Bokt.nl

Janine1990 schreef:

roybrit schreef:

Sommige ruiters zijn er van overtuigd dat het bescherming en steun geeft.. ik merk totaal geen verschil of ik met of zonder rijd ook niet bij zwaardere oeffeningen.

Nu word het na mijn mening nogsteeds alleen maar gebruikt voor sier... Bij paarden in (witte) bandages lijken de benen langer en dus ook smaller en na mijn idee is dat het hele doel?..

Nogmaals, met welke gedachte zijn ze dan ontworpen?

mika11 schreef:

Nu zijn er zoveel verschillende manieren om te rijden of hoe je met paarden omgaat.
Dat vind ik wel interessant omdat je van alles wel iets leert of oppikt.
En maak je af en toe meer bewuste keuzes waarom je iets wel of niet doet.
Maar toch, als je telkens moet nadenken als je met je paard bezig bent.
Met allerlei gebaren je paard iets aanleren (grondwerk) en balen als het niet lukt.
Dat lijkt me ook niet ideaal. Dan lees je weer een topic over een paard dat naar je steigert omdat de oefening verkeerd uitgepakt is.
Dan wordt het allemaal minder ongedwongen.

Varekaj schreef:

Je moet een leider zijn, maar je moet wel een goede leider zijn. Streng, maar rechtvaardig.

Vroeger zulen er ook wel mensen geweest zijn die hun paard aframmelde , die te ver gingen in bestraffen of onnodig straften. Dat heb je nu nog, en gelukkig wordt daar nu wel wat van gezegd.
Mensen zijn bewuster geworden van de psychologie die erachter zit, ze staan meer stil bij het "waarom" als er problemen opduiken. Op zich is dat een hele positieve evolutie, in voordeel van zowel paard als ruiter.

Jammer genoeg heb je dan ook een groep die weer doorslaat naar de andere kant: zij die alles gaan vermenselijken en alles zielig gaan vinden.

Als je te streng bent, heb je paarden die erop gaan reageren (terugvechten of levnslust verliezen) maar als je te soft bent heb je ook problemen (dominant paard, ongehoorzaam/onhandelbaar).

Wat heeft NH hierin te doen? Volgens mij is goede NH zoals het hoort de gulden middenweg tussen het heden en verleden. Alleen zijn er nu veel meer mensen met paarden, dus ook veel meer opties voor commercieel ingestelde organisaties. Die zien vooral baat bij mensen die niet van kinds af aan in de paaarden zitten, de meer "onwetenden" en die spelen er gewoon handig op in. Dat het dan soms overdreven de foute kant op gaat trekken die zich zo niet aan hoor, als het maar geld oplevert

polly2 schreef:

Dat weet ik. Vroeger vond men het mooi als de "zondagse" paarden voor de koets vier witte benen hadden.
Als er zo'n veulentje geboren werd was met extra blij. Als het dan ook nog een mooi smal blesje had kon het geluk niet op.
Maar....niet alle paarden hadden vier witte benen. Dus dan werd er op zondag voor de rit naar de kerk witte bandages omheen gedaan, om het zo te laten lijken. En later dus ook voor de show.
In de mensport heb je voor tweespannen ook nog altijd de "klepel" (weet even niet meer zeker of het zo heet hoor), die aan de frontriem zit. Dat is als je tweespan niet allebei dezelfde aftekening op het hoofd heeft. Dan doe je die dingen er aan en heeft het toch een eenduidige uitstraling.

De bandages vroeger was trouwens nog een heel gepiel. Ze waren lang niet zo elastisch en je moest ze vastmaken met touwtjes met een strikje op een speciale manier en dan het strikje onder de laatste slag wegwerken. Klitteband bestond immers nog niet....

Fellor schreef:

mika11 schreef:

Nu zijn er zoveel verschillende manieren om te rijden of hoe je met paarden omgaat.
Dat vind ik wel interessant omdat je van alles wel iets leert of oppikt.
En maak je af en toe meer bewuste keuzes waarom je iets wel of niet doet.
Maar toch, als je telkens moet nadenken als je met je paard bezig bent.
Met allerlei gebaren je paard iets aanleren (grondwerk) en balen als het niet lukt.
Dat lijkt me ook niet ideaal. Dan lees je weer een topic over een paard dat naar je steigert omdat de oefening verkeerd uitgepakt is.
Dan wordt het allemaal minder ongedwongen.

Iets niet doen omdat het eventueel fout kan gaan is natuurlijk geen goede reden. Dan kan je alles met paardrijden wel laten zitten. Grondwerk doen en tegen problemen aanlopen is altijd nog onveiliger dan onvoorbereid op je paard stappen, MITS goed uitgevoerd. Kwestie van je verdiepen in wat je doet.

En balen als iets niet lukt.... je zou het ook als een uitdaging kunnen zien. Als je je paard en jezelf de tijd geeft loop je hier niet tegenaan. Puur je eigen instelling.

Citaat:

Die klepel ken ik inderdaad ook, dacht dat dat ook puur sier was, met een stukje smeedwerk erop.

mika11 schreef:

Als wij met de vereniging naar concours gingen, gingen veel pony's in zo'n grote vrachtwagen (voor degenen die zelf geen trailer hadden) en bleven we allemaal de hele dag op concours. De pony's stonden daar al die tijd vastgebonden aan de vrachtwagen. We sleepten met emmers water en hooi en iedereen hielp elkaar. Volgens mij hebben wij nooit problemen gehad met laden en lossen van de pony's en dat ze daar de hele dag op het concours terrein waren.
De parade was altijd het laatst, ik had een makke pony dus ik had altijd de vaandel tijdens de parade.
Veel ouders waren er ook de hele dag aanwezig, dat was heel normaal.
Er liepen vaak van die 'oude paardenmannetjes met anderhalve tand in de mond' rond die in 1 oogopslag zagen of een bepaald paard goed was of niet. En precies wisten wat je bij een moeilijk paard moest doen om hem te laten verbeteren. Of ze wisten al bij voorbaat dat het niet zou lukken (gek in de kop = slacht).

Er was in die tijd weinig poespas om de paarden heen. Maar 1 zadeltje voor springen, dressuur en cross.
Alleen een martingaal als extra teugel bij het springen.