Zelf heb ik nooit het nut ingezien van de JU. Kan me wél voorstellen dat het in enkele gevallen een handig foefje kan zijn om het paard weer even op ''nul'' te zetten zodat het open staat voor passief leiderschap, zoals dat ergens zo mooi staat omschreven.
Grappig is; we hebben hier 3 hengstveulens (althans, op 1 na inmiddels jaarlingen) staan en je ziet duidelijk de Alpha en de passieve leider in wording. 1 van de hengsten is een bikkel, een boef. Maakt altijd een hoop bombarie bij het veroveren van zijn plaats en is momenteel duidelijk de leider van de drie. Mijn paard is meer het type passieve leider. Althans, zodra hij wat ouder is want momenteel vindt ie zn plekkie onderaan wel prima. Maar een heel relaxed paard, maakt zich zelden ergens druk om maar weet met beleefdheid toch altijd alles voor elkaar te boksen. De derde zie ik geen leider in, maar dat kan natuurlijk nog komen en het is net zo goed mogelijk dat ik me vergis. Vond dat stukje in elk geval ontzettend interessant omdat ik Umoyax er erg in herkende

Maar een JU bij een gemiddeld Hollands paard? Nah. Ik leer momenteel op cursus ook erg veel over vrijwerken. Daarbij stellen we ons eerst op als leider door in de bak/paddock rechte lijnen te lopen, onderwijl een sterke houding aannemend. Bij dominantere paarden al vrij snel recht op het paard aflopen en die plaats innemen, bij minder dominante paarden veel langs ze lopen. En bij de gewillige paarden slaan we dat hele riedeltje over omdat het niet eens nodig is. Zelf heb ik die methode thuis ook toegepast op een oud-fokmerrie die in de groep altijd de positie van leidmerrie had en dus redelijk sterk in haar hoefjes staat

Paarden die likken en kauwen heb ik nooit gehad met grondwerken... Maar ik ben dan ook nooit aan de slag gegaan met de intentie een paard zich te laten onderwerpen. Ik heb best wel eens een paard een flinke tijd laten galopperen, merrie viel elke keer in galop (en ik heb erg scherp gelet om mijn signalen, maar dit was een soort vluchtgedrag, oefening was lastig voor haar) en op den duur heb ik het dus maar voorwaarts opgelost; galopperen tot ík zeg dat je stopt. Ook toen geen likken en kauwen maar het in galop vallen was er daarna wel uit

Ik begrijp eigenlijk gewoon niet waar mensen de JU voor denken nodig te hebben... Om leiderschap te bevestigen? Zijn betere manieren voor. Om een band te krijgen? Zijn óók betere manieren voor. Om het paard te laten volgen als een hondje? Doen ze bij mij uiteindelijk stuk voor stuk en ik heb nog nooit een paard psychisch onder druk gezet. Vraag ze simpelweg mee...
Trouwens wel ontzettend shocking, die stukken op de vorige pagina over MR! Mijn kleur haar was het sowieso al niet maar dit is wel erg heftig, arme paarden....