Barmat schreef:[En het gekke is - mijn omgeving vind dat ik mezelf de schuld niet (meer) moet geven, die vinden het meer een kwestie van "stom ongeluk, kan gebeuren". Maar ja, dat is hun mening. Het is niet zo dat ik dagelijks tegen mezelf zeg: Gut wat ben jij een stom rund, maar op momenten dat ik hulpeloos in bed lig te schokken, niemand thuis, kotsend en jankend, dan schiet er wel door mijn hoofd: en dat heb je allemaal aan jezelf te danken.....
In zekere zin heeft je omgeving gelijk, het heeft namelijk absoluut geen nut om je er nog schuldig over te voelen. Het is gebeurd, de consequenties zijn er en je zult daar mee verder moeten leven. En ja, het is een combinatie van foute inschatting van jou met gewoon domme pech. Als je op een andere manier was gevallen, had je een andere uitkomst gehad, mogelijk beter, mogelijk slechter. Dat is het stukje domme pech.
Ga verder met leven, kijk niet teveel terug en accepteer (is verrekte moeilijk, dat weet ik) dat het gebeurd is. Dat zal best tijd kosten, maar werk daar wel aan.
Echt, ik kan mezelf nauwelijks zien met zo'n pot op mn kop, maar ik zet hem nu trouw op, liever dat dan straks misschien helemaal debiel
Ik ben wellicht geen ruiter?!


