Een paar jaar geleden kreeg mijn pony boxrust voorgeschreven i.v.m. een zware kneuzing van de kogel. Ik was in die periode net op vakantie en toen ik 2 weken later terugkwam trof ik op stal een vermagerd, dof en treurig hoopje ellende aan. Er was goed voor haar gezorgd maar ze kwijnde helemaal weg. Ik heb haar op hoop van zegen direct het land in gegooid. Luid hinnikend hinkelde ze haar kuddemaatjes tegemoet met haar vriendje van 27 die al jaren niet zuiver liep. Met een paar weken was ze er helemaal bovenop. Misschien was de genezing nog sneller gegaan als ze op stal was gebleven maar ze kon daar geestelijk niet tegen. Dan moet je toch een afweging maken.
Een vriendin had een paard waarbij na een val op straat de pees 7 cm was ingescheurd. Één verkeerde beweging zou een volledige afscheuring tot gevolg hebben met een enkeltje slager. Hij kon ook niet aarden in zijn uppie op stal en ze hebben toen een apart klein landje voor hem afgezet waar hij naar de kudde kon kijken maar wat te klein was om echt te lopen rennen. De eerste paar dagen is hij ook verdoofd op advies van de DA. Die verdoving is afgebouwd en uiteindelijk heeft hij maanden heel tevreden in zijn landje gestaan. Hij loopt inmiddels weer in het Z2 en heeft helemaal geen last meer van zijn blessure.
Al met al ben ik geen voorstander van boxrust maar mijn ervaring is dat het tegenwoordig ook veel minder snel wordt voorgeschreven dan een paar jaar geleden.