Bokt.nl

**Geplaatst**: 23-01-17 00:17

Geplaatst: 23-01-17 00:17

[***] schreef:
Het stuk waar ik nu mee bezig ben, over het paard dat doodsbang was om z'n hoeven op te tillen.. Dat hij besluit dit los in een roundpen te doen helemaal prima (zo ben ik ook gestart, kan wel zeggen dat ik ervaring heb , wel maar met 1 paard maar meteen een goede, haha) maar als het paard dan weg wil gaat hij erachter jagen om te weglopen moeilijker te maken en het stilstaan en benen laten aanraken makkelijker. Hij zegt daarna zelf dat het paard het uiteindelijk toelaat omdat hij te moe is om nog weg te lopen. Dat is het toch ook niet lijkt me? Of is dat 1 van die dingen waar hij later van aanpak is verandert?

Exact dit dus zou ik (en Mark Rashid zelf) niet (meer) op deze manier aanpakken. Hoe hij dergelijke dingen nu zou doen, daar ga je achter komen als je gelijkaardige situaties leest in zijn latere boeken. Nu is dat echt wel iets dat hij (en ik) absoluut niet zou proberen op te lossen op deze manier.

**Geplaatst**: 23-01-17 08:12

Geplaatst: 23-01-17 08:12

Sonja89 schreef:
Het wandelen ging perfect, in die zin dat een landbouwwagen een paar keer passeerde en Spuni hierdoor genoeg energie opbouwde om een aantal keren omhoog en in het rond te springen - exact wat ik graag aan Jens wilde laten zien. Ik heb geleerd deze uiting van energie niet te corrigeren en de spanning zoveel mogelijk in beweging te laten afvloeien, in plaats van verwachten dat hij stilstaat. Mijn eigen energie moet omlaag!

Ik heb hier ook zo'n spring in het veld. Als de spanning te hoog wordt komt hij voor, achter of met alle vier tegelijk omhoog. Maar hij doet dat keurig zonder aan mij te trekken en nog belangrijker; doet het alleen aan de hand. Kan zelfs zijn dat hij er mee wacht tot het einde van de rit, tot ik er 30 seconden af ben. Omdat hij het zo consequent doet zonder mij laat ik hem maar gewoon. Ik vraag mij echt wel eens af of het een voorbode is om het uiteindelijk ook onder het zadel te gaan doen (hij is 4,5) maar mijn gevoel zegt dat hij daar veel te meewerkend voor is. Dus doe ik niet het gebruikelijke: hem er voor afstraffen. Maar doe gewoon of mijn neus bloed (en bedank hem in stilte dat hij het niet doet als ik er op zit want man man wat kan die vliegen)
Het voelt echt als een ontlading als hij het doet. Alsof er echt geen manier meer was waarop hij het binnen kon houden.

Ik ben dus ook begonnen aan zijn boek. Leuk om te lezen en zeker interessant om mee te nemen. Ik stoor mij wel een beetje aan de ietwat kunstmatige tegenstelling tussen de alfa stijl en zijn stijl. Zoals hij de 'alpa' stijl daar omschrijft kom ik hem in Nederland echt niet tegen. Dat gaat er echt veel subtieler aan toe. Misschien doet hij het om duidelijker te kunnen zijn, misschien zijn de tegenstellingen in zijn land van herkomst ook wel veel groter, who knows.

Ik zie het zelf echter iets minder zwart wit. Ik heb zelf zo'n 'natuurlijke leider' staan. Die bemoeit zich in principe niet zomaar met anderen maar heel veel paarden voelen zich ontzettend tot hem aangetrokken. Dat zijn weidegenoten maar ook paarden waar je gewoon mee op buitenrit gaat enzo. Dat komt inderdaad door zijn kalme zekere houding. Hij zal niet snel 'regeren'. Maar wat hij wel doet: zijn tanden ergens in zetten als het hem niet zint.
Nou kan het natuurlijk zijn dat hij niet 100% natuurlijke leider is, of dat de kuddes nooit helemaal volwaardig zijn geweest. Feit is wel dat andere paarden zich dolgraag bij hem aansluiten, ook al gebruikt hij soms 'geweld'.

**Geplaatst**: 23-01-17 12:13

Re: Mark Rashid en zijn 'methode'

Geplaatst: 23-01-17 12:13

Het is hier inderdaad beter dan waar hij woont blijkbaar. Maar ga eens een tijd terug naar parelli kijken en het komt toch meer in de buurt van zijn beschrijving. En ik heb bij ervaren parelli instructeurs toch wel vroeger af en toe gelijkaardige dingen gezien als hij beschrijft.

**Geplaatst**: 23-01-17 12:15

Geplaatst: 23-01-17 12:15

Ah, nog zo'n spring-in-'t-veld dus. Ik vond het erg opvallend dat de keer nadat Spuni letterlijk alle ruimte kreeg om te steigeren en bokken, hij het niet meer nodig leek te vinden om nog eens zo te doen. Wil niet zeggen dat het per definitie voorbij is nu (en dat hoeft ook niet), maar ik denk dat begrip voor zijn spanning en het zo veel mogelijk laten afvloeien hiervan prettig is voor hem.

Wat het alphagedrag betreft: mijn gevoel zegt dat ook subtiel alphagedrag, toch ervaren wordt als alphagedrag, of dat nu van kuddegenoten of van mensen komt. Ook denk ik dat onze onnatuurlijke kuddes veel toleranter staan t.o.v. alphagedrag, wellicht omdat ze het doorgaans al hun hele leven gewend zijn. Voor mij betekent dat niet dat ik het acceptabel of prettig vind om zelf ook alphagedrag te gebruiken, ook al zijn mijn paarden misschien niet anders gewend. Daar ligt misschien juist de kans om het verschil te maken en je paard te tonen dat het bij jou 'het veiligst' is, waardoor je partnerschap aan kunt gaan. Zomaar een paar gedachtes...

**Geplaatst**: 23-01-17 13:11

Geplaatst: 23-01-17 13:11

jensvl schreef:
[***] schreef:
Het stuk waar ik nu mee bezig ben, over het paard dat doodsbang was om z'n hoeven op te tillen.. Dat hij besluit dit los in een roundpen te doen helemaal prima (zo ben ik ook gestart, kan wel zeggen dat ik ervaring heb , wel maar met 1 paard maar meteen een goede, haha) maar als het paard dan weg wil gaat hij erachter jagen om te weglopen moeilijker te maken en het stilstaan en benen laten aanraken makkelijker. Hij zegt daarna zelf dat het paard het uiteindelijk toelaat omdat hij te moe is om nog weg te lopen. Dat is het toch ook niet lijkt me? Of is dat 1 van die dingen waar hij later van aanpak is verandert?

Exact dit dus zou ik (en Mark Rashid zelf) niet (meer) op deze manier aanpakken. Hoe hij dergelijke dingen nu zou doen, daar ga je achter komen als je gelijkaardige situaties leest in zijn latere boeken. Nu is dat echt wel iets dat hij (en ik) absoluut niet zou proberen op te lossen op deze manier.

Waarom hul je jezelf hierin in nevelen ?, is het niet fijner om in een topic zoals deze het beestje bij de naam te noemen en uit te leggen hoe jij dit zelf zou aanpakken ?
Is leerzaam voor een ieder en geeft weer reactie terug in hoe anderen dit doen.

mijn praktijk:
De methode "laten werken" of het aanraken toestaan is opzich zelf niet verkeerd, mits je subtiel en niet opjagend paard aan het werk zet.
En wordt veel toegepast in de praktijk.
Valkuil is het te ver doordrukken, te laat reargeren en teveel in een keer willen, bereik je precies tegenover gestelde.

Ik zou zelf paard aan halster en met wat langere lijn en met voldoende ruimte om je heen, zelf de keuze laten maken in het beenwerk verzetten of te ontspannen en toestaan door de aanraking aan benen pas weg te nemen als paard zelf kleinste moment toont van "het is goed, toe dan maar"
Dat vergt echter goed kunnen lezen van je paard (ogen) , en dat kun je stap voor stap uitbouwen.
Feitelijk hetzelfde wat je bij schriktraining doet.
Mij bevalt dit principe heel goed bij diverse karakters van paard, maar vraagt dus om subtiel en met geduld kunnen waarnemen, en dat kan niet iedereen.
Lomp reargeren werkt precies verkeerd om.

**Geplaatst**: 23-01-17 13:27

Re: Mark Rashid en zijn 'methode'

Geplaatst: 23-01-17 13:27

Euhm, welke nevelen...? Ik las nergens een vraag van "hoe los je dit op?"

Het ging er volgens mij om "Hey, Mark deed in de eerste boeken dingen die niet helemaal volgens zijn methode zijn zoals wij hier praten."

Met als antwoord: dat klopt, en dat lees je later ook, in latere boeken doet hij het anders.

Stiekem is dat wat mij ook aanspreekt; niet foutloos zijn of dogmatisch vasthouden aan je eigen ideeen O:)

**Geplaatst**: 23-01-17 13:34

Geplaatst: 23-01-17 13:34

Ik heb het eerste boek van Mark uitgelezen 'Een paard is een paard' en ik vind het erg interessant en leuk om te lezen! Zodra ik weer wat geld heb ben ik van plan om het volgende boek te bestellen

Ik vind zijn denkwijze en manier van werken erg interessant om te lezen en ik kan mij hier goed in vinden.

Ik heb zelf een anderhalf jarige ruin, hij staat in de opfok. Ik heb hem pas 3 maanden en het is echt een heerlijk paard. Ik ga er meestal 2x per week naartoe. Maar aangezien hij in de opfok staat kan ik er bijv. niet mee wandelen.
Wel is hij al gewend aan poetsen en om overal aangeraakt te worden. Het is een heel nuchter paard met een heel vriendelijk karakter. Maar soms kan hij ook een beetje nukkig zijn en dan weet ik nog niet zo goed wat ik hier mee moet.

Bijvoorbeeld: Soms vraag ik hem om een pasje achteruit d.m.v. lichte druk op zijn borst. Soms doet hij dat heel goed, maar soms heeft hij dan geen zin (denk ik?) en dan heeft hij de neiging om te slaan met zijn voorbeen. Niet hard en niet gericht om mij pijn te doen o.i.d., echt een trage beweging die je met gemak kan ontwijken. Meestal probeer ik dan toch even door te zetten met de druk, maar hij zet dan eerder een pas opzij dan achterwaarts.

Verder doe ik hem weleens zijn halster om, zodat hij daar aan gewend blijft. Maar als ik het halster over zijn hoofd wil doen dan doet hij zijn hoofd omhoog en kan ik er niet meer bij. Tot nu toe los ik het op door het halster los te maken en om zijn hals weer vast te maken. Kan het zijn dat ik hem misschien eerst moet laten wennen om overal op zijn hoofd aan te raken, misschien dat ik wat te snel ga?

Het zijn niet zozeer problemen, maar gewoon kleine dingetjes waar ik tegenaan loop.

**Geplaatst**: 23-01-17 16:30

Geplaatst: 23-01-17 16:30

Peetstap schreef:
jensvl schreef:

Exact dit dus zou ik (en Mark Rashid zelf) niet (meer) op deze manier aanpakken. Hoe hij dergelijke dingen nu zou doen, daar ga je achter komen als je gelijkaardige situaties leest in zijn latere boeken. Nu is dat echt wel iets dat hij (en ik) absoluut niet zou proberen op te lossen op deze manier.

Waarom hul je jezelf hierin in nevelen ?, is het niet fijner om in een topic zoals deze het beestje bij de naam te noemen en uit te leggen hoe jij dit zelf zou aanpakken ?
Is leerzaam voor een ieder en geeft weer reactie terug in hoe anderen dit doen.

mijn praktijk:
De methode "laten werken" of het aanraken toestaan is opzich zelf niet verkeerd, mits je subtiel en niet opjagend paard aan het werk zet.
En wordt veel toegepast in de praktijk.
Valkuil is het te ver doordrukken, te laat reargeren en teveel in een keer willen, bereik je precies tegenover gestelde.

Ik zou zelf paard aan halster en met wat langere lijn en met voldoende ruimte om je heen, zelf de keuze laten maken in het beenwerk verzetten of te ontspannen en toestaan door de aanraking aan benen pas weg te nemen als paard zelf kleinste moment toont van "het is goed, toe dan maar"
Dat vergt echter goed kunnen lezen van je paard (ogen) , en dat kun je stap voor stap uitbouwen.
Feitelijk hetzelfde wat je bij schriktraining doet.
Mij bevalt dit principe heel goed bij diverse karakters van paard, maar vraagt dus om subtiel en met geduld kunnen waarnemen, en dat kan niet iedereen.
Lomp reargeren werkt precies verkeerd om.

Ik denk dat in een van zijn latere boeken mooi omschreven wordt hoe hij dit nu doet. Dat is heel wat schrijfwerk om goed uit te leggen. En als je kijkt hoe laat het was toen ik antwoordde, hoop ik dat je begrijpt dat ik niet nog veel tijd heb genomen om volledig in te gaan op hoe ik dit nu zou aanpakken. Ik heb dus gewoon geantwoord op de kern van de vraag. Is de methode hetzelfde als parelli of is dit een aanpak die later veranderde was volgens mij de kernvraag.

Als ik later vandaag of een van de volgende dagen voldoende tijd heb om uit te leggen hoe ik het nu zou doen, dan zal ik dat zeker doen.

**Geplaatst**: 23-01-17 16:39

Geplaatst: 23-01-17 16:39

Annikoe schreef:
Ik heb het eerste boek van Mark uitgelezen 'Een paard is een paard' en ik vind het erg interessant en leuk om te lezen! Zodra ik weer wat geld heb ben ik van plan om het volgende boek te bestellen
Ik vind zijn denkwijze en manier van werken erg interessant om te lezen en ik kan mij hier goed in vinden.

Ik heb zelf een anderhalf jarige ruin, hij staat in de opfok. Ik heb hem pas 3 maanden en het is echt een heerlijk paard. Ik ga er meestal 2x per week naartoe. Maar aangezien hij in de opfok staat kan ik er bijv. niet mee wandelen.
Wel is hij al gewend aan poetsen en om overal aangeraakt te worden. Het is een heel nuchter paard met een heel vriendelijk karakter. Maar soms kan hij ook een beetje nukkig zijn en dan weet ik nog niet zo goed wat ik hier mee moet.

Bijvoorbeeld: Soms vraag ik hem om een pasje achteruit d.m.v. lichte druk op zijn borst. Soms doet hij dat heel goed, maar soms heeft hij dan geen zin (denk ik?) en dan heeft hij de neiging om te slaan met zijn voorbeen. Niet hard en niet gericht om mij pijn te doen o.i.d., echt een trage beweging die je met gemak kan ontwijken. Meestal probeer ik dan toch even door te zetten met de druk, maar hij zet dan eerder een pas opzij dan achterwaarts.

Verder doe ik hem weleens zijn halster om, zodat hij daar aan gewend blijft. Maar als ik het halster over zijn hoofd wil doen dan doet hij zijn hoofd omhoog en kan ik er niet meer bij. Tot nu toe los ik het op door het halster los te maken en om zijn hals weer vast te maken. Kan het zijn dat ik hem misschien eerst moet laten wennen om overal op zijn hoofd aan te raken, misschien dat ik wat te snel ga?

Het zijn niet zozeer problemen, maar gewoon kleine dingetjes waar ik tegenaan loop.

Als antwoord op je eerste probleempje. Behoud gewoon de druk ondanks dat hij zachtjes kapt of zijwaarts gaat. Als je de druk behoudt en als het moet het paard gewoon volgt, waardoor je de druk kunt behouden, zal het paard leren dat enkel achterwaarts ervoor zorgt dat de druk weg valt.

Natuurlijk moet je paard eerst overal aanraking accepteren voordat je aan de slag gaat met een halster. Als dat dus nog niet het geval is, is dat iets waar je het best eerst aan werkt. Vervolgens ga je het paard met het halster aanraken bij zijn hoofd. Dan begin je langzaam op te bouwen met het halster over het hoofd te doen. Eerst enkel neus erin, dan neus in de neusband. Dan hoofdband tot voorbij de ogen maar voor de oren. Dan de hoofdband apart (losmaken en rond de nek). Dan hoofdband vast en halster aandoen waarbij je de hoofdband over de oren doet.

**Geplaatst**: 23-01-17 17:24

Re: Mark Rashid en zijn 'methode'

Geplaatst: 23-01-17 17:24

Dus hier mijn antwoord over hoe ik het zou aanpakken om de hoeven van een paard op te tillen (te leren zijn hoeven te laten optillen).
Ik ga er dus vanuit dat het paard (zoals in het voorbeeld van Mark Rashid dat hier werd aangehaald) bang is om zijn hoeven op te tillen.

Ik zou wel in relatieve vrijheid werken om het paard de beschikking te geven over de vluchmogelijkheden. Dit zorgt ervoor dat het paard minder snel in stress zal geraken.
Maar ik zou geen halster of leidtouw aandoen.
Dan zou ik beginnen met het aaien van het paard richting de probleemzone tot aan de grens. Daar even blijven aaien en terug gaan. Dan zou ik daar steeds langer aaien tot het paard wat ontspant (hoeft in het begin niet veel te zijn) en dan stoppen. Even later zou ik dit herhalen en als het paard er wat mee kan leven met op de grens geaaid te worden zou ik de grens beginnen verleggen. Elke keer een stukje erdoor en terug. Elke keer iets verder. Dit zou ik herhalen tot het paard het een handbreedte of meer (natuurlijk afhankelijk per paard) toelaat. Dan zou ik weer naar de ontspanning werken. Zo zou ik het langzaam opschuiven tot ik het paard overal kan aaien (dit kan even duren of heel snel gaan, afhankelijk per paard).

Als het paard dan niet meer gestressd geraakt van het aaien dan zou ik doorgaan naar het uitoefenen van lichte druk en de voet vragen. De eerste keer heel kort een stukje optillen en neerzetten. Dan zou ik zo langzaam verder werken (ook weer rekening houden met ontspanning en grenzen verleggen) tot het paard het optillen van de hoeven toestaat zonder stress.

Nu is de kans reëel dat ergens in het proces het paard te veel spanning opbouwt en wegloopt. Als dit gebeurt zou ik geen energie toevoegen. Ik zou het paard toestaan de opgebouwde spanning weg te werken zonder dat ik energie toevoeg. Over het algemeen komt het paard terug als het paard zich er klaar voor voelt om verder te gaan (is meestal redelijk snel). Komt het paard niet vanzelf terug, dan doe je hetzelfde als wat je zou doen om een paard te vangen.

Je wandelt naar het paard toe (al dan niet met af en toe een korte stop). Als het paard je toelaat kan je gewoon terug aan de slag. Als het paard begint weg te wandelen blijf jij gewoon stappen. Zijn bochten snijdt je af. Versnelt het paard, dan blijf je gewoon op dezelfde snelheid stappen. Als het paard in je richting kijkt, stop je. Stopt het paard dan, dan zet je een stapje achteruit. Blijft het paard doorwandelen, dan begin je terug te wandelen (na een paar passen van het paard). Weer ga je zelf niet boven de snelheid van voorheen uit. Dit blijf je herhalen. Stopt je paard, dan zet je een pas (of twee) achteruit en blijft even staan. Begint het paard terug te wandelen, dan jij ook terug. Blijft het paard staan dan geef je het paard even tijd (terwijl je blijft staan), bvb een halve minuut of zo (is ook weer verschillend per paard). Als het paard dan naar je toe komt, blijf je nog even staan en gaat na een paar passen van het paard ook naar het paard toe. Blijft je paard gewoon verder stil staan dan ga je dat even tijd gegeven te hebben terug naar het paard beginnen wandelen. Wandelt het paard weer weg, dan herhaal je gewoon alle stappen.

Paarden leren zo dat je graag hebt dat ze naar je toe komen, maar dat ze gerust kunnen weg geraken van je als ze dat willen. Ze leren ook dat ze veel sneller rust hebben als ze toestaan dat je in hun buurt komt. De meeste paarden gaan na enkele minuten naar je toe als je dit op een goede manier toepast. En dat gaat enkel sneller en sneller.

Is het paard terug bij je, dan geef je het paard nog even de tijd om te ontspannen en begin je terug opnieuw met voortgaan waar je gebleven was.

Waarom het belangrijk is om geen energie toe te voegen als het paard met zo’n reden wegloopt lees je in het boek “whole heart, whole horse”. Dit is kort een voorbeeld over hoe het kan. Maar elk paard is uniek. Dus details zullen varieren van paard tot paard. Ik heb geprobeerd het zo kort mogelijk uit te leggen zonder te veel details over te slaan. Maar je zal meer begrijpen over het waarom en extra details zien als je toekomt aan de latere reeks van zijn boeken. Die btw echt heel anders zijn dan zijn eerste boeken.

**Geplaatst**: 23-01-17 17:47

Re: Mark Rashid en zijn 'methode'

Geplaatst: 23-01-17 17:47

Mooie uitgebreide uitleg jensvl!

Vandaag een nieuw zadel uitgetest. Het achterwaarts probleem lijkt als sneeuw voor de zon verdwenen.. Ik snap hem echt niet. Als hij voorwaarts wil op buitenrit richting zijn stal (Terug weg) dan is hij mega zacht op mijn hulp om achterwaarts te gaan terwijl hij volgens mij eigenlijk helemaal niet achterwaarts wil maar voorwaarts naar huis. Hij stapt namelijk dan echt voorwaarts, flink de pas er in. Dit wil ik natuurlijk rustig hebben dus dan ga ik achterwaarts, maar dit vind hij helemaal niet erg :')

ik snap het echt niet meer.

Waar ik nu dan tegen aanloop is de spanning die hij heeft op buitenrit. Hij blijft heel vaak staan en als hij een stap zet dan staat hij daarna direct weer stil. Heel erg gespitst op de omgeving vooral naar voren toe. Als we dan stappen kijkt hij ook steeds naar de kant die hij dus steeds aan het bekijken is maar gaat er niet voor weg. Wat is het beste om te doen? Gewoon net zolang blijven staan tot het oke is? Dat zou mijn eerste ingeving zijn. Dan moet ik wel echt zonder mijn vriend gaan want die wordt heel ongeduldig als ik Zorro de tijd geef :')

**Geplaatst**: 23-01-17 18:38

Re: Mark Rashid en zijn 'methode'

Geplaatst: 23-01-17 18:38

Het is goed dat het paard achterwaarts niet erg vindt. Het kan even duren, maar ik uiteindelijk zal het paard gaan inzien dat hij sneller thuis is als hij de snelheid gaat die jij wilt.

Over dat kijken. Dat hangt van veel factoren af en kan ik vanachter een schermpje niet zeggen. Het kan zijn dat je hem de tijd moet geven. Het kan ook zijn dat je beter door wandelt en het kijken tijdens het stappen toestaat. Maar dat is iets dat ik vanaf hier dus niet kan zeggen wat het beste is.

**Geplaatst**: 23-01-17 19:13

Geplaatst: 23-01-17 19:13

jensvl schreef:
Het is goed dat het paard achterwaarts niet erg vindt. Het kan even duren, maar ik uiteindelijk zal het paard gaan inzien dat hij sneller thuis is als hij de snelheid gaat die jij wilt.

Over dat kijken. Dat hangt van veel factoren af en kan ik vanachter een schermpje niet zeggen. Het kan zijn dat je hem de tijd moet geven. Het kan ook zijn dat je beter door wandelt en het kijken tijdens het stappen toestaat. Maar dat is iets dat ik vanaf hier dus niet kan zeggen wat het beste is.

Ik snap wat je bedoelt. Het is inderdaad heel erg afhankelijk van hoe hij is. Ik denk zoals hij vandaag was dat ik hem eigenlijk meer tijd had moeten geven, beweging zat er eigenlijk toch al niet in. Een paar dagen terug had ik juist een situatie waarin ik hem absoluut niet stil zou moeten zetten, toen ben ik ook gewoon door gegaan. Ik had daar nog wel een aantal keer door heen kunnen gaan zodat hij meer zou ontspannen, hoe staat Mark daar tegenover (Eigenlijk doe ik dan een squeeze game van Parelli).

**Geplaatst**: 23-01-17 19:28

Re: Mark Rashid en zijn 'methode'

Geplaatst: 23-01-17 19:28

Wat bedoel je net met erdoor heen gaan?

**Geplaatst**: 23-01-17 19:59

Re: Mark Rashid en zijn 'methode'

Geplaatst: 23-01-17 19:59

Er nog een aantal keer langs lopen. Niet het paard pushen

**Geplaatst**: 23-01-17 20:03

Re: Mark Rashid en zijn 'methode'

Geplaatst: 23-01-17 20:03

Dat kan zeker geen kwaad.

**Geplaatst**: 23-01-17 20:35

Re: Mark Rashid en zijn 'methode'

Geplaatst: 23-01-17 20:35

Het ging een paar pagina's terug over dat 10 passen achterwaarts, en in hoeverre dat echt nuttig is om te vragen.

En ik merkte vandaag bij de manegepaarden ineens: als het nodig is en ik heb een duidelijk doel, en zeker als ze een beetje snappen waar ik heen wil, gaat het eigenlijk vanzelf. Ik oefen die dingetjes wel eens aan de hand, en ze zijn braaf genoeg maar echt met enthousiasme is het meestal niet. Maar nu ik er zo bij stilstond, blijkt dat ik ze heel wat keren langere stukken achterwaarts vraag om ergens tussendoor te manouvreren, en dat dat eigenlijk meestal moeiteloos gaat.

**Geplaatst**: 23-01-17 20:40

Geplaatst: 23-01-17 20:40

Bedankt Jensvl voor de tijd die je erin steekt om een ander prakrisch uit te leggen. +:)+

Zie heel veel overeenkomsten tussen de diverse "methodes", logisch want dat is des paards.

Reden dat ik zelf wel dmv lijn in connectie blijf is dat ik feitelijk te lui

ben om paard steeds op te halen.

mijn eigen ervaring is dat een paar stappen van je af al genoeg is voor meeste paarden om na te denken wat ze zullen doen.
Die lijn maakt je paard grounded en in connectie.
Zelfde pas je toe bij het aanleren stil te blijven staan op plek , dan leg je lijn eerst ook op de grond en dat bouw je uit.
Gebruik de lijn dus niet om die strak te krijgen , dan ga je veel te ver.

In de schriktrainingen komt er wel druk op lijn.

**Geplaatst**: 23-01-17 21:01

Re: Mark Rashid en zijn 'methode'

Geplaatst: 23-01-17 21:01

Dat vind ik ook geen foute methode.
Sowieso moet je echter achter de meeste paarden niet wandelen. De meesten komen zelf terug. Maar nu methode lijkt me ook echt goed zolang de lijn inderdaad niet strak komt.

**Geplaatst**: 24-01-17 08:42

Re: Mark Rashid en zijn 'methode'

Geplaatst: 24-01-17 08:42

Gisteren is Jens ook even bij mijn paardje wezen kijken

Het is de eerste keer dat hij zo een soort paard was tegengekomen, maar mijn vermoeden werd wel bevestigt. Mijn paard heeft geleerd op haar eigen te moeten staan en zowel geen paard als mens als leider te beschouwen, maar gewoon op haar eigen te staan. Het moeilijke is dus nu om ervoor te zorgen dat ze mij wel gaat toelaten, maar eerlijk ik heb schrik dat da nooit ga lukken xp ik ben al een jaar bezig met die merrie en nog lukt het niet :p nuja...

Nog eens dikke merci e Jens om eens te komen kijken!

Verder is het leuk om andere gedachten en verhalen te lezen, een groot plezier dit toppic

**Geplaatst**: 24-01-17 11:17

Re: Mark Rashid en zijn 'methode'

Geplaatst: 24-01-17 11:17

Dat is graag gedaan. Ik hoop voor je dat het lukt in ieder geval.

**Geplaatst**: 24-01-17 11:33

Re: Mark Rashid en zijn 'methode'

Geplaatst: 24-01-17 11:33

Hier net een wandeling gemaakt met Kees. In tegenstelling tot Spuni is Kees er niet vies van de druk op het touw bij vlagen flink te laten oplopen. Ik blijf dan op dezelfde snelheid en positie, maar Kees zakt steeds verder af. Op andere momenten is hij juist scherp en biedt zelf draf aan. Had van tevoren een route uitgestippeld en geprobeerd me te focussen op de wandeling en mijn energie in plaats van Kees' gedrag.

Interessante puzzel zullen we maar zeggen...

**Geplaatst**: 24-01-17 13:24

Geplaatst: 24-01-17 13:24

Goed, voor het geval ik dat nog niet wist, is het net maar weer even bevestigd: het is niet handig om je tweede paardje te pakken, als je al geprikkeld bent door de eerste.

2 hoeven bekappen kostte me bijna 3 kwartier (moet normaal binnen 20 minuten kunnen), de kleine weigerde pertinent stil te staan bij mij (stalhouder kwam even 'helpen', oftewel demonstreren dat het hem wel allemaal lukt, heel fijn! }:0

) en na al mijn vriendelijkheid en geduld heb ik hem toch een paar tikken verkocht, waarna hij prompt stilstond natuurlijk. Echt, zo jammer! $:\$

@ elisedcl: alle respect voor je volharding hoor! Wat wordt nu je 'plan', heb je daar met Jens iets over kunnen bespreken?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-01-17 14:26

Geplaatst door de TopicStarter : 24-01-17 14:26

Sonja89 schreef:
Goed, voor het geval ik dat nog niet wist, is het net maar weer even bevestigd: het is niet handig om je tweede paardje te pakken, als je al geprikkeld bent door de eerste. 2 hoeven bekappen kostte me bijna 3 kwartier (moet normaal binnen 20 minuten kunnen), de kleine weigerde pertinent stil te staan bij mij (stalhouder kwam even 'helpen', oftewel demonstreren dat het hem wel allemaal lukt, heel fijn! ) en na al mijn vriendelijkheid en geduld heb ik hem toch een paar tikken verkocht, waarna hij prompt stilstond natuurlijk. Echt, zo jammer! $:\$

@ elisedcl: alle respect voor je volharding hoor! Wat wordt nu je 'plan', heb je daar met Jens iets over kunnen bespreken?

Ohh hahaha emoties zijn zo irritant

en dan is geduld hebben ook heel moeilijk. Ik snap je helemaal!! Spuni waarschijnlijk iets minder

wij zijn ook maar mensen, en oefening baart kunst $_/-\o_$ volgende keer beter! Was iig weer een leerzame dag hihi!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-01-17 14:31

Re: Mark Rashid en zijn 'methode'

Geplaatst door de TopicStarter : 24-01-17 14:31

Weet iemand wat de beste manier is om mijn paard alleen te leren staan in de wei?

Zijn weidemaatje is eenmaal de wei uit geweest vanwege een show in de binnenbak verderop. Harvey ging helemaal door het lint! Stallers hebben toen de staleigenaar gebeld en die heeft mij toen weer gebeld: 'je paard wordt gek, kom hierheen....!'

Oeps

Maar ik heb eventueel de mogelijkheid om zijn weidemaatje elke morgen uit de wei te halen. Maar dan? Hoe en wat moet ik opbouwen, hoe moet ik reageren, en wat moet ik vooral niet doen?

Zou het fijn vinden dat mijn paard rustig kan blijven als dat andere paard in de bak of waar dan ook is. Maar er wordt niet zoveel met dat paard gedaan nog, dus de eerst volgende x zal best wel weer een klap voor Harvey zijn. Volgens mij heeft hij niet geleerd van vorige keer :')

.

Hoor het graag. Misschien kan ik hem hierbij helpen.