Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
pien_2010 schreef:Nee hoor beiden zijn top en ik zou beiden niet meer kunnen missen. Maar bij ons doet RBe tegenwoordig ook normaal, maar een sensibele zal het altijd blijven en het vraagt veel tijd voordat ze je echt vertrouwen. Maar zonder de LBI had ik nooit RBE kunnen rijden, dat is een ding dat zeker is.
en een open veld vindt hij geweldig, omdat er dan ruimte is om te crossen en dat weet hij nu
ook in de polder rijden vindt hij fijn, hij kan alles van ver zien aankomen.
dankje! Balkjes durf ik nog niet aan, hij tilt niet altijd even goed z'n voeten op.
Mariett schreef:Mijn LBI is echt onwijs leuk om mee te werken, ze wordt steeds voorwaartser en vindt alles steeds leuker.
Alleen nou kwam ik erachter dat de buitenritjes op de oude stal niet zo goed gingen omdat ze open veld-claustrofobie heeft. Ze vindt grote open ruimtes dus spannend. Is dit typisch voor een LBI of niet? Ik vond het zelf weinig 'paards', zo'n open veld zou eigenlijk overzichtelijker moeten zijn, toch?



De instructie hierbij is echt níets te doen tot het paard zelfstandig de oplossing gaat zoeken. De stilte binnen de comfortzone is een aanwijzing voor het paard dat de oplossing dichtbij is. 'Set up and... Wait!' De release is de beloning op het moment dat de puzzel opgelost is.
En als ik mijn handen weer overvol heb gehad aan mijn jonge LBe is het wel weer een verademing!
, stang erachter, klep dicht en rijden maar.
( er is geen smilie waarbij de mond open valt haha)

maar als Kees (mijn lbi) er geen zin meer in heeft gaat hij stilstaan en dan kan ik het uitzoeken. Als we alleen gaan hebben we binnen 50 meter al zo'n treshold. En in gezelschap ben ik gewoon een stuk bagage en bepaalt Kees zijn eigen tempo (meestal te langzaam of veel te hard) en met een beetje pech ook nog de richting... Sonja89 schreef:Ineke, dat zijn de smulverhalen! Wat fantastisch zeg, daar mag je trots op zijn
Jotoma, technisch gezien is het wel mogelijkmaar als Kees (mijn lbi) er geen zin meer in heeft gaat hij stilstaan en dan kan ik het uitzoeken. Als we alleen gaan hebben we binnen 50 meter al zo'n treshold. En in gezelschap ben ik gewoon een stuk bagage en bepaalt Kees zijn eigen tempo (meestal te langzaam of veel te hard) en met een beetje pech ook nog de richting...
Kees heeft t mooi voor elkaar!
Ik zie t helemaal voor me.