Wat ik ervan begrijp, is dat het paard vóór het verzamelen eerst moet leren de hals te laten zakken, waardoor hij de rug op laat bollen. Dat heeft ten eerste tot gevolg dat de peesplaten en bespieren als het ware de ruiter gaan dragen wat de wervelkolom ontlast.
Sommige paarden zoeken die houding na korte tijd van africhting zelf op, zeker als ze wat moe worden, zélfs op alleen halster of ring.
Ten tweede wordt door het bollen van de wervelkolom het bekken al meer vrijheid gegeven zodat het achterbeen verder onder kan swingen.
Van verzameling geen sprake, wel van losgelassenheid. Maar dat is een voorwaarde.
Hoort het paard in dit stadium niet al te leren rond te worden in de bovenlijn, een gegeven dat in de latere opleiding altijd een rol blijft spelen?
Overigens, Huertecilla, ben ik ervan overtuigd dat de manier waarop jij in het terrein beweegt, de enige is om zonder ongelukken thuis te komen. Ik denk dat een ervaren eventing of jachtruiter ook heel goed weet dat je het paard vrij in hoofd/hals moet laten in ruig terrein om niet over de kop te slaan.
Ik vind dat zelf alleen niet echt verzameling, eerder 'voorzichtige voeten'. Het paard gaat hier korter lopen, omdat zijn benen dan dichter bij de grond blijven=meer balans. Hij zal zijn voorbenen heel voorzichtig wegzetten, als een kat haast. Bij zijn achterbenen heeft hij minder belang omdat die toch het spoor volgen van de voorvoeten. Misschien dat daarom de achterbenen ook een deel van de voorbenen overnemen, om die bij misstappen te beschermen.