Moderators: C_arola, Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, Neonlight, Sica, NadjaNadja
Jessix schreef:Je moet het ook niet verwachten, maar als je die momenten mag ervaren is het wel heel bijzonder. Ik heb ze gelukkig wel, ook al gehad voor mijn Parelli tijd. Met het dressuurrijden bijvoorbeeld, als je bijna geen hulpen meer hoeft te geven en alles lijkt vanzelf te gaan. Heerlijk! Dat is toch wel mijn streven, moet ik eerlijk zeggen. Maar nooit ten kosten van mijn paarden.
liljebo schreef:Cassidy schreef:Op het feit dat gebrek aan internet je doet beslissen om de filmpjes niet door te nemen (het maakt niet uit hoe lang je erover doet, ze staan er al sinds 2009 en worden echt niet zomaar van Youtube verwijdert) en de onwil om ook maar een stap te zetten op een reis waarvan je het einddoel denkt nooit te kunnen behalen. Een ander zet die stap(pen) wel.
Het feit dat iemand een andere mening heeft over parelli dan jij, wil niet zeggen dat deze persoon onwil heeft om een stap te zetten waarop je het einddoel nooit kunt behalen. Noch dat de parelli-mensen de enige mensen zijn die die stap wel zetten.
Daarnaast vind ik het 'reis waarvan je het einddoel nooit denkt te kunnen behalen' per definitie een verkeerd uitgangspunt.
Ik zou er voor kiezen om gewoon eens te kijken hoeveel ik kan leren en dan te zien waar ik uitkom. Ieder klein succesje is dan de moeite waard... kan ik een leven lang mee vooruit.
Ik denk dat juist het streven naar die grote doelen ervoor kan zorgen dat je een paard net iets meer onder druk zet dan bedoeld, zelf net iets te weinig voldoening haalt uit de dingen die al goed gaan; uit de kleine succesjes, omdat je je blind staart op dat grote doel, wat zogezegd heilig is
Waarom zou het je einddoel moeten zijn om zonder tuig door de velden te galopperen? Is dan niet het risico dat je vergeet te genieten van de ene keer dat je paard lonverwacht zomaar zijn neus tegen je wang legt, al is het maar een tel?
Het risico van het te hoog leggen van de lat, is het te diep kunnen vallen. Neem je treetje voor treetje en ben je tevreden met iedere afgelegde stap, geniet je duizend keer meer dan degene die staart naar de sterretjes daarboven en denkt dat het daarom gaat.
justkid schreef:Ik heb het idee dat het voor mijn paard niet fijn is zo'n BBP. Ik rij normaal met een westernzadel en met zo'n BBP voel ik de rug wat doorzakken en ik ben echt niet zwaar.
Cassidy schreef:Het einddoel is voor iedereen verschillend. Voor mij is het de ultieme harmonie met het paard, voor de ander dat rijden in het bos zonder zadel en hoofdstel.
Gini schreef:Dus van de weledele Cassidy moeten we eerst al haar geposte filmpje bekijken voordat we ook maar waardig zijn om met haar te discussiëren?
liljebo schreef:Ik heb uitgelegd welk risico het streven van een hoog doel met zich meebrengt en ik heb ook uitgelegd dat ik de suggestie dat alleen parelli-mensen de zogenaamde reis willen maken per definitie zeer onjuist vind.
Cassidy schreef:Je was toch weg?
Cassidy schreef:Lieve schat, ik heb al eerder aangegeven dat de filmpjes op Youtube die wij kunnen plaatsen vaak de lading niet helemaal dekken, en dit is een interview en geen compleet pakket!
Citaat:En jij zegt zelf ook niet alles te hebben doorgenomen.
Shadow0 schreef:Klopt. Ik vond het onvoorstelbaar saai, en na een half uur heb ik het opgegeven. Er is dan natuurlijk een kans dat ik het revolutionaire wereldschokkende inzicht net gemist heb, maar het is natuurlijk ook wel weer heel erg makkelijk om een hele stapel links te dumpen en niet even de moeite te nemen om aan te geven wat daarvan relevant is en wat niet.
Cassidy schreef:Niet elk paard zit even prettig zonder zadel, maar wat je zonder zadel wel beter voelt is iedere spierbeweging van die paardenrug. Het helpt je te finetunen. In Parelli zitten bijv. ook Passenger lessons (met en zonder zadel). Gewoon paard laten lopen en meegaan in de beweging. Krijg je een hele goede en onafhankelijke zit van.
sanne83 schreef:Ik weet wat ik allemaal geleerd hebt van parelli en ik kom op zo ontzettend veel verschillende stallen dat ik ook weet dat de gemiddelde recreatie en/of sportruiter er enorm veel van zou kunnen leren. Dat ga ik ze verder echt niet opdringen, dat moet iedereen lekker zelf weten.
Cassidy schreef:Het einddoel is voor iedereen verschillend. Voor mij is het de ultieme harmonie met het paard, voor de ander dat rijden in het bos zonder zadel en hoofdstel.
sanne83 schreef:Er werd iets gezegd over dat het paard eigenlijk geen uitweg heeft. Heeft het paard dat ooit wel dan? Als ik om me heen kijk, dan zijn de parelli-paarden eigenlijk de paarden die verre uit de meeste keus hebben (behalve dan paarden die puur clickergetraind worden, maar die ken ik eigenlijk niet in real life), maar misschien zit ik wel in een rare omgeving? Mensen die deze vraag stellen; rijden jullie zelf niet op je paard? Dat lijkt me toch wel de meest duidelijke situatie dat het paard er niet voor kan kiezen om weg te lopenKan wel, maar dan noemen we het paard staatsgevaarlijk
[***] schreef:Iedereen heeft toch een einddoel?
Je praat over je jonge paard .. neem aan dat je daarmee wil gaan rijden, al dan niet buiten? Dat op zich is al een doel. Doelen moeten niet groot zijn.. Ik ga elke dag naar mijn pony's, als ik met hen aan de slag ga, met een doel .. Een kleine oefening die ik beter wil, of werken aan dit of dat.. Dat is een doel .. Moet ik ook, want dan kan ik een plan van aanpak verzinnen en weet ik waar ik naartoe werk, anders komt er niks vanWil niet zeggen dat ik ook persé dat doel moet bereikt hebben, ik neem wel vaker omwegen op dat gebied, maar dan ga ik aan de slag met wat de pony op dat moment aangeeft of bedenkt.. dat is anders dan doelloos iets met je paard gaan doen