Zit mij even iets af te vragen of dat typisch LBI is/kan zijn of dat het gewoon aan mijn pony ligt Ik begin hem steeds beter & beter te doorgronden en hij is doodbraaf en betrouwbaar, behalve op sommige momenten. Dan kan hij "ineens uit het niets" lijken te ontploffen. Met wat geluk staat hij gewoon stil en voel je een rilling door zijn lichaam gaan, maar met wat pech sta je 180° de andere kant uit, of vlieg je een veld/het bos in .. Nooit heel extreem, maar soms net genoeg om toch de grond van dichtbij te zien..
Nu ben ik erachter gekomen dat eerdere ervaringen waarschijnlijk pijn/ongemak gerelateerd waren. Ik ben een hele resem medische problemen aan de weet gekomen en nu ik die zo goed mogelijk aanpak & rekening mee hou gaat het eigenlijk allemaal best goed. Die momenten die toen voorkwamen was doordat hij waarschijnlijk door pijn/ongemak héél erg introvert werd en dan de wereld vergat, waardoor hij zich een ongeluk kon schrikken als er bv. een fietser voorbij kwam, of iets in het bos wegsprong of ...
Maar nu zijn er laatst een paar momenten geweest die ik "niet" kan verklaren, die volgens mij niet uit dat afsluiten voorkomen maar daarbij lijkt het alsof hij zich maar op 1 ding tegelijk kan concentreren. Zo ben ik bv. een paar weken geleden in een maisveld belandt omdat er een hond blaffend naar het hek kwam & tegelijk een horde fietsers. Hij heeft totaal geen schrik van zowel honden als fietsers, maar het leek wel alsof hij die fietsers totaal niet hoorde komen (al leek mij dat moeilijk met dat kabaal van hun ) omdat hij naar de hond aan het kijken was (gewoon kijken, niet uit schrik ofzo). Een tijd daarvoor had ik hetzelfde met 2 honden in een tuin, hij was zo naar hond 1 aan het kijken dat hij hond 2 niet zag/hoorde komen en zich daarvan een ongeluk schrok. Dit terwijl hond 1 een pincher was en hond 2 een Deense Dog, dus om die niet te zien komen... Ook kan ik een voorbeeld geven van een tractor met grote aanhanger. Tractors zijn geen probleem, maar het is precies alsof hij iets heeft "tractor is voorbij, nu is het gedaan" en als daar dan nog wat achter blijkt te hangen weet hij niet wat hij daarmee moet..
Is dit gedrag wat iemand herkent? Ik vind het zo raar & zo typisch, van die dingen afzonderlijk heeft hij allemaal geen schrik, maar sommige combinaties krijgt hij precies niet goed verwerkt. Ik weet ook niet zo goed wat ik daaraan kan doen, buiten dingen zeggen als "opletten, er komt nog wat", maar dat blijkt niet zo succesvol aangezien we nog steeds in het veld belanden
Tips? Ervaringen? Of zit ik er weer mee?