xxdomiixx schreef:Ik heb wel het idee dat Zorro meer over mij heen probeert te lopen. En ook happen naar mij (Raak ook, bijvoorbeeld in mijn voet zijn tanden zetten als ik er op zit en iets zint hem niet). Been in een keer uitslaan als ik voor hem zit (om de hoefschoenen goed te doen). Allemaal dingen die hij voorheen niet deed (dan was hij een stuk subtieler waardoor ik sneller kon anticiperen- knie buigen, waarop ik dan zei zet maar neer en dan was het klaar - ). Daar word ik echt niet blij van

ik laat dit ook echt niet gebeuren dan krijgt hij echt wel "een klap" terug en dan is hij weer zoals ik hem ken, werkt gewoon mee en wacht tot ik klaar ben. Maar zo vaak als nu heb ik dat nooit hoeven doen

we hebben wel lekker gereden trouwens. Van te voren was zijn expressie echt van bluggghhh moet dat nou maar toen ik klaar was zag hij blijer uit.
Dit is het gedrag van een paard dat begint te beseffen dat hij niet meer bang moet zijn voor heel grote druk of slaag. Je paard is meer aan het communiceren en doet zijn zegje sneller. Natuurijk is dit niet de manier waarop hij zijn zegje moet doen. Meestal bij zo'n gedrag leer ik aan dat communicatie oké is, maar lichamelijk worden niet.
Bijtende paarden negeer ik meestal of blok af als dat echt moet. Maar dan wel op zo'n manier dat ik kan blijven doen waar ik mee bezig ben. De handeling die het bijten veroorzaakt blijf ik dan herhalen tot het bijten stopt (eerste keren). Als het bijten snel stopt en minder voorkomt, dan is het tijd voor de volgende fase. Dat is bezig blijven tot het paard de nek terug recht doet. En zo steeds uitbreiden tot het paard maximum de oren kort plat legt. Dat oren plat leggen train ik niet weg omdat ik vind dat een paard op die manier moet kunnen communiceren.
Het over je heen lopen valt op te lossen door consequent een heel specifieke afstand als grens te stellen en elke keer dat het paard over die grens gaat, het paard een paar passen achterwaarts te laten doen.
Ook bij jou weer. Je paard begint te begrijpen dat hij niet bang hoeft te zijn voor je op enig vlak. Hij laat dus zien wat hij voor je wil doen en wat niet. Het kan dus zijn dat de komende weken dergelijke situaties meer gaat krijgen tot het paard je als leider kiest. Hoe snel dat is hangt van veel factoren af. Onder andere van hoe je vroeger met het paard omging, maar van nog veel andere factoren. Bij mijn eigen paard heeft het ongeveer 3 maanden geduurd voor hij me echt volledig als leider koos (het is niet zo lang slechter gegaan als daarvoor, dat was maar een week of 2 mss 3, maar het duurde wel ongeveer zo lang voor ik merkte dat hij echt met veel plezier voor mij deed wat ik vroeg). Ik denk dat heel wat paarden wel even dit stadium doormaken van hé, ik hoef niet bang meer te zijn voor grote consequenties voor het minder goed luisteren. Dat is makkelijk. Bij sommige paarden is dit een fase die ze door gaan alvorens de mens nog meer te vertrouwen, te zien dat die goede leiding kan geven en ze dan te kiezen tot leider.
Dat gaat niet op enkele dagen. Dat kan wat tijd kosten.
Belangrijk is dat je probeert leiding te blijven geven op deze manier door op die momenten te proberen te trainen op een manier die zo weinig mogelijk druk brengt. Op zijn minst proberen zonder te slaan en dergelijke. Ik begrijp wel dat dit niet eenvoudig is. Het kost veel moeite om anders te denken. En op het moment zelf zal je er in het begin meestal niet opkomen. Maar probeer dan achteraf te denken wat je anders had kunnen doen en probeer dat volgende keer.