niet mishandeld en geen pijn gedaan op geen enkele manier en er wordt geen grote fysieke druk gebruikt (in hoeverre je dat kan inschatten bij een paard dat zo sensibel is). Dus absoluut een goede methode voor degenen die zich er goed bij voelen, veel beter dan parelli oid. Maar ik verkies te blijven bij wat ik nu doe omdat ik me er zelf te weinig in kan vinden.

**Geplaatst**: 07-02-17 17:14

Re: Mark Rashid en zijn 'methode'

Geplaatst: 07-02-17 17:14

Maar mark laat in een van zijn boeken bijv toch ook het paard harder lopen als hij niet stil wil staan en voet geven. Dan mag hij weg lopen maar moet dan wel "aan het werk". Als hij wil stoppen mag dat en opnieuw voet optillen Etc. Dus hij gebruikt dan toch hetzelfde principe?

**Geplaatst**: 07-02-17 17:17

Geplaatst: 07-02-17 17:17

Die dingen, o.a. het niet mogen krabben (later dan weer wel) waren mij inderdaad ook opgevallen. En zelf wil ik echt verder met MR, maar ik denk dat als je zo'n extreem paard hebt, dat het dan fijn kan zijn om je paard eerst te laten trainen en er dan zelf weer mee aan de slag te gaan. En aangezien er (nog) geen instructeurs/trainers zijn die werken volgens MR (toch?) vind ik Featherlight wel het beste alternatief dat ik tot nu toe ben tegengekomen. Zodoende

**Geplaatst**: 07-02-17 17:50

Geplaatst: 07-02-17 17:50

Raamzicht schreef:
Maar mark laat in een van zijn boeken bijv toch ook het paard harder lopen als hij niet stil wil staan en voet geven. Dan mag hij weg lopen maar moet dan wel "aan het werk". Als hij wil stoppen mag dat en opnieuw voet optillen Etc. Dus hij gebruikt dan toch hetzelfde principe?

In de vroegere boeken wel ja. Je zal merken dat dit in zijn latere boeken niet meer zo gaat. Paard mag weg lopen wanneer hij wil op de snelheid dat die wil.

**Geplaatst**: 07-02-17 17:56

Re: Mark Rashid en zijn 'methode'

Geplaatst: 07-02-17 17:56

Er zijn inderdaad spijtig genoeg nog geen instructeurs hier die werken volgens Mark Rashid. En als je een paard hebt waar je zelf niet mee verder kan, is dat inderdaad een van de beste manieren om de problemen waar je zelf niet uit geraakt te laten wegtrainen. Absoluut. Ze zijn veel beter dan vrijwel elke andere methode waar hoe instructie voor bestaat. Maar er zijn toch ook aardig wat verschillen waarbij (naar mijn mening) Mark het beter zou aanpakken. Ik vind de algemene denkwijze en manier van handelen net iets te anders om me die manier van omgaan met paarden als doel te stellen. Dat is wat ik bedoel. Maar natuurlijk, als instructie nodig is, kies daarvoor. Het is veel beter dan vrijwel elke andere instructie.

**Geplaatst**: 07-02-17 19:59

Geplaatst: 07-02-17 19:59

Sorry, zit even met een serieuze energie-dip dus heb nog niet alles bijgelezen. Wil wel even op deze reageren omdat die aan mij gericht is (als ik andere dingen gemist heb: sorry, is niet persoonlijk

)

Peetstap schreef:
[***] schreef:
Vrolijker in het algemeen wordt hij er in ieder geval niet van.. maar of dat ooit nog gaat gebeuren betwijfel ik Hij zoekt mij trouwens niet op als hij schrikt.. ben al blij dat hij tegenwoordig tracht mij niet omver te rennen

Wat doet hij als hij schrikt ?, ontkoppeld hij overduidelijk in paniek terwijl hij daarvoor fijn in connectie met je is ?
Of loopt hij doorlopend in zijn eigen wereldje, en mag jij mee met hem ?

Denk dat dat laatste meer van toepassing is

Hij kan prima z'n plan trekken met alles, heeft niemand nodig en vindt het allemaal wel prima zo. Ik ben al zover geraakt dat ik mee mag met hem, en af en toe mag ik ook wat bepalen. Maar als het er echt op aankomt zorgt hij wel voor zichzelf...

Soms zoekt hij wel steun maar dat is dan weer op z'n [***]'s, zoals toen we laatst rondhingen in de paddock. Hij raakte wat overstuur omdat een ander paard langsliep (hij is niet sociaal maar dat soort dingen kan hij toch niet verwerken

) en begon dan op dat paard te hinniken en dan kwam hij wel steun zoeken bij mij. Maar tegelijk bleef hij toch dat paard in de gaten houden (dus word je half voor de voet gelopen) en toen dat gezakt was (best snel) wilde hij liefst dat plukje gras wat onder mijn achterwerk lag ... Zo heb ik ook al vaker gehad buiten dat hij schrok, complete spanning, een sprong van een meter opzij en zodra hij geland was ging dat hoofd naar beneden en ging hij gras eten (terwijl het object er dan wel nog was). Dus ik weet het soms niet zo goed met dat schrikken... Maar ik weet het wel met meer dingen niet zo goed

**Geplaatst**: 07-02-17 22:38

Re: Mark Rashid en zijn 'methode'

Geplaatst: 07-02-17 22:38

@[***]: Ik heb zelf geen concrete tips meer voor je, maar ik ben benieuwd naar de tips van Peetstap.

@de geïnteresseerden: Ik heb het boek "Finding the missed path" vandaag uitgelezen.
Het is een eerder praktisch boek waarin in praktische voorbeelden extra worden gegeven van hoe je op zijn methode bepaalde specifieke problemen kan oplossen. Het legt goed uit hoe je een paard kan 'herstarten' als dat nodig is en hoe je problemen kan oplossen door gemiste stappen in de oorspronkelijke training van een paard goed te maken. Hij gebruikt enkele voorbeelden en legt stap voor stap uit wat hij met bepaalde paarden heeft gedaan die hij 'herstart' heeft om ze na verloop van tijd terug goed te krijgen. Het gaat hier meer over hoe je het specifiek kan aanpakken, welke stappen je kan volgen en bepaalde technieken om softness te bereiken. Natuurlijk zal ook niet elke techniek bij elk paard en/of elke situatie helpen.

Maar het is eigenlijk een boek waarmee je beter een concreet idee krijgt over hoe je softness kan bereiken met welke praktische stappen en mogelijke oplossingen voor specifieke problemen.

Echt een interessant boek zolang je niet alle technieken klakkeloos overal en altijd gaat gebruiken. Maar dat is bij geen enkele techniek de bedoeling zoals jullie ongetwijfeld al weten.

Kortom ook weer echt een aanrader om te lezen. Je krijgt een concreter idee van hoe je de principes kan implementeren en kan zien aan de gevolgen die hij beschrijft dat ze ook echt werken (bij dat paard en die situatie toch). Het helpt je iets concreter naar het bereiken van softness. Ik vind dit boek minder belangrijk om te lezen (zolang je niet regelmatig met probleempjes in aanraking komt van die hoedanigheid dat een herstart nodig kan zijn, anders is het zeker een heel praktisch boek) dan de boeken die over de denkwijze, principes en het vinden van softness gaan. Maar zeker een heel interessant leerzaam boek. Zeker lezen luidt de conclusie dus.

**Geplaatst**: 07-02-17 22:41

Geplaatst: 07-02-17 22:41

Jens : dank voor je uitgebreide reactie en analyse op de beelden.
Maakt dat je zelf weer terug gaat kijken en dingen anders waarneemt, omdat jou weer andere dingen opvalt.
Nuttig en leerzaam.
Fijn dat je wel een positieve houding aanneemt , hoewel je het een ander niet bij jezelf vindt passen.
Dat schept de ruimte om te communiceren en van elkaar te leren.

Vandaag weer stukje schriktraining opgepakt in de buiten situatie.
Toevallig gebeurde er van alles op het erf, was paardje uit zichzelf spitsig en allert (kouder weer..)
Was best lastig om zijn aandacht erbij te houden en hem op andere gedachten te krijgen als kop erop en vluchten.
Maar kon hem bij me houden, kwam meer rust in en kijken mag altijd , maar wegvluchten en connectie verbreken dus niet.
We blijven bij elkaar.
Ding moet een naam hebben?= follow the rail, ik vindt het me volgen waar ik ga, inclusief stops, verwerkmomenten, en kijk om je heen plekjes.
Die rustmomenten geven probeer ik niet te bepalen maar geeft paard aan, dat is soms best lastig, maar dit paardje is fijn leesbaar voor me.
Wat op en rond erf omgescharreld beide, was trots op hem hoe fijne reactie ik kreeg.

**Geplaatst**: 07-02-17 22:48

Re: Mark Rashid en zijn 'methode'

Geplaatst: 07-02-17 22:48

Inderdaad. Fora bestaan in mijn ogen om van elkaar te leren, niet om elkaar compleet af te breken. En de keren dat ik er tijd voor heb ga ik nog wat meer filmpjes van featherlight kijken. Het is niet omdat ik sommige punten echt niet bij mezelf zie passen dat ik er niets uit kan halen dat goed werkt en wel bij mijn manier van werken en omgaan met paarden past. Dus nogmaals bedankt voor het plaatsen van de link naar de filmpjes.

Ook een mooie ervaring gehad zo te lezen met je paardje vandaag. En inderdaad een mooie tip om de rustmomenten te laten bepalen door het paard. Zolang het goed leesbaar is, is dat zeker een goede methode. Die momenten die nodig zijn zijn namelijk ook afhankelijk van paard tot paard. Dus absoluut een goede tip.

**Geplaatst**: 07-02-17 23:21

Geplaatst: 07-02-17 23:21

jensvl schreef:
@[***]: Ik heb zelf geen concrete tips meer voor je, maar ik ben benieuwd naar de tips van Peetstap.

@de geïnteresseerden: Ik heb het boek "Finding the missed path" vandaag uitgelezen.
Het is een eerder praktisch boek waarin in praktische voorbeelden extra worden gegeven van hoe je op zijn methode bepaalde specifieke problemen kan oplossen. Het legt goed uit hoe je een paard kan 'herstarten' als dat nodig is en hoe je problemen kan oplossen door gemiste stappen in de oorspronkelijke training van een paard goed te maken. Hij gebruikt enkele voorbeelden en legt stap voor stap uit wat hij met bepaalde paarden heeft gedaan die hij 'herstart' heeft om ze na verloop van tijd terug goed te krijgen. Het gaat hier meer over hoe je het specifiek kan aanpakken, welke stappen je kan volgen en bepaalde technieken om softness te bereiken. Natuurlijk zal ook niet elke techniek bij elk paard en/of elke situatie helpen.

Maar het is eigenlijk een boek waarmee je beter een concreet idee krijgt over hoe je softness kan bereiken met welke praktische stappen en mogelijke oplossingen voor specifieke problemen.

Echt een interessant boek zolang je niet alle technieken klakkeloos overal en altijd gaat gebruiken. Maar dat is bij geen enkele techniek de bedoeling zoals jullie ongetwijfeld al weten.

Kortom ook weer echt een aanrader om te lezen. Je krijgt een concreter idee van hoe je de principes kan implementeren en kan zien aan de gevolgen die hij beschrijft dat ze ook echt werken (bij dat paard en die situatie toch). Het helpt je iets concreter naar het bereiken van softness. Ik vind dit boek minder belangrijk om te lezen (zolang je niet regelmatig met probleempjes in aanraking komt van die hoedanigheid dat een herstart nodig kan zijn, anders is het zeker een heel praktisch boek) dan de boeken die over de denkwijze, principes en het vinden van softness gaan. Maar zeker een heel interessant leerzaam boek. Zeker lezen luidt de conclusie dus.

Even een vraagje. Is het een alleenstaand boek, of moet je eerst de anderen gelezen hebben. Ik heb namelijk een paard waar ik wel graag een herstart me zou willen maken.

**Geplaatst**: 07-02-17 23:37

Re: Mark Rashid en zijn 'methode'

Geplaatst: 07-02-17 23:37

Dit boek kan je op zichzelf lezen. Maar je gaat het pas goed begrijpen en kunnen toepassen op je paard en situatie als je meer van de denkwijze kent. Maar het is zeker een goede hulp en je gaat misschien niet van alles de reden kennen of als kunnen implementeren van deze denkwijze, maar het zal je hoe dan ook verder helpen. Dus lezen kan zeker geen kwaad. De dingen die je begrijpt kan je toepassen.

**Geplaatst**: 08-02-17 00:11

Geplaatst: 08-02-17 00:11

Sonja89 schreef:
@ cissie, wauw jij bent snel! Ben heel erg benieuwd naar de reactie

Reactie terug gehad, ook snel binnen een dag...netjes.

Helaas komt ze niet op stal/locatie.
Je paard daarnaartoe brengen kan wel, maar dat ga ik niet doen.

Kortom ik zoek rustig verder....

**Geplaatst**: 08-02-17 07:45

Geplaatst: 08-02-17 07:45

@ Cissie, helaas... De paarden die daar naartoe gebracht worden knappen zo te zien wel een heel eind op, maar als dat voor jou geen optie is, houdt het natuurlijk op.

Vroeg wakker vandaag, dus lekker aan het lezen in A journey to softness. Vraag voor Jens en anderen die dit boek hebben gelezen: hebben jullie nog tips voor kleine oefeningen t.b.v. de bewustwording van softness? Dit is namelijk echt een van mijn grootste ontwikkelpunten, zowel in mijn dagelijks leven als mijn omgang met paarden. Als ik alleen al kijk met hoeveel spanning ik een boek of telefoon vasthoud en dat zijn dan de levenloze voorwerpen... Nu begrijp ik goed dat softness niet iets is wat je kunt DOEN, maar ik zou wel heel graag mijn besef op dit vlak willen vergroten.

**Geplaatst**: 08-02-17 10:00

Geplaatst: 08-02-17 10:00

Ik kom ook graag meelezen en misschien een beetje posten. Dit topic kwam ik een paar dagen terug tegen en daarop heb ik meteen het boek 'Paarden liegen nooit' besteld. Die is gister binnen gekomen, dus gisteravond ben ik meteen begonnen met lezen. Het spreekt me nu al meteen enorm aan.

Met mijn paard loop ik momenteel ook tegen wat dingetjes aan en dus heb ik mijn instructrice (die ook coaching doet) gevraagd om vorige week eens mee te kijken. Daarop werd het meer een coachingssessie dan les. Super confronterend, maar reuze interessant. Kern van de les was wel dat ik echt de connectie/ het contact met mijn paard moet zoeken ipv steeds maar te doen wat ik wil en in gedachten letterlijk al steeds een paar stappen verder te zijn (waardoor mijn paard afhaakt).

Een menselijke relatie bestaat ook uit geven en nemen, en ik ben ervan overtuigd dat dit in het contact met paarden net zo werkt. Ik ervaar met mijn paard dat als we telkens maar doen wat ik wil, hij nu af en toe gewoon gaat staken door te gaan stilstaan en niet mee te willen. Dus vooral het 'geven' wil ik nu ook meer met mijn paard gaan doen. En dat zie ik niet als 'maar dan is mijn paard de baas over mij' maar als een wisselwerking, een soort ontdekkingsreis samen. Ipv een ontdekkingsreis van mij, waarin ik mijn paard grof gezegd maar meesleep.

Ik ben natuurlijk nog maar net begonnen in het boek en ik ben nog erg zoekende naar wat op lange termijn zal werken. Maar ik merk wel dat de zienswijze van Mark Rashid mij echt zo'n gevoel geeft van 'Ja! Dat sluit aan'

**Geplaatst**: 08-02-17 10:40

Geplaatst: 08-02-17 10:40

Welkom Rianna! Die post van jou kan ik geschreven hebben. Nu ben ik wel erg nieuwsgierig naar je paardje en jullie achtergrond samen. Veel leesplezier gewenst en ik ben benieuwd wat je van het boek vindt.

Na mijn vorige post las ik verder in A journey to softness en beschreef Mark hoe hij zelf is gaan oefenen met softness, dus ik heb genoeg om mee aan de slag te gaan. Mijn vriend vroeg net al waarom ik zo zachtjes door het huis sloop (ik was aan het voelen hoeveel spanning ik nodig heb om te lopen). En onder de douche heb ik de structuur van mijn douchegel gevoeld. Het grappige is dat ik gisteren weer veel last had van adrenaline in mijn lijf (ook niet naar de paarden gegaan), maar die lichamelijke spanning blijk ik dus los te kunnen laten als ik dat bewust doe.

Ook gaat het in het boek over kindness: 'Let us practice kindness today.' En wat ik me realiseerde is dat ik 'kind' ben als ik met de honden wandel (met wie genieten mijn enige doel is, tijdens onze wandelingen), maar dat ik dat gevoel kwijtraak bij de paarden, zodra ik een doel 'moet' bereiken. Als ik met de honden wandel en de zon schijnt, ben ik soms spontaan langer onderweg. Maar kom ik met de pony's in een situatie waarin het beter zou zijn mijn plan te herzien, dan heb ik daar moeite mee en verlies ik die kindness.

@ jensvl, wil jij misschien iets vertellen over jouw ontwikkeling richting softness?

Ik ga weer verder lezen.

**Geplaatst**: 08-02-17 12:13

Geplaatst: 08-02-17 12:13

RiannaB schreef:
Kern van de les was wel dat ik echt de connectie/ het contact met mijn paard moet zoeken ipv steeds maar te doen wat ik wil en in gedachten letterlijk al steeds een paar stappen verder te zijn (waardoor mijn paard afhaakt).

Ben benieuwd hoe je daar aan/naartoe werkt en hoe je leert voorkomen dat je stiekem toch wat meer wil "omdat hij het kan dus moet het maar lukken". Dus als je tips, ideeën, ervaringen hebt, alles is welkom :Y)

En welkom hier uiteraard :wave:

**Geplaatst**: 08-02-17 12:42

Re: Mark Rashid en zijn 'methode'

Geplaatst: 08-02-17 12:42

Welkom alvast Rianna en veel succes met je doelen.

@Sonja:
Wow. Een moeilijke vraag. Mede omdat ik er tot enkele jaren geleden nooit echt bewust op gefocusd heb. Misschien moet ik beginnen met zeggen dat ik HSP ben (highly sensitive person) kortgezegd betekent dat dat invloeden (prikkels) over het algemeen sterker binnenkomen. Het betekent ook dat het veel moeilijker is om prikkels buiten te sluiten (wat heel irritant kan zijn en veel hinder kan geven). Gelukkig lukt het me de laatste jaren beter om de mindere kanten wat weg te krijgen waardoor ik de leuke kanten over houdt.
Maar goed, daar ga ik verder niet over uitweiden. Het is enkel maar om aan te tonen dat inwendige softness eigenlijk min of meer vanzelf is gekomen (hoewel er natuurlijk ook een aantal werkpunten blijven op dat vlak waar ik aan kan werken en nog aan werk). Inwendige softness hebben en softness met objecten is eenvoudig. Softness met personen en dieren is wat moeilijker. En softness creëeren tussen mij en een dier kan ik nog veel aan werken. Bij sommige dieren gaat dat heel eenvoudig en snel. Bij anderen kost het meer tijd en moeite (met snel bedoel ik dat je er geen maanden mee bezig moet zijn, maar slechts dagen of evt een paar weken).

Maar goed, nu naar de eigenlijke vraag. Ik ga zo goed mogelijk proberen te beschrijven hoe ik inwendige softness gevonden heb waardoor het mogelijk is om softness te creëeren in je leven (opnemen van objecten, rondwandelen, autorijden,…) en het te vinden bij de omgang met paarden. Ik herinner me dat ik als kind er niet mee bezig was om het te bereiken (ook niet onbewust) omdat ik zo hard bezig was met overleven op het school. Ik voelde me er alles behalve goed en werd er echt ongelukkig van. Als gevolg daarvan was ik dus meer bezig met de dag te proberen door te komen dan iets anders en kon ik ook niet op enig vlak bezig zijn met softness. Dus bij mij is het ook gegroeid. En pas sinds ik A journey to softness heb gelezen weet ik hoe ik dat ontwikkeld heb (en blijf ontwikkelen, want je bent er nooit klaar mee). Buiten het voordeel dat ik nooit echt goed muren heb kunnen optrekken tussen mij en prikkels (muren die andere mensen moeten leren afbreken in veel gevallen) moest ik het dus ook ontwikkelen. Een van de eerste dingen die ik merkte (achteraf gezien dus ook) is dat de trap en het rondlopen in huis veel minder lawaai maakt als je leert om de traphoogte in te schatten (techniek) maar ook leerde meebuigen met de beweging van de moment dat je voet een traptrede raakt (wij hebben een houten trap de altijd redelijk wat kraakt en daaronder is de kelder dus dat ik behoorlijk hol waardoor gewonde voetstappen stevig doorklinken). Dat laatste is meer gevoel dan techniek hoewel er ook wat techniek bij komt kijken. Maar het draait daar meer om gevoel (wanneer en hoe meegaan met de beweging). Ik merkte al snel dat ik die houten trap kon oprennen waarbij er bijna geen geluid te horen was door mee te gaan met de beweging die er was vanaf dat ik de traptrede raakte. Ook voor de rest in huis merkte ik dat je je voeten gewoon kon neerploffen wat ook behoorlijk wat geluid veroorzaakte, maar door een kleine aanpassing (namelijk je benen niet letterlijk stijf te houden maar soepel) kon ik snel zo wandelen dat het veel minder lawaai maakte en ook gewoon aangenamer aanvoelde. Later leerde ik dit ook met af de trap wandelen of rennen. Dat is veel moeilijker maar kan ook veel stiller en aangenamer dan de anderen hier thuis doen (die btw ook gewoon wandelen zoals anderen dat doen). Eigenlijk werd het vanaf dan onbewust een manier van leven bij alles wat ik deed. Dingen optillen of neerzetten, handelingen uitvoeren,… Hierbij wil ik benadrukken dat ik niet extreem voorzichtig was alsof ik een zeer duur object vast had. Alles was gewoon aangenamer als ik niet die klap voelde en hoorde (klap is veel gezegd hier ook, niet meer dan dat iedereen een boek of zo weg legt). Maar zoals ik zei ging dat volledig onbewust. Het is pas met het boek “A journey to softness” te lezen dat ik weet dat ik het altijd al deed zonder er eigenlijk over na te denken. Met dat boek te lezen ben ik er bewust op gaan letten en merkte dat ik nog altijd bij heel wat handelingen wel spanning heb in spieren die ik absoluut niet nodig heb. Bvb telefoneren, typen, autorijden,… Maar omdat ik nu weet hoe ik het altijd al deed gaat het vanzelf. Als ik merk dat ik te veel spanning heb voor een bepaalde taak, focus ik even op de plaatsen van de spanning, neem ik een secondje, stop even met wat ik aan het doen was, ontspan elke spier en ga verder met enkel de nodige spieren. Net nog gehad bij het typen van deze tekst (gebeurt makkelijker als ik me diep aan het concentreren ben). Ik merkte op een stukje met minder concentratie die nodig was dat mijn schouders en een deel van mijn rug wat aangespannen was (niet veel, maar wel meer dan nodig om gewoon recht te zitten). Letterlijk een seconde gestopt met typen en op die korte tijd even ontspannen zitten en mijn onderarmen laten rusten op het tafel (wat ze al deden, maar niet volledig). Na die seconde kan ik weer verder typen zonder ook maar iets van het gewicht van mijn armen zelf te dragen (via de schouders), waardoor de enige kracht die overbleef die voor nodige taken was (zitten en het bewegen van vingers en handen over het toetsen bord). Dus nog heel wat punten om aan te werken en dat zal blijven bij iedereen denk ik. Ik had graag beter kunnen uitleggen hoe ik softness gevonden had, maar omdat het bij mij een eerder onbewust proces is geweest kan ik enkel uitleggen wat ik er nu wel bewust voor doe. Maar wie weet helpt het je weer wat verder. Onthoud dat het zoals veel een reis is zonder einde. Maar het is het waard de reis te maken. Het is een prachtige reis, zeker als je softness gaat kunnen gebruiken bij paarden. Onthoud dat softness niet zozeer is wat je doet (het komt wel tot uiting in wat je doet), maar meer het gevoel omvat van een worden met jezelf en je omgeving. En dat gevoel vind ik bijna onmogelijk te beschrijven, laat staan uit te leggen.
Misschien deze kanttekening nog. Ik heb gemerkt dat dat gevoel (bij mij althans) ook makkelijk merkbaar is bij het handmatig schuren van hout (echt hout, geen multiplex oid). Je voelt automatisch hoe je moet schuren zonder dat je op de houtrichting let. Enkel in de juiste richting voelt het goed.

Verder draait het niet enkel om voelen, maar om het gevoel. Dat gevoel baseert zich echter op alle 5 de zintuigen, maar voelen is wel de krachtigste voor mezelf.

Echt een moeilijke vraag die ik nog niet goed kan beantwoorden dus eigenlijk. Ik kan niet uitleggen wat dat gevoel is (maar Mark Rashid slaagt daar wel deels in in zijn boek) en nog moeilijker uitleggen hoe het gevoel ontwikkelt is.

Net als je kan rijden op gevoel. Een stuur kan je mee sturen, maar is ook 1 van de voornaamste dingen waarmee je de auto kan waarnemen via gevoel. Je voelt aan je stuur hoeveel grip je hebt, waar je wielen zich bevinden, of je nog veel grip over hebt om harder te remmen of op te trekken enz… de rest van het gevoel bij autorijden berust op andere dingen dan het voelen via het stuur en bestaan voornamelijk uit kijken en luisteren.

Maar goed, het gevoel kan ik over blijven vertellen. Echt uitleggen gaat toch niet lukken.

**Geplaatst**: 08-02-17 13:01

Geplaatst: 08-02-17 13:01

jensvl schreef:
Er zijn inderdaad spijtig genoeg nog geen instructeurs hier die werken volgens Mark Rashid. En als je een paard hebt waar je zelf niet mee verder kan, is dat inderdaad een van de beste manieren om de problemen waar je zelf niet uit geraakt te laten wegtrainen. Absoluut. Ze zijn veel beter dan vrijwel elke andere methode waar hoe instructie voor bestaat. Maar er zijn toch ook aardig wat verschillen waarbij (naar mijn mening) Mark het beter zou aanpakken. Ik vind de algemene denkwijze en manier van handelen net iets te anders om me die manier van omgaan met paarden als doel te stellen. Dat is wat ik bedoel. Maar natuurlijk, als instructie nodig is, kies daarvoor. Het is veel beter dan vrijwel elke andere instructie.

Ik quote deze even omdat dit voor mij een issue is op termijn.

De wijze waarop ik omga en train met Guusje heb ik mezelf wat eigen gemaakt. Door te lezen en filmpjes te bekijken van personen waar ik geïnteresseerd in ben....
Dit zorgt voor een prettige insteek maar merk dat ik toch op momenten onvoldoende kennis in huis heb, maar ik wil zo graag.
Wat ik oa van mijn Guus geleerd heb in het afgelopen jaar is, doe wat je zegt en zeg wat je doet in harmonie met elkaar...lichaam en geest moeten een geheel vormen om het zuiver en eerlijk te laten zijn.
ZE spiegeld enorm en het is niet altijd leuk wat ik dan te zien krijg maar wel puur.
Ik ga mijn hart volgen en heb voor mezelf gekozen...in maart start de opleiding gedragsdeskundige geen wetenschappelijke insteek maar vanuit het zogenaamde horsemanship...geen truckjes of fratsen maar handelen vanuit gevoel. De lessen mediteren en mindfullnes ben ik nieuwsgierig naar.
Ben erg benieuwd wat deze 3 jaar gaat brengen...ik hoop daarmee een betere en fijnere trainer te worden voor Guus.
3 jaar lijkt lang, maar omdat ik de visie van Mark Rashid mee zou willen nemen tijdens dit avontuur geeft het mij ruimschoots de tijd om de boeken te lezen en op me in te laten werken.

Daarnaast hoop ik na die 3 jaar een goed gevulde rugzak te hebben waar ik op termijn mijn eigen draai aan kan geven.

...en nu even bijlezen!

**Geplaatst**: 08-02-17 13:18

Geplaatst: 08-02-17 13:18

Welkom Rianna, herken veel uit je post vooral het 'teveel' stappen vooruit denken haha...
Als ik met m'n paard op stap ging was ik soms al met m'n hoofd al weer bij stal denkend aan wat ik allemaal nog moest doen die dag....terwijl we nog maar halverwege de route waren.
Guus probeerde te genieten van alles wat ze onderweg tegen kwam maar ik genoot niet met dr mee...voor mij toen een gemiste kans. Maar wel iets om bewust mee leren om te gaan.

Veel plezier tijdens het lezen van het boek ben ook benieuwd naar je ervaring daarvan.

**Geplaatst**: 08-02-17 13:23

Geplaatst: 08-02-17 13:23

Bedankt Jens voor je laatste post over softness, vind je omschrijving prettig om te lezen.
Het is ook bijna onmogelijk om dit via woorden over te brengen maar vind je uitleg duidelijk en zeer waardevol.

**Geplaatst**: 08-02-17 13:26

Geplaatst: 08-02-17 13:26

cissie schreef:
jensvl schreef:
Er zijn inderdaad spijtig genoeg nog geen instructeurs hier die werken volgens Mark Rashid. En als je een paard hebt waar je zelf niet mee verder kan, is dat inderdaad een van de beste manieren om de problemen waar je zelf niet uit geraakt te laten wegtrainen. Absoluut. Ze zijn veel beter dan vrijwel elke andere methode waar hoe instructie voor bestaat. Maar er zijn toch ook aardig wat verschillen waarbij (naar mijn mening) Mark het beter zou aanpakken. Ik vind de algemene denkwijze en manier van handelen net iets te anders om me die manier van omgaan met paarden als doel te stellen. Dat is wat ik bedoel. Maar natuurlijk, als instructie nodig is, kies daarvoor. Het is veel beter dan vrijwel elke andere instructie.

Ik quote deze even omdat dit voor mij een issue is op termijn.

De wijze waarop ik omga en train met Guusje heb ik mezelf wat eigen gemaakt. Door te lezen en filmpjes te bekijken van personen waar ik geïnteresseerd in ben....
Dit zorgt voor een prettige insteek maar merk dat ik toch op momenten onvoldoende kennis in huis heb, maar ik wil zo graag.
Wat ik oa van mijn Guus geleerd heb in het afgelopen jaar is, doe wat je zegt en zeg wat je doet in harmonie met elkaar...lichaam en geest moeten een geheel vormen om het zuiver en eerlijk te laten zijn.
ZE spiegeld enorm en het is niet altijd leuk wat ik dan te zien krijg maar wel puur.
Ik ga mijn hart volgen en heb voor mezelf gekozen...in maart start de opleiding gedragsdeskundige geen wetenschappelijke insteek maar vanuit het zogenaamde horsemanship...geen truckjes of fratsen maar handelen vanuit gevoel. De lessen mediteren en mindfullnes ben ik nieuwsgierig naar.
Ben erg benieuwd wat deze 3 jaar gaat brengen...ik hoop daarmee een betere en fijnere trainer te worden voor Guus.
3 jaar lijkt lang, maar omdat ik de visie van Mark Rashid mee zou willen nemen tijdens dit avontuur geeft het mij ruimschoots de tijd om de boeken te lezen en op me in te laten werken.

Daarnaast hoop ik na die 3 jaar een goed gevulde rugzak te hebben waar ik op termijn mijn eigen draai aan kan geven.

...en nu even bijlezen!

Ik wens je heel veel succes toe alvast met deze manier. Ik ben benieuwd wat het voor jou en je paard gaat doen de komende jaren. Het gevoel vinden is inderdaad het belangrijkste. Ik ben benieuwd naar je vorderingen verder.

**Geplaatst**: 08-02-17 14:04

Geplaatst: 08-02-17 14:04

Wbt het stukje 'gevoel' heb ik iets voor mezelf bedacht wat voor ons prettig is.

Iedere maand schrijf ik een brief aan Guus...dit ben ik gaan doen na de tweede maand nadat ze bij mij stond.

Soms een brief van een half a4tje soms twee a4tjes vol.
Al mijn gevoelens omschrijf ik daarin...leuke, minder leuke en wat ik vind van onze maand samen.
Soms moet ik huilen als ik weer wat aan dr schrijf, de ene keer van geluk de andere keer van verdriet.
Sinds een half jaar lees ik de brief ook aan dr voor....ja weer effe iets vreemds maar ik vind het prettig en opluchten.
In eerste instantie heb ik getwijfeld om dit laatste te doen...wat moet mijn paard met deze woorden? Ik overlaad haar vanuit het niets met mijn emoties...gaat ze dat wel begrijpen? Ect ect....

Afgelopen zomer gaf Guus mij haar antwoord...ik zat zoals altijd in de wei met mijn briefje.
Het was een niet al te beste maand voor ons geweest, veel stress bij Guus teveel druk tijdens onze lessen en we leken even verder van elkaar af te geraken.
Dit deed mij pijn, dit wilde ik niet, wat deed ik verkeerd?
Mijn brief stond er vol mee....ik was nog niet begonnen met lezen en ii begon al te huilen ik was boos op mezelf en voelde me een sukkel.
Guusje kwam zoals altijd aan gewandeld...voor een aaitje en een vriendelijk woord.
Ik kriebelde dr haar achter dr oortjes....ging uiteindelijk in het gras zitten met de brief op m'n schoot.
Guus stond vlak naast me een beetje om dr heen te kijken.
Halverwege de brief kwam ik op het punt waarin ik schreef over m'n schuldgevoel, mijn stommiteiten en hoe nu verder?
Ik las dr voor hoe mooi ze voor mij is en vroeg me af waarom ze het mij zo moeilijk maakte? Was ik niet de juiste persoon?
Guusje liep weg....en ik kreeg nog meer tranen.
Na een paar meter stond ze weer stil en draaide zich om.
ZE kwam mijn kant weer op...even voelde ik me een klein meisje die met spanning afwachten wat sinterklaas zou gaan brengen.
Een soort prettige spanning vol van hoop...het voelde prettig maar ook breekbaar.
Guus rook aan m'n schoenen en ging liggen...even schrok ik ' ojee ze voelt zich niet goed, koliek?, wat is er met je?'.
Guus ligt nooit als er mensen in de weide lopen of zijn dat vertrouwd ze niet.
Maar Guusje bleef liggen en legde dr hoofd op m'n onderbenen.
Eventjes sloot ze haar ogen, enkele seconde maar....ik voelde rust, ontspanning en een soort van vrede.
Er kwam een kuddegenoot aan even kijken denk ik, Guusje stond op ging wat kriebelen met het andere paard en keek me even aan..waarna ze samen met het andere paard weer op pad ging.

Het is dat een stalgenoot het heeft gezien anders had niemand het geloofd ( voor wat dat waard is) ze kwam aangerend met dr mobiel in d hand al zwaaiend, ' moet ik je dierenarts bellen?, gaat het goed met je?'.
Toen ze mijn glimlach zag wist ze genoeg....

Wellicht is dit teveel off-topic, als dat zo is zeg het. Maar voor mij geeft het rust en stabiliteit in m'n gevoel.
Ik sluit er dingen mee af....

**Geplaatst**: 08-02-17 15:59

Re: Mark Rashid en zijn 'methode'

Geplaatst: 08-02-17 15:59

Wow wat mooi cissie! Kun je je door die brieven makkelijker openstellen naar je paard?

**Geplaatst**: 08-02-17 17:53

Geplaatst: 08-02-17 17:53

xxdomiixx schreef:
Wow wat mooi cissie! Kun je je door die brieven makkelijker openstellen naar je paard?

Denk het wel...was vrij gesloten niet alleen naar mensen maar ook naar m'n paard.
Dit in combinatie met een mentaal introvert paard werkt niet....althans niet bij ons.
Ik moest in dat opzicht ( en nog vele anderen haha) echt veranderen...de brieven zijn voor mij een stap in deze richting geweest.

**Geplaatst**: 08-02-17 19:01

Geplaatst: 08-02-17 19:01

Dankje, Sonja. Chester, mijn paard (eigenlijk grote pony

) is een 9-jarige ruin. Een kruising met daarin Tinker, Knabstrupper en New Forest. In juni is het 2 jaar terug dat ik hem kocht, maar ik moet zeggen dat het voelt alsof we al veel langer samen zijn. Hij is mijn eerste eigen paard. Hij heeft een gouden karakter en ik heb al ontzettend veel van hem geleerd. En ik ben dus nog steeds lerende, want ik zit nu ook echt in zo'n fase van eye-openers en nieuwe inzichten. En daar kan nog veel meer bij, dus daarom het lezen van dit boek en wie weet steek ik van dit topic ook extra dingen op

Dankje Cissie en jensvl!

Sabine, goede vraag. Waar ik nu dus met mijn paard tegenaan loop, is dat hij de laatste tijd op steeds meer momenten ging stilstaan. Vooral aan de hand, maar ook meer onder het zadel. En op die momenten kan je doen wat je wil, maar hij blijft gewoon staan waar hij op dat moment staat. Omdraaien en terug wilde hij wel, maar stappen vooruit vertikte hij. Soms grap ik weleens dat er ook per ongeluk een paar procent ezel in zijn kruising is meegegaan.
Inmiddels zit/zat ik er zo in vast dat ik hem met moeite vanuit de paddock naar de plek kreeg om hem te poetsen en te zadelen. Vervolgens naar de bak ging nog wel. Maar zodra ik met hem het erf af wilde lopen om buiten te rijden, ging hij weer stilstaan. Met andere paarden ervoor lukte het meestal wel, maar de laatste tijd ook veeeel moeizamer.
Toen heb ik vorige week die les gehad en moest ik laten zien hoe ik met Chester vanuit de bak aan de hand het erf af wilde lopen. Zodra hij door leek te hebben dat we de 'verkeerde' kant op gingen, ging hij weer stilstaan. Samen met mijn instructrice bespraken we vervolgens wat er gebeurd. Ik liep voor Chester uit met hem achter me aan het touw. Ik was in mijn gedachten al bij het eerste hek, dat we de laatste tijd ook al niet eens haalden. En Chester ging stilstaan. In mijn hoofd was ik al bezig met 'hoe kom ik met Chester bij dat hek' en 'ik ben benieuwd of hij nu wel meeloopt', zonder contact te hebben met meneer zelf. Erg confronterend om zo te beseffen.
Dus toen zijn we eerst gewoon eens gaan oefenen met door de bak wandelen. Ik moest hem goed in de gaten blijven houden (ik bleef veel naar zijn hoofd en lichaam kijken) en stapje voor stapje meenemen. Zodra hij wilde gaan stilstaan, moest ik 180 graden met hem draaien en de andere kant op lopen met hem, dat intieme contact blijven houden. Dat ging steeds beter en ik kon al steeds langere rechte lijnen maken. Op een gegeven moment zat ik te denken 'hij loopt nu wel heel langzaam..' en ja hoor, meteen ging hij weer stilstaan. Mijn instructrice vroeg al 'waar denk je nu aan?' en ik moest toegeven dat ik met mijn gedachten afdwaalde van waar ik me op moest concentreren. Mooi leermoment.

Uiteindelijk klikten we hem los en kreeg ik hem niet meer in beweging en liep hij zelfs weg. Toen moest ik naar hem toe lopen en geïnteresseerd zijn in wat hij aan het doen was. Met hem meekijken en hem helpen waar dat kon. Dus ik heb naast hem in de bak naar een drol staan staren toen hij die aan het besnuffelen was, takjes voor hem geplukt toen hij die onder de bakrand vandaan probeerde te trekken en aan zijn neus gejeukt toen hij daar jeuk aan leek te hebben en met zijn neus over de grond veegde. En toen ik takjes aan hem gaf en hem hielp met de jeuk aan zijn neus, was er weer contact!

Toen ik met mijn instructrice stond te praten en Chester even naar me toe kwam, gaf ik hem een aai terwijl ik verder praatte. Hij zocht contact, maar ik was weer wat anders aan het doen. Ze gaf het voorbeeld dat als je met iemand aan het praten bent, diegene plotseling wegloopt. Zo is het in het contact met mijn paard vaak ook. Dat vond ik erg pijnlijk om te beseffen.
Chester moet mij gewoon weer interessant gaan vinden, om het ook even kort door de bocht te zeggen. Mijn instructrice zei ook; vrienden zoek je uit. Als je iemand in je groepje hebt zitten die alleen maar met z'n eigen dingen bezig is zonder te overleggen, dan ben je al snel klaar met diegene.
En zo is dat met paarden dus eigenlijk ook. Daar ben ik me nu van bewust.

Dus daarom wil ik de komende tijd vooral dingen gaan doen die mijn paard zelf aanbiedt en op dat moment erg leuk lijkt te vinden, ipv hem standaard mee te 'slepen' op buitenrit (hoewel ik weet dat hij dat ook zeker leuk vindt).

Vandaag was ik de paddock aan het mesten en kwam hij ook echt naar mij toe voor contact. Normaal zou ik hem een aai geven, erom moeten lachen en verder gaan met mesten. Maar nu heb ik echt even tijd voor hem gemaakt voor wat hij op dat moment wilde en ben ik zo een beetje met hem gaan 'spelen' en toen liep hij uit zichzelf achter mij aan door de paddock. Een klein moment, maar zo mooi om te ervaren! Na al die struggles de laatste tijd..

Oké, oeps, dit bericht is veeeel langer geworden dan ik van te voren dacht.. Normaal ben ik niet zo uitgebreid hoor, want ik zit vooral op Bokt op mijn telefoon. Alleen nu zit ik even achter de laptop.

Nog even een foto toegevoegd bij het verhaal:
Afbeelding

Dit was vanochtend