Morrie schreef:nee klopt, ik kan niet zwemmen en heb het sterke vermoeden dat ik ooit in een vorig leven verdronken ben, een vriendin van me is regressietherapeute, maar ik durf de confrontatie (nog) niet aan.....ik moest laatst een heel end langs een kanaal rijden op de heenweg was het kanaal aan de andere kant van de weg, op de terugweg niet, ik heb wel 5 x de auto stilgezet aan de linkerkant van de weg omdat ik niet verder kon.....
Ik weet dat Morrie zo achteruit de sloot in loopt als ie flipt, zo is er al een keer een zadel van me overleden....
dan kan ik me voorstellen dat je liever niet over een plank gaat lopen...
Ik ben panisch voor boten, ik durf daarmee het water niet op. Helaas is het niet altijd te voorkomen, maar dan zit ik echt vol stress te hopen dat ik de overkant haal. Ik ben wel dol op zwemmen. Bij mij gaat het dan ook goed zolang ik weet dat ik de afstand van de boot tot de kant kan zwemmen. Als ik niet zou kunnen zwemmen, tja, dan zou ik dus ook voor alles over het water bang zijn.
Lange bruggen vind ik ook een ramp, ik probeer dan altijd zo ver mogelijk van de rand te blijven. Bij het auto rijden probeer ik voor mezelf te negeren dat ik over een brug rij.. gelukkig werkt dat meestal voldoende.

? Héérlijk!
- en andere minder vriendelijke pony's. Goed, de boer wou het land voor heel laten dus hij haalt nu dagelijks Katie voor me op. Die ezel vloog de eerste aan; die had 14 hechtingen; Mij aan, maar ik was 'em te snel af en had enkel een zeer stuitje (hij beukte me omver tegen de grond?), de ander had een kneusing in der onderrug, een ander meisje een bloeduitstorting in der arm. Hij vertoont namelijk dekgedrag bij meisjes/vrouwen en Wim (boer)? Ach, die blijft stug volhouden dat het een lieve ezel is; Hij heeft de wonden na z'n aanvallen zelfs onder ogen gezien
