Wicky schreef:@ hannahtjuh; Sorry als je je aangevallen voelt, dat ik zeker niet m'n bedoeling. Door over dingen te schrijven en na te denken kan je tot inzichten komen die je anders pas veel later zelf ontdekt.
@ Eliine; Dan verschillen we van mening, maar misschien zit het verschil in de opbouw en de benaming aanleren. Als ik m'n voorwerk goed doe (paard in de juiste mindset, vooroefeningen juist gekozen, gebruik van omgeving en obstakels) dan kan ik nieuwe dingen leren in lichtheid. Dat vind ik fijn (be the ambassador of "yes!"). Als het niet gaat in lichtheid klopt vaak de voorbereiding van mij niet. Dan moet ik terug in m'n opbouw en niet omhoog in m'n fase. Daar fases opbouwen vind ik teveel dwang (dan kom ik in de knoop met "want versus make").
Als het paard meedenkt en licht reageert kan het aanleren heel snel gaan. Soms met twee of drie herhalingen is de vraag duidelijk en dan volgt het experiment vanuit het paard. Daar komt bij mij wel een fase 4 langs, na een hele lichte vraag.
Maar elke situatie is anders, dat maakt het zo fascinerend.
En waarom zou ik mij aangevallen voelen? Ik probeer jou alleen een goede uitleg te geven maar die wil je niet aannemen of je begint over iets anders of over iets wat ik eerder al heb geprobeerd uit te leggen dus vandaar stop ik met de discussie. Ik doe gewoon mijn ding en jij de jouwe
