Fellor schreef:Dat het paard met spelen dingen aanbiedt prima, maar bij een 2-jarige moedig je geen piaffe e.d. aan. Gewoon simpelweg niet correct.
Hoeveel ervaring je hebt kan me inderdaad niet zoveel schelen als ik reageer op een post.
Daarbij, dat je paard dingen aanbiedt wil niet zeggen dat jij ze vervolgens in iedere willekeurige combinatie, overgang, houding, juiste impuls e.d. kan oproepen. Dat is een illusie. Paarden kunnen inderdaad heel veel aanbieden op alleen lichaamstaal, maar de bevestiging om dat alles op jouw moment te kunnen oproepen is een langere en meer verfijnde weg. (Als je dit wel kan zou ik dat oprecht heel graag een keer zien op film en weten van wie jij les hebt en waar jij je invloeden vandaan haalt, mag over pb. En als ik bedoel oprecht bedoel ik echt gewoon oprecht, want dat zou ik mooi vinden om te zien).
Daarbij, in het meest ideale geval dat jij dit allemaal inderdaad met je tweejarige zou kunnen, dan nog, zie jii dit de gemiddelde paardenmens leren zonder door een heel traject heen te gaan? Nee? Omdat het allemaal toch niet zo ontzettend makkelijk is om je overal bewust van te zijn en af te stemmen op je paard.
Een stuk gevoel en aanleg helpt heel veel, maar een stukje kennis is ook belangrijk. Als het allemaal zo ontzettend simpel was zou jij nu geen lesgeefmens meer hebben want dan zou je het perfecte paard al hebben toch?t
Waar ik over val is de manier waarop je dingen brengt. Alsof niemand het heeft begrepen behalve jij. Met een bepaalde hoogdravende arrogantie en te rechtlijnig denkend. Zo komt het over in elk geval.
Ik kon die reactie inderdaad niet op elk willekeurig moment oproepen, ik kon er echter wel op elk willekeurig moment naartoe werken. Dat is niet hetzelfde als dat ik ook elke keer tot dat punt doorging. Het gaf wel de bandbreedte aan waarbinnen ik met hem kon werken en die was dus heel ruim. Ik kan dat nu ook niet meer, verwacht ik, het is vijf jaar geleden dat ik serieus met hem heb gewerkt. Ik denk evenmin dat ik het nu voor elkaar krijg om hem los in het weiland te longeren, wat ik toen ook zonder problemen met hem kon doen. Ik heb hem verkocht en hij is gelukkig met z'n nieuwe baas. Ik ga bij hem niet de illusie wekken dat wij weer een setje gaan worden, enkel om iemand te bewijzen wat we konden. Ik denk zelfs dat ik er niet eens toestemming voor krijg en dan heeft de baas nog gelijk ook!
Mijn toenmalige lesgeefmens zal je mogelijk niks zeggen, maar dit is haar site: http://www.overdulve-equi.nl/
Wat "de gemiddelde paardenbezitter" allemaal voor elkaar krijgt is niet mijn probleem. Ik constateer slechts dat het gros veeeeel verder zou komen met een beter lesgeefmens. Het is namelijk echt zo simpel, als je maar begeleiding hebt die ECHT wat te melden heeft; zie eerdere link, bijvoorbeeld.
Of ik nog wel of niet les nodig zou hebben is niet relevant; ik heb namelijk een lesgeefmens dat INSPIREERT en zolang ze dat doet, wil ik les van haar. Mijn paard heeft nog veel te leren voordat ze daar is waar ik weet dat ze kan komen. Dit paard leert wat "stugger" dan dat andere paard en was bovendien volwassen voordat ze bij mij kwam en had daarmee een geschiedenis die dat andere paard niet had. Die geschiedenis is na 1,5 jaar afgehandeld, nu verder met de opbouw.
Of de rest het begrijpt? Nee, de meesten niet, waarom kunnen al die halfbakken instructeurs anders jaaaren doorgaan met het geven van bezigheidstherapie? Is dat arrogant? Tja....
Het is niet meer dat analitisch scannen wat er daadwerkelijk gebeurt, wanneer je alle show en opsmuk weglaat. Dan blijft er bij de meesten bar weinig over.
Ik heb de mazzel gehad enkele mensen uit oude paardengeslachten te hebben ontmoet, die me veel hebben bijgebracht. Mijn lesgeefmens vanuit een andere hoek ook. Die kennis is nog maar zelden aanwezig, helaas, en wat ervoor in de plaats is gekomen, heeft niet veel met kennis te maken, laat staan met de rest (zie mijn onderschrift).