Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
M_i_R schreef:Idd herkenbaar. Ook wanneer een hulp niet 'door' lijkt te komen, komt hij wel door alleen kan ze op dat moment even niks met die hulp lijkt het. Vaak is het gevolg dat zodra we het blokkerende obstakel gepasseerd zijn alle gegeven hulpen achter elkaar worden opgevolgd met een wat hysterisch sausje er over. Als ze wil zeggen: ik doe het al, ik doe het al!!! Kijk maar!!! jaja, reuze braaf
Fabster schreef:Hij is nu heel relaxt met de oefeningen. Bijna sloom. Dus moet er nu weer meer temp in gaan gooien.


ja, dat dan weer wel. Maar nooit op het goeie moment.
Dieselpaard schreef:Dat is hier ook heel herkenbaar. Ben je net lekker aan het rijden, zijn er ineens weer overal bakkabouters die doodeng blijven. Regelmatig even een schokje om te laten weten dat ze er nog steeds zitten.
Helemaal feest op een wedstrijd! Staat er ineens een stoel naast de bak? DIE BIJT!!! Daar gaat hij wel langs, maar hij vindt het doodeng en de rest van de proef blijft de focus daarop zitten.
Oefening baart kunst zeggen ze...nou, niet bij dit paard. Soms...word ik er erg moe van. Gelukkig laat hij zich de volgende dag vaak van z'n goede kant zien en kan ie lopen!!
brighteyes85 schreef:Hier ook heel herkenbaar dat de kalmte mist. Voornamelijk als ik iets niets vraag of we gaan voor het eerst weer een andere route buiten dan is snelheid en ongecontroleerde bewegingen aan de orde van de dag.
dat wordt hier ook herkend
helaas vorige week nog gebeurd bij een clinic. Hij lijkt dan helemaal niet meer te bereiken en ontspant pas als hij weg is uit de situatie, dus ik ernaast en buiten de bak. Volgende keer ga ik gewoon met mijn instructeur ergens anders rijden.

Gypsy schreef:Ik kom even gauw langswippen...
Toen ik mijn merrie kocht neigde ze meer naar RBE leek het toen wel. 1 rechte lijn en je zat al in rengalop, als ze iets engs zag waren we al aan de kletter voor ik doorhad wat er aan de hand was etc. Als je ook maar HÉ zei bij iets "stouts" probeerde ze in de dichtstbijzijnde boom te klimmen van de schrik.
Inmiddels is ze helemaal omgeslagen, ze is nu meer LBE. Zal ook met de pubertijd te maken gehad, die heeft tussen deze 2 periodes ingezeten.
Ik kan haar niet meer fijn met bit rijden, niemand gelooft het maar daar is ze meerdere keren compleet van in paniek geraakt. Toen ben ik bitloos gegaan en was het gezeur over.
Sterker nog, nu ik ook met neckrope rijd doe ik dat buiten ook af en toe. Gevoelsmatig heel vreemd, maar ze kijkt zo opgelucht als dat hoofdstel af mag. Iemand beschreef het ooit als de claustrofoob die niet meer in de lift hoeft. Dat is het denk ik ook.
Ik wou alleen dat ik eerder van parelli had geweten, dat had ons een hoop tijd en bijna-ongelukken bespaart.
Ik vind dit topic nu ook heel interessant om te lezen, heel veel dingen vallen nu op hun plek!
Merken jullie dat je paard gaandeweg wel dapperder word?
Dit zijn ook meestal paarden die in de wei/met andere paarden prima zelfverzekerd zijn. De onzekerheid is dan gerelateerd aan mensen (of dingen die wij met ze doen, zoals buitenrijden, nieuwe dingen leren).
maar het milde gedrag blijf je altijd zien en je zal er ook altijd aan moeten blijven werken. sanne83 schreef:Als je paard echt aangeboren RB-E is, dan zal je altijd veel herhaling nodig hebben, heel veel geduld en constant investeren om ze meer zelfverzekerd te krijgen. Het gedrag wordt dan uiteindelijk veel milder, je kan het zo goed krijgen dat niemand ooit meer je paard zal benoemen als RB-E![]()
maar het milde gedrag blijf je altijd zien en je zal er ook altijd aan moeten blijven werken.