Mark Rashid en zijn 'methode'

Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight

Toevoegen aan eigen berichten
 
 
woepsie90

Berichten: 2639
Geregistreerd: 08-12-15
Woonplaats: Weert

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 30-01-17 20:35

cissie schreef:
Inmiddels heb ik een boek besteld nog even wachten totdat ie binnen is.

Als ik enkele reacties zo lees lijkt het alsof het ook voor een groot deel met mindset te maken heeft (?).
Ik heb nadat ik mijn paard gekocht had veel gehad aan een curcus mindfulness....moet eerlijk bekennen in eerste instantie met lichte tegenzin ( leek mij wat zweverig) maar had al snel door dat dit een positieve bijdrage begon te leveren.

Ik heb leren denken in 'beelden' en ' gedachten'...vond dit erg moeilijk omdat ik mij daar in het verleden niet bewust van was en niet mee bezig hield.
Maar voor mijn paard en mij werkt het goed en eenmaal onder de knie kost het geen energie.


Leuk dat je mee komt kletsen toch :j!! Welkom!

Klinkt handig om in beelden en gedachten te denken! En het idd eeb mindset/denkwijze.
Zelf probeer ik dit ook meer te doen en het helpt echt, maar komt nog niet vanzelf helaas. Al ben ik wel een dromer maar die beelden zijn nog iets te hoog gegrepen :')

Kan inderdaad zweverig overkomen, maar valt uiteindelijk wel mee. Ik heb ook zelf een mindful coach gehad (werkte wel) en yoga geprobeerd (werkte niet :=), en soms moet je stickers zoals 'zweverig' maar gewoon weglaten en het gewoon doen.

Heb je een Foto van je paardje :D?

elisedcl

Berichten: 1500
Geregistreerd: 14-08-10

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-01-17 20:50

jensvl schreef:
Ik kan me voorstellen dat dat echt niet leuk is en dat je hier jezelf echt niet goed bij voelt. En het zal tijd kosten om door te dringen. Ik weet niet hoe vaak je aanwezig bent op de twolazysevenranch tijdens je stage. Maar ik wil de tijd dat je daar bent echt heel wat tijd besteden aan het proberen door te dringen op een rustige manier om te kijken wat lukt en niet en hoe ze op wat reageert. Zolang ze daar gestald staat kan ik er meerdere uren per week mee aan de slag. Voor mij is het een hobby, en een compleet nieuw iets om mee aan de slag te gaan, dus echt een uitdaging. Dus ik wil dit gerust op vrijwillige basis doen. Ik kan natuurlijk zoals ik al zei niet beloven dat het mij gaat lukken, maar de kans is groter als ik er regelmatig mee aan de slag ga gedurende meerdere weken.


Het is heel lief dat je ons wil komen helpen Jens, maar op de ranch staan ze niet toe dat ik van iemand anders les pak of hulp vraag dan hunzelf...

cissie
Berichten: 6178
Geregistreerd: 23-08-02

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-01-17 20:54

jensvl schreef:
De attitude is van groot belang ja. Je doel is om een partnerschap op te bouwen van waaruit al de rest voort vloeit. En dat kun je niet als je standaard je paard de schuld geeft of denkt dat het paard zijn best niet doet ed.

Het gaat er inderdaad om wat de attitude is en natuurijk ook over hoe je de principes en gedachtegang praktisch kunt implementeren in de training. Attitude en gevoel (dat pas na een tijdje komt) zijn de belangrijkste factoren denk ik.


Ben ik achter door mijn huidige paard hihi....die heeft mij veel geleerd en met name naar mezelf keren kijken en kritisch durven zijn.
In het begin veel moeite met elkaar gehad, mijn merrie had moeite met alle mensen maar omdat ik met haar bezig was viel het mij soms best zwaar.

Het is een paard wat geleerd heeft om uit kracht te handelen.
Met als gevolg dat ik het zand iedere dag van dichtbij op me af zag komen.
Nadat ze een keer compleet geflipt raakte van een bilkoord wat tegen haar been aan kwam en ze niet meer tot bedaren kwam heb ik mezelf even achter m'n oortjes gekrabt.
Wat heb ik nu toch op m'n hals gehaald?
Na 4 uur van razernij stelde een stalgenoot voor om haar te laten verdoven door een dierenarts met zon schietding van een afstand want in haar buurt komen ging niet.
ZE bleef maar doorgaan...7 uur heb ik bij de paddock gezeten in de hoop dat er een moment kwam waarop ze weer te benaderen was.
Dat moment kwam godzijdank....

Iedereen was inmiddels van stal vertrokken, niks hielp dus mensen gingen naar huis.
Ik ben in het midden van de paddock gaan zitten met m'n ogen dicht. Blauwe plekken en m'n mond vol zand had ik toch al dus het boeide me niet meer.
Na 7 uur in het pikkendonker kwam ze aan me snuffelen als een hijgend hert helemaal bezweet...het arme ding.
Ik hoefde maar te hoesten en weg was ze....en ik maar denken 'meisje wat doe je jezelf toch aan lieverd'.
Ik was toen nog maar net een week bezig met de curcus maar dacht aan de eerste les......

Pak een fijne en leuke gedachte en denk alleen daar aan. Zet dit om in een 'beeld' en houd dit zo lang mogelijk vast.
Ik dacht aan mijn paard, die rustig en ontspannen naast me stond.
Die zich liet aaien en vriendelijk toespreken....
En zo verliepen de minuten daarna ook, ik pakte het bilkoord en maakte deze weer vast.
Klaar...zo moeilijk was het dus niet.

Sinds dat moment ben ik iedere les van de curcus geweest en heb me er vol enthousiasme ingestort.
Natuurlijk is het niet heilig maar op dat moment Kon ik er mijn voordeel mee doen.

Wijslander

Berichten: 5909
Geregistreerd: 19-06-09

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-01-17 20:55

elisedcl, ik snap heel goed hoe jij je moet voelen nu! Jensvl heeft je een heel mooi voorstel gedaan zie ik, fijn dat je toch nog hulp kunt krijgen. Hou vol!

Cissie, welkom. :) Mooie vergelijking met mindfulness inderdaad. Voor mij gaat het vooral om een heel stuk bewustwording en leren vanuit het paard te denken. En dan zijn er nog verkeerd aangeleerde gewoontes die moeten 'slijten'... Daarvoor is handig me bewust te worden van wat, waarom en hoe je dingen doet. Dus voor mij is de theorie en de visie ook erg belangrijk.

Misschien wil je iets meer vertellen over jezelf en je paardje? :D

Wijslander

Berichten: 5909
Geregistreerd: 19-06-09

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-01-17 20:57

elisedcl schreef:
Het is heel lief dat je ons wil komen helpen Jens, maar op de ranch staan ze niet toe dat ik van iemand anders les pak of hulp vraag dan hunzelf...


:\ -O- hopelijk weten zij dan hoe dit op te lossen? Stel van niet, mag je dan nog steeds geen externe hulp inschakelen?

elisedcl

Berichten: 1500
Geregistreerd: 14-08-10

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-01-17 21:02

Sonja89 schreef:
elisedcl schreef:
Het is heel lief dat je ons wil komen helpen Jens, maar op de ranch staan ze niet toe dat ik van iemand anders les pak of hulp vraag dan hunzelf...


:\ -O- hopelijk weten zij dan hoe dit op te lossen? Stel van niet, mag je dan nog steeds geen externe hulp inschakelen?



Zij willen dit op de "harde" manier oppakken e. Sleuren aan het touw en streng zijn want ze moet respect hebben. Soms denk ik ook gwn dat dat de enige manier is bij haar... hoe zachter ik wordt, hoe minder ze mij serieus neemt en hoe meer ze haar zin doet (op haar eentje alles doen, trekken, sleuren, duwen) Waarom wil die tg alles zelf doen... ik wil haar echt geen pijn doen, ik wil haar gewoon helpen... Zou zo handig zijn moesr ze dat door hebben.

jensvl
Berichten: 1642
Geregistreerd: 17-05-12

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-01-17 21:05

In theorie niet. Maar er staat een paard van een vriendin daar. En ze noemt het dan niet echt hulp naar hen toe (was een probleem dat ze daar niet komen oplossen). Ik kwam gewoon eens 'kijken' naar haar paardje. Ik denk sowieso als we het buiten de ranch zouden doen (mijn voorkeurs training locatie) en 'gewoon' gaan wandelen met het paard dat ze er niets van zullen zeggen of zelfs van merken.
Maar als je liever geen risico neemt, begrijp ik dat ook natuurlijk. Het is niet de bedoeling om ze tegen hun kar te rijden.

woepsie90

Berichten: 2639
Geregistreerd: 08-12-15
Woonplaats: Weert

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 30-01-17 21:14

cissie schreef:
Ben ik achter door mijn huidige paard hihi....die heeft mij veel geleerd en met name naar mezelf keren kijken en kritisch durven zijn.
In het begin veel moeite met elkaar gehad, mijn merrie had moeite met alle mensen maar omdat ik met haar bezig was viel het mij soms best zwaar.

Het is een paard wat geleerd heeft om uit kracht te handelen.
Met als gevolg dat ik het zand iedere dag van dichtbij op me af zag komen.
Nadat ze een keer compleet geflipt raakte van een bilkoord wat tegen haar been aan kwam en ze niet meer tot bedaren kwam heb ik mezelf even achter m'n oortjes gekrabt.
Wat heb ik nu toch op m'n hals gehaald?
Na 4 uur van razernij stelde een stalgenoot voor om haar te laten verdoven door een dierenarts met zon schietding van een afstand want in haar buurt komen ging niet.
ZE bleef maar doorgaan...7 uur heb ik bij de paddock gezeten in de hoop dat er een moment kwam waarop ze weer te benaderen was.
Dat moment kwam godzijdank....

Iedereen was inmiddels van stal vertrokken, niks hielp dus mensen gingen naar huis.
Ik ben in het midden van de paddock gaan zitten met m'n ogen dicht. Blauwe plekken en m'n mond vol zand had ik toch al dus het boeide me niet meer.
Na 7 uur in het pikkendonker kwam ze aan me snuffelen als een hijgend hert helemaal bezweet...het arme ding.
Ik hoefde maar te hoesten en weg was ze....en ik maar denken 'meisje wat doe je jezelf toch aan lieverd'.
Ik was toen nog maar net een week bezig met de curcus maar dacht aan de eerste les......

Pak een fijne en leuke gedachte en denk alleen daar aan. Zet dit om in een 'beeld' en houd dit zo lang mogelijk vast.
Ik dacht aan mijn paard, die rustig en ontspannen naast me stond.
Die zich liet aaien en vriendelijk toespreken....
En zo verliepen de minuten daarna ook, ik pakte het bilkoord en maakte deze weer vast.
Klaar...zo moeilijk was het dus niet.

Sinds dat moment ben ik iedere les van de curcus geweest en heb me er vol enthousiasme ingestort.
Natuurlijk is het niet heilig maar op dat moment Kon ik er mijn voordeel mee doen.


Zo, na zo een gebeurtenis en zo'n oplossing zou ik ook vol overgave in mindful gestort zijn haha. Klinkt als een flinke leermeester maar ook best sneu om aan te zien dat ze zo lang zo van slag was, wat begon bij een bilkoord. Knap dat je erbij bent gebleven!

Zelf vind ik het soms wel eens jammer dat je in zo'n heftige situatie niet kan vasthouden, knuffelen en dan geruststellen of troosten bij paarden, zoals je bij je kids wel doet als ze zich niet goed voelen :o als mijn dochter een peuterpuber moment heeft en het even niet meer weet en super boos is, dan ga ik op de grond zitten, steek mijn armen uit en dan komt ze heerlijk op schoot kalmeren en is ze binnen no time weer aanspreekbaar :')

jensvl
Berichten: 1642
Geregistreerd: 17-05-12

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-01-17 21:15

De harde manier werkt omdat ze dan luistert om de consequenties te voorkomen. Ik zal het zo zeggen. Dit paard kan je zo trainen dat ze op lichte druk doet wat je wil. Daar is geen twijfel aan. Of je dat kunt bereiken zonder de ziel van je paard weg te nemen (dat die vrijwel zonder gevoel als doet wat je vraagt) dat kan ik niet met zekerheid zeggen.
Dus ja, met dit paard ga je gegarandeerd fatsoenlijk kunnen rijden als je bereid bent ze te breken. Maar veel partnerschap blijft er dan niet meer over.

Aan de andere kant kun je proberen vanuit het partnerschap te werken, maar dit is het eerste geval dat ik ken waar de kans bestaat dat het niet lukt om dan alles te doen wat je wil. Alleszins mij toch niet.
Maar als dat wel lukt heb je iets prachtig bereikt.

Waar je genoegen mee neemt moet je voor jezelf bepalen. De tweede methode zal in dit geval langer duren en mss zelfs onmogelijk blijken. Dus ik veroordeel je niet als je methode 1 gebruikt waarbij je alsnog probeert relatief vriendelijk te zijn, maar hard wanneer dat volgens de alfa denkwijze nodig is.

Alleen zal ik je met de methode waarbij het nodig kan zijn het paard te breken, niet helpen. Met de andere methode met plezier.

cissie
Berichten: 6178
Geregistreerd: 23-08-02

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-01-17 21:18

@Woepsie90:
Dat zweverige bleek een vooroordeel van mij te zijn. Heb het later niet zo ervaren, al heeft dit misschien ook te maken met de persoon die de curcus geeft...dat was zon lief en spontaan mens met heerlijke humor. Ik kon dat erg waarderen...haha.

@Sonja89:
Wat je omschrijft inderdaad,precies dat.
Al is de insteek van de curcus die ik destijds gevolgd heb ontstaan omdat ik angst ontwikkelde tegenover mijn paard.
Paard bang, ik bang...kortom garantie voor drama.
In m'n hele paardenleven nog nooit bang geweest voor een paard, niet van mezelf niet van een ander...maar ik was er blijkbaar 1 tegengekomen die dit bij mij wist te triggeren.
Juist een paard wat zelf ook stond te rillen als een rietje bij de simpelste dingen...die compleet over de rooie ging als er iets onverwachts gebeurde....als er van links fietsers komen, komen ze dus niet van rechts....en als ze dan toch van rechts komen tja ...dan moest of de omheining of ik het ontgelden.

Ik wist dat er twee opties waren: Of paard verkopen of ik moest drastisch aan mezelf dingen gaan veranderen.
Van de stoere 'ik' was niks meer over...ze had me gebroken althans zo voelde het.
Na de curcus ben ik intensief gaan lessen in grondwerk en het zogenaamde 'horsemanship'.
Daarin hebben we een sterke groei doorgemaakt met z'n tweeën.
Ook raakte ze beter op gewicht en stabiel in dr doen en laten in de kudde.
Ze begon haar plekje te vinden.....

Inmiddels is ze zadelmak en ik hoop dat ik haar in de zomer kan gaan inrijden.
Ben nog op zoek naar een fijn en kundig persoon om me hierin te begeleiden.
Het liefst zou ik dit alleen doen net zoals bij het zadelmak maken maar verstandig en veilig is dat niet...dus dat heb ik inmiddels uit m'n hoofd gezet.

Paard heeft uiteraard een naam haha...Guusje een Kwpn tuigmerrie van 5 jaar oud.
Foto moet ik ff opsnorren.

jensvl
Berichten: 1642
Geregistreerd: 17-05-12

Re: Mark Rashid en zijn 'methode'

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-01-17 21:32

Leuk om te lezen cissie. Ik denk wel dat het voor jullie band geholpen heeft dat je er bij bleef toen ze zo lang heeft gerend en dat ze merkte dat je kon helpen. Dat is iets dat een paard niet snel vergeet.

Super dat je met begeleiding het inrijden wil gaan doen. Ik hoop dat je iemand vind die bij jullie en jullie doelen past. Ik zou wel iemand zoeken die je het meeste zelf laat doen. Niet iemand die het voor je doet. Maar dat was je plan al zo te lezen. Ik ben benieuwd hoe het verder vlot.

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-01-17 21:34

Welkom cissie :wave:
Wat een verhaal zeg van je paard, wauw ...


Na bijgelezen te hebben, hoe zit het dan eigenlijk met "zo zacht als kan, zo hard als moet?" Doen we daar ook iets mee of is het enkel "het gewenste makkelijk maken en de rest moeilijk" (of dingen van die strekking)?

Ik heb een ingang gevonden bij het projectpaardje, je weet wel, die ene die dacht dat het antwoord op alles "rennen" was :+ Maar dat past waarschijnlijk niet in het straatje van de hele denkwijze. Echter is het wel iets waar hij op reageert, waar hij van kalmeert en waardoor ik een stuk fijner met hem kan werken. Vandaag er zelfs op gezeten en ook dat ging goed! :D Wel een hele aanpassing, wauw, van kleine vierkante pony met kort nekje tot grote warmbloed .. die nek is minstens 3x zo lang :') En dat lichtrijden, zo langzaam! Ergens wel grappig, voelde me wel echt een beginner, gelukkig vond paardje het niet erg <3

woepsie90

Berichten: 2639
Geregistreerd: 08-12-15
Woonplaats: Weert

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 30-01-17 21:39

[***] schreef:
Welkom cissie :wave:
Wat een verhaal zeg van je paard, wauw ...


Na bijgelezen te hebben, hoe zit het dan eigenlijk met "zo zacht als kan, zo hard als moet?" Doen we daar ook iets mee of is het enkel "het gewenste makkelijk maken en de rest moeilijk" (of dingen van die strekking)?

Ik heb een ingang gevonden bij het projectpaardje, je weet wel, die ene die dacht dat het antwoord op alles "rennen" was :+ Maar dat past waarschijnlijk niet in het straatje van de hele denkwijze. Echter is het wel iets waar hij op reageert, waar hij van kalmeert en waardoor ik een stuk fijner met hem kan werken. Vandaag er zelfs op gezeten en ook dat ging goed! :D Wel een hele aanpassing, wauw, van kleine vierkante pony met kort nekje tot grote warmbloed .. die nek is minstens 3x zo lang :') En dat lichtrijden, zo langzaam! Ergens wel grappig, voelde me wel echt een beginner, gelukkig vond paardje het niet erg <3


Yay wat goed! Erop gezeten, knap hoor! Hele vooruitgang lijkt het zo ineens :j

Wat is die ingang dan :D heel nieuwsgierig! Je zegt dat het waarschijnlijk niet helemaal deze werkwijze is maar misschien kunnen we je helpen met jou manier draaien naar de MR werkwijze waarbij het toch nog jouw ingang blijft (zeg maar)? Who knows!

elisedcl

Berichten: 1500
Geregistreerd: 14-08-10

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-01-17 21:45

jensvl schreef:
De harde manier werkt omdat ze dan luistert om de consequenties te voorkomen. Ik zal het zo zeggen. Dit paard kan je zo trainen dat ze op lichte druk doet wat je wil. Daar is geen twijfel aan. Of je dat kunt bereiken zonder de ziel van je paard weg te nemen (dat die vrijwel zonder gevoel als doet wat je vraagt) dat kan ik niet met zekerheid zeggen.
Dus ja, met dit paard ga je gegarandeerd fatsoenlijk kunnen rijden als je bereid bent ze te breken. Maar veel partnerschap blijft er dan niet meer over.

Aan de andere kant kun je proberen vanuit het partnerschap te werken, maar dit is het eerste geval dat ik ken waar de kans bestaat dat het niet lukt om dan alles te doen wat je wil. Alleszins mij toch niet.
Maar als dat wel lukt heb je iets prachtig bereikt.

Waar je genoegen mee neemt moet je voor jezelf bepalen. De tweede methode zal in dit geval langer duren en mss zelfs onmogelijk blijken. Dus ik veroordeel je niet als je methode 1 gebruikt waarbij je alsnog probeert relatief vriendelijk te zijn, maar hard wanneer dat volgens de alfa denkwijze nodig is.

Alleen zal ik je met de methode waarbij het nodig kan zijn het paard te breken, niet helpen. Met de andere methode met plezier.


Ik wil mijn paard niet breken. Ik wil gewoon dat ze stopt met haar kracht altijd te gebruiken en alles alleen te doen... ik wil er zijn voor haar. Ik heb al een jaar doorgebracht met haar en toch lijkt het alsof niks werkt. Misschien is alles wel gewoon verloren moeite... wat ik ook doe voor haar, mss ga ik nooit de band krijgen met haar die normaal wel zou lukken... wat ben ik dan eigenlijk aan het doen? Misschien moet ik haar dan inderdaad geven aan iemand die wel met haar omkan op deze manier aangezien ze niet meer gaat veranderen...

Ja sorry, ik zit er echt even door. Ik zie dat paard doodgraag, maar het voelt alsof alle moeite ik doe voor niks is :'(

jensvl
Berichten: 1642
Geregistreerd: 17-05-12

Re: Mark Rashid en zijn 'methode'

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-01-17 21:52

Ik begrijp het. Maar een jaar met dit paard is weinig. Je zal eerder tegen jaren aankijken vermoed ik. Natuurlijk zou je wel vroeger iets van verandering moeten merken.

En even voor de duidelijkheid, ik zeg niet dat je je paard wil breken hé.

cissie
Berichten: 6178
Geregistreerd: 23-08-02

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-01-17 21:54

jensvl schreef:
Leuk om te lezen cissie. Ik denk wel dat het voor jullie band geholpen heeft dat je er bij bleef toen ze zo lang heeft gerend en dat ze merkte dat je kon helpen. Dat is iets dat een paard niet snel vergeet.

Super dat je met begeleiding het inrijden wil gaan doen. Ik hoop dat je iemand vind die bij jullie en jullie doelen past. Ik zou wel iemand zoeken die je het meeste zelf laat doen. Niet iemand die het voor je doet. Maar dat was je plan al zo te lezen. Ik ben benieuwd hoe het verder vlot.


Dat hele incident heeft wel een nasleep gehad....dekendrama's en langdurende angst voor alles wat langs dr lichaam heen bungelt.
Zoals singel, stijgbeugel ect...maar met veel geduld, juiste intensie en oog voor opbouwende spanning (dus deze tijdig af laten vloeien en niet door drukken op het moment) heeft ze allemaal keurig gedaan.
Voor het eerst in m'n leven heb ik een paard wat een appel doet op dingen waar ik eerder niet zo bij stil stond ( maar meer vanuit de automatische piloot gewoon deed).
Dit paard vraagt meer van mij, een lange adem, onvoorwaardelijke vriendelijkheid, respect voor dr angsten en bovenal stabiliteit in m'n handelen maar flexibiliteit in m'n denken.
Wat ik daarvoor terug krijg is voor mij niet te beschrijven in woorden......

Lielle

Berichten: 66444
Geregistreerd: 12-01-01

Re: Mark Rashid en zijn 'methode'

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-01-17 21:55

Goh, klinkt alsof je het over mijn paard hebt.

jensvl
Berichten: 1642
Geregistreerd: 17-05-12

Re: Mark Rashid en zijn 'methode'

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-01-17 21:57

Dat kan ik me zo voorstellen dat dat niet te beschrijven is in woorden. Dat is iets prachtig. Meer valt daar niet over te zeggen.

Shadow0

Berichten: 44632
Geregistreerd: 04-06-04
Woonplaats: Utrecht

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-01-17 21:58

[***] schreef:
Na bijgelezen te hebben, hoe zit het dan eigenlijk met "zo zacht als kan, zo hard als moet?" Doen we daar ook iets mee of is het enkel "het gewenste makkelijk maken en de rest moeilijk" (of dingen van die strekking)?


Volgens mij is het verschil dat de uitkomst bij 'zo hard als moet' is wat de mens bedacht heeft als uitkomst. Terwijl Rashid in veel opzichten benadrukt dat de uitkomst niet (meteen) hoeft te zijn zoals de mens heeft bedacht maar dat het paard prima nog een tijdje mag volhouden, andere manieren kan zoeken, en dat de mens zich soms ook gewoon vormt naar het paard.

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-01-17 22:07

Of die van mij :P Maar die heeft een excuus ... (al heeft dat op zich helemaal niks met z'n karakter/bang zijn te maken, maar zo kan je het wel makkelijker aan de mensen uitleggen ;) ).


Ivm de ingang .. Het gaat dus om een paard dat op alles als antwoord "rennen" heeft. Gaat het hem niet dan gaat hij rennen, begrijpt hij het niet gaat hij rennen, en longeren is bij voorbaat rennen (maar dat kan hem natuurlijk net zo goed zo aangeleerd zijn), vanaf dat je hem iets van je weg/naar buiten wil zetten dan gaat hij rennen. Hij gaat zelfs rennen doordat die rent :+ naait zichzelf helemaal op om niks en heeft maar 1 antwoord. Misschien beetje extreem allemaal maar dat idee had ik dus wel...

Ik heb eerst geprobeerd hem te laten rennen, dacht van "als ik gewoon rustig blijft stopt die vanzelf wel". Nu, tig hartverzakkingen later had ik het daar wel mee gehad (dacht echt dat die gewoon zichzelf zou kwetsen op een bepaald moment, en 100 rondjes in volle galop lijkt me in het algemeen ook niet zo gezond). Toen heb ik de techniek geprobeerd "jij wil rennen? Dan doe ik gezellig mee!" en spoorde hem nog harder aan (gewoon met stem, dus geen gekke dingen). Nou, daar had ik snel spijt van, toen dacht ik helemaal dat hij zou verongelukken en rustiger werd hij ook niet.

Dus de laatste keer met longeren kwam ik per toeval een beetje op het "don't go there" idee. Dit kwam doordat ik richting de longeerpiste aan de poort een ander paard tegenkwam, die begon te stuiteren en dus werd die van mij ook ineens heel vrolijk. Nu stond ik dus aan een hoge poort, tussen de binnenpiste en de haag, daar is wel ruimte maar niet voor een vrolijk stuiterend paard inclusief mens (of ik vertrouw dat toch niet). Omdat ik weinig keuze had (eigen veiligheid) heb ik hem geblockt, een "neen" en een "snok" aan het touw, hij heeft een kaptoom aan dus op de neus. Hij stond instant stil, heb hem dan meteen beloond en wanneer nodig herhaalt (denk nog een keer of 2, weet ik niet) en verder gedaan alsof mijn neus bloedde (uiteraard wel beloond bij goede reactie).

In de longeerpiste toen ik hem vroeg wat verder van mij af te lopen (wilde hem instappen door samen op de cirkel te wandelen) nam hij dat weer als cue dat het rennen kon beginnen en toen deed ik automatisch mijn "don't go there" ding en dat werkt ook gewoon! Hij heeft 3x geprobeerd te gaan en bleef daarna braaf stappen en was zeer aanspreekbaar. Vandaag hetzelfde, hij wilde bij het op de cirkel zetten 1x gaan en that's it.

Dus ja, het is wel "hard" (hard is relatief natuurlijk, het is 1 snok/ruk/whatever, geen 25 en in verhouding heb ik ook niet zoveel kracht..) maar het zorgt er wel voor dat hij mij gaat zien als iemand die er staat en die weet wat die wil, en geeft mij voor de rest van de tijd de kans om op kleine aanwijzingen te werken.

elisedcl

Berichten: 1500
Geregistreerd: 14-08-10

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-01-17 22:08

jensvl schreef:
Ik begrijp het. Maar een jaar met dit paard is weinig. Je zal eerder tegen jaren aankijken vermoed ik. Natuurlijk zou je wel vroeger iets van verandering moeten merken.

En even voor de duidelijkheid, ik zeg niet dat je je paard wil breken hé.


Dat weet ik. Ik weet dat je mij wil helpen.

cissie
Berichten: 6178
Geregistreerd: 23-08-02

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-01-17 22:09

Lieve Elise:
In mijn beleving is het niet snel telaat om een paard te veranderen.
Paarden kunnen soms in minuten, dagen of weken leren of bijdraaien.
Geef het niet op......hoe ontzettend moeilijk ook.
Ik begrijp je gevoel denk ik aardig.
Na ...tig blauwe plekken, gekneusde ledematen was ik het ook spuugzat met mijn paard ( die ik vanaf januari 2016) heb.
Afgelopen zomer had het toppunt aardig bereikt, ik had me neergelegd bij het feit dat ik een paard had om naar te kijken...onzin natuurlijk maar zo voelde het.
Ik voelde me radeloos en machteloos, ..tig paardentrainers en zelfs een paardenfluisteraar erbij gehad.
Het hielp geen drol...eigenlijk werd het alleen maar erger.
Ik raakte bevestigd in mijn angst, zie je wel het wordt niks met dit paard.

Maar ik had dr toch echt zelf gekocht ( uitgekozen) een paar maanden geleden.
Waarom?
Er moest toch iets zijn waarom juist dit paard en ik op elkaars pad zijn gekomen?

Je hebt je paard ook een jaar lees ik, kun je je nog herinneren wat je voelde op het moment dat je je paard kocht?

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-01-17 22:11

Shadow0 schreef:
[***] schreef:
Na bijgelezen te hebben, hoe zit het dan eigenlijk met "zo zacht als kan, zo hard als moet?" Doen we daar ook iets mee of is het enkel "het gewenste makkelijk maken en de rest moeilijk" (of dingen van die strekking)?


Volgens mij is het verschil dat de uitkomst bij 'zo hard als moet' is wat de mens bedacht heeft als uitkomst. Terwijl Rashid in veel opzichten benadrukt dat de uitkomst niet (meteen) hoeft te zijn zoals de mens heeft bedacht maar dat het paard prima nog een tijdje mag volhouden, andere manieren kan zoeken, en dat de mens zich soms ook gewoon vormt naar het paard.


Kan ik mij in vinden :j Maar er zitten wel grenzen aan, toch? Niet elke situatie is er geschikt voor dat het paard andere manieren kan gaan zoeken of dergelijke, en zeker niet als die het gevraagde kent ..

Hoe zit dat eigenlijk? Als je zeker weet dat je paard een bepaalde cue kent en daar in principe goed op reageert, en dan ineens om voor welke reden dan ook dat even "vergeten" is, wat doe je dan? (en zal wel verschillen afhankelijk van situatie .. zit je in een binnenbak is dat heel wat anders dan buiten midden op straat ofzo natuurlijk).

jensvl
Berichten: 1642
Geregistreerd: 17-05-12

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-01-17 22:14

Ja en nee. Bij Mark Rashid is er inderdaad geen zo hard het moet. De nadruk ligt op partnerschap. Tijdelijk betekent dit dat je niet doordrukt wat je wil, maar rekening houdt met je paard. Als het partnerschap er is en je paard wil voor je werken, kan je vragen wat je wil. Je paard zal het voor je doen. Dan is er zowel lightness als softness. Iets dat niet veel personen ooit al meegemaakt hebben omdat ze denken dat deze manier niet werkt of het paard verwent. Het paard doet inderdaad wat die wil. Maar bij wil je dan plezieren en samen dingen doen en voor je werken. Als je daar komt doet het paard wat hij wil en jij ook. Pas dan kan je rijden op gedachten en uiteindelijk in veel gevallen zelfs zonder halster of neckrope. Dat bereik je alleen als je paard voor je wil werken. Maar tijdelijk zul je minder kunnen en je moet het paard laten zien dat je rekening houdt met hem en bereid bent je aan te passen. Anders ga je dat nooit bereiken.

Dus tijdelijk kan je misschien niet doen wat je wil, maar als de band er is ga je dingen kunnen doen die anderen nooit kunnen bereiken.

Het is dus niet zo dat een paard dat snel wil stappen dat je daar met deze methode bijna geen galop aan gaat vragen. Je gaat er wel wat rekening mee houden. Maar vanaf de band op punt staat kan je een vrijwel onzichtbare aanwijzing geven waarop het paard met plezier voor je galoppeerd. Dat is softness als het paard overduidelijk met plezier alles voor je doet. Het is een unieke ervaring. De reis ernaar toe kan enkele jaren duren, maar het is het dubbel en dik waard.

cissie
Berichten: 6178
Geregistreerd: 23-08-02

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-01-17 22:19

Lielle schreef:
Goh, klinkt alsof je het over mijn paard hebt.


Hmmm...zo uniek is mijn merrie dus ook weer niet hahahaha.

Prachtige leermeesters vind ik het, niet makkelijk maar zeker alle moeite waard!