Geplaatst: 03-05-09 20:01 Ptries schreef:De ademhalingsweg en spijsverteringskanaal zijn bij een paard strict gescheiden. Wanneer een paard galopeert is de ademhalingsweg wijd geopend en de weg naar de slokdarm stevig gesloten. Wanneer een paard slikt is het precies andersom. Paarden zijn niet gemaakt om tegelijkertijd te eten en te galoperen (iets dat in de natuur bij een graasdier een situatie is die niet eens voor kán komen).
Uit welk onderzoek blijkt dit? Zou dit niet puur zijn omdat het iets "onpraktisch" is? Als een paard in het wild ervoor kiest om te gaan galopperen, is dat meestal omdat eten op dat moment niet op de eerste plaats staat. Negen van de 10 keer gaat het dan om een vluchtreactie en dan is dat belangrijker dan eten. Onze gedomesticeerde paarden galopperen meestal door de wei om te spelen of ook omdat ze ergens van geschrokken zijn, wederom staat eten dan niet op de eerste plaats. Overigens heb ik een van de merries bij ons op stal, weleens met een pluk hooi in de mond van het ene hoopje hooi naar het andere hoopje hooi zien galopperen (om de rest van de paarden weg te jagen, tja, je bent een zure hebberige merrie of niet), maar ik zou niet durven zeggen of ze daarbij ook nog at.
Overigens heeft mijn vorige vreetgrage merrie het tijdens een proef met halsstrekken (met bit in) wel een keer voor elkaar gekregen een hap gras "mee te snaaien". Dus ik weet niet of dit dan alleen voor de galop geldt en waar het uit blijkt? Want ik kan met zekerheid zeggen dat ik wel paarden stappend en dravend heb zien eten? Maar misschien ken ik alleen maar hele vreemde paarden?
Wanneer het paard echter iets in zijn mond heeft, al is het "maar" een bit, dan worden er naar het brein "eet-signalen" gestuurd. De kauwreflex wordt geactiveerd en het paard begint tong- en kaakbewegingen te maken. Tegelijkertijd wordt de aanmaak van speeksel gestimuleerd. Het paard wordt door de ruiter gevraagd te bewegen waardoor de hersenen tegenstrijdige berichten ontvangen, een fysiologisch conflict ontstaat en het sympatische (beweging) en parasympathische (rust en eten) systeem tegelijkertijd worden geactiveerd.
Nogmaals, waar blijkt dit uit? En hoe zit het dan met de stoute dikke pony die tijdens een buitenrit her en der van de takken nog een plukje meesnaait? Bijna iedereen kent er denk ik wel zo een? Hoe werkt het als paarden spelen? ik zie bij ons regelmatig de ruinen bijvoorbeeld elkaars hals, staart, deken in de mond nemen? Wordt er dan ook een eetsignaal naar de hersens gestuurd?
Verstoring van de ademhaling
Het reguleren van de snelheid van het paard-met-bit berust op het buigen van het hoofd. Hoe verder de kin richting borst beweegt, hoe verder de ademhalingsweg wordt dichtgeknepen. (In vrijheid rennende paarden bewegen hun hoofd naar voren, onder andere om de luchtweg vrij te maken.) Door de speekselvorming, opgewekt door het bit, worden paarden geprikkeld om te slikken. Maar tijdens het slikken wordt de luchtweg afgeknepen (net als bij mensen). Bij een galoperend paard volgt de ademhaling het ritme van de beenbewegingen; slikken verstoort deze choreografie.
Ik reguleer mijn snelheid met bit d.m.v. van een gewichtshulp, dus niet m.b.v. buiging zoals hier gesteld wordt. Eventueel wordt er een ophouding gegeven als het paard niet reageert op mijn gewichtshulp. De buiging wordt verkregen door verzameling dus het op het achterbeen komen en geslotenheid van het paard en is niet bedoeld om de snelheid te reguleren. Een "los" paard dat zich verzamelt zal hetzelfde doen (rond maken van de hals). Als je goed les krijgt weet je dat aan het bit trekken niet de manier is om een paard zich rond te laten maken. Ik vraag me af wat voor les de persoon die dit stuk geschreven heeft gehad heeft en als deze persoon inderdaad geleerd heeft dat je een paard moet laten buigen door aan de teugels te trekken, dan kan ik me inderdaad een halleluja gevoel voorstellen als je merkt dat het anders kan.
Verstoring van de gang
De ademhaling en beenbewegingen zijn in balans met elkaar. Wanneer de ademhaling wordt verstoord zal het paard proberen het ritme te herstellen en vaak gebeurt dit door de gang aan te passen aan de ademhaling. Het slikken zorgt voor een vertraging van de ademhaling, de gang past zich aan. Het eindresultaat is een onregelmatige, rommelige gang.
Paarden gebruiken hun relatief zware hoofd als balanceerorgaan, op dezelfde manier als waarop kleinere zoogdieren hun relatief zware staart voor dat doel gebruiken. Het hoofd van het paard maakt subtiele bewegingen om de gang zuiver te houden; wanneer het paard het hoofd niet meer vrij kan wegen wordt de gang minder efficiët.
Totaal mee eens dat een gang onzuiver wordt als je aan het hoofd gaat lopen sjorren, maar dit geldt zowel met als zonder bit en maakt zonder bit daarom niet beter. Het is hier de ruiter die de balans van het paard verstoort, ongeacht wat het paard wel of niet om het hoofd heeft hangen.
Ik dacht trouwens dat een paard zijn achterhand gebruikt om te balanceren, met wat correctiewerk van de hals, staart en voorvoeten. Wel is het zo dat een paard om goed te kunnen balanceren zijn hoofd dus vrij moet kunnen bewegen. Echter hier gaat weer hetzelfde op: Waarom is bitloos hierin te prefereren boven een bit? Met het een hoeft het paard zijn hoofd niet vrijer te kunnen bewegen als het ander?
Mond- en gebitsproblemen
Paarden zijn gemaakt om door de neus te ademen: tijdens beweging is de mond stevig gesloten. Een bit verbreekt deze verzegeling en vaak loopt het paard met een min of meer geopende mond.
Het bit stoot vaak tegen kiezen, en ligt in het gevoelige gebied waar de nog niet doorgekomen wolfskiezen vlak onder de oppervlakte drukken. Paarden wisselen hun melkgebit voor hun definitieve gebit tussen de 2 en 5 jaar en moeten in deze periode, waarin ze van zichzelf al een pijnlijke mond hebben, vaak al met een bit lopen.
Ik zie veel paarden met bit, maar als het goed is zorgt een (passend!!!) bit er niet voor dat de mond wordt geopend. Een paard heeft toch geen kiezen waar het bit zit? De lagen zijn toch tandeloos? Wolfskiezen kunnen in een enkel geval inderdaad een probleem opleveren, maar dat merk je dan als ruiter toch wel?
Ontwikkeling van abnormaal gedrag
Vermijding van het bit is iets dat algemeen voorkomt. Veel paarden hebben één of meer onnatuurlijke gedragingen ontwikkeld als gevolg van het bit: "hoofdschudden", "tong over het bit leggen", "mond open houden" (kan je weer tegengaan met een extra riem), "schuimen", "kwijlen", "op het bit leunen", "hoofd in de lucht gooien", "tong uit de mond steken", etc. Minder bekend is dat ook problemen zoals "zich niet willen laten vangen", "bokken", "tanden knarsen", "met de staart zwiepen", uitingen kunnen zijn van onvrede over het bit.
Bovenstaande zijn uitingen van ontevredenheid. Dat kan inderdaad met een verkeerd bit te maken hebben c.q. verkeerd gebruik ervan en ik geloof zeker dat er paarden zijn die niet tegen een bit kunnen, maar er kunnen ook diverse andere oorzaken aan ongenoegen ten grondslag liggen. Rijtechnische fouten van de ruiter, een slecht passend zadel, andere lichamelijke problemen, etc. Het is te kort door de bocht om te stellen dat dit in het algemeen aan het bit ligt.
Dus als iedereen gewoon een beetje nadenkt bij wat 'ie doet en waarom 'ie het doet (met of zonder bit, natural of geen natural) en naar zijn individuele paard kijkt en kritisch naar zichzelf kijkt lijkt mij dat in orde. Ik vind het onzin om een bit te zien als iets waarmee je een paard mishandelt. Toch kan het bij sommige paarden inderdaad tot irritatie leiden en daarom: kijk en luister naar je eigen paard. Het is niet per definitie òf zwart òf wit, er is ook nog grijs.
EDIT: Over de doodvallende volbloeden. Wederom: uit welk onderzoek blijkt dit? En als dit werkelijk waar is, waarom wordt er dan nog niet door het gros bitloos gekoerst? Juist in deze tak waar de snelste zijn gelijk staat aan winnen? Dan zou je toch verwachten dat iedereen zijn kansen optimaliseert door bitloos deel te nemen aan rennen (of is dit reglementair niet toegestaan, ben niet thuis in de rensport)
Eetreflex? Mijn paard maakt dus geen kaak en tong bewegingen. En nee, dit doet ze niet omdat de neusriem de boel dichthoudt, die maak ik namelijk als laatste pas vast. Daarnaast kunnen paarden "in het wild" ook hele flinke stukken galoperen, en daarbij zouden ze nooit slikken?
Een goed passend bit zorgt er niet voor dat de mond open blijft, de kaken moeten netjes op elkaar kunnen blijven passen als er een bit op de lagen ligt.
. 
