Bokt.nl

sanne83 schreef:

thoraklover schreef:

Tja, ik denk het idee van dat de oefening een kunstje word zoals eerder word vermeld. Ik weet niet op je Equixantos kent? (http://www.equixantos.com) Daar ben ik twee keer met mijn paard op ponykamp geweest, en daar werd Parelli afgezworen.

Hebben ze je ook verteld waarom ze het afzworen? Nog enige reden voor?
Als mensen iets compleet gaan afzweren, dan denk ik al
Vooral als degene een Emiel Voest instructrice is, die duidelijk niet weet dat Emiel Voest zijn halve programma gewoon op parelli gebaseerd is. Dat eerste boek van hem is echt een leuke nederlandse samenvatting van level 1 parelli
Maakt mij verder niet uit hoe je het noemt hoor, maar dingen gaan afkraken is zo zwak...

Pluttersput schreef:

thoraklover, ik denk dat je iemand moet hebben die op gevoel werkt, en dat kan verwoorden Iemand die niet alles theoretisch op wil lossen, maar naar zowel jou als je paard kan kijken. Maar ik denk dat er niemand is die je kan vertellen: nu ga jij je als leider opstellen! Want het is wat jij zegt, als je dat niet voelt, kan dat niet zomaar. Daarom zei ik, begin met kleine oefeningen, en zorg voor succeservaringen. Kijk of dat gaat lukken
Dat hoeft helemaal geen parelli te zijn, dat moet iets zijn waar jíj je goed bij voelt
Hoe voel jij je bij het paard als je gewoon bij hem in de wei staat? Als je paard eens een huppeltje doet? Als je voelt dat je paard zich op gaat spannen?
.

sanne83 schreef:

Vaak is de omgeving tijdens de dagelijkse handelingen niet veilig genoeg, zeker niet als het om een paard gaat dat een heftige reactie kan geven.
De bedoeling is dat het paard zo veel mogelijk uiting kan geven aan z'n gedrag en niet fysiek ingetoomd wordt. Daar heb je nou eenmaal een beetje ruimte voor nodig.

polly2 schreef:

Kijk...daar zit voor mij al een vreemde gedachtengang in.
Ik zorg dat waar ik ook met mijn paarden werk, deze omgeving veilig en overzichtelijk is. En dat ik zelf veilig en verantwoord handel.
Of dit nou de stal is, de poetsplaats, de trailer etc., de omgeving moet altijd zo zijn dat er niets aan het toeval overgelaten kan worden. Niet alleen voor getraumatiseerde paarden.
Ik heb veel gewerkt met paarden met een hele historie en heb zelf een Jazz merrie die aardig de weg kwijt was toen ik haar kocht (stond klaar voor de slacht wegens onhandelbaar gedrag en ik rijd nu M dressuur, L springen met haar, rijd in het bos, werk aan de lange lijnen en soms voor de fun ook bitloos en/of hoofdstelloos, helemaal niks, dus ook geen halsring). Maar ik ben nog nooit om een paard bijv. vrij van angst voor vliegenspray en andere spuitbussen daarvoor uit de context getreden en dat in de bak gaan staan doen. Of het paard een beetje in de roundpen opjagen om leiderschap te krijgen. Dat leiderschap heb ik meteen. Altijd. Toen ik mijn Jazzmerrie voor een habbekrats kocht kon er niemand meer op zitten. Ik reed er op de dag dat ik haar gehaald heb direct mee het bos in en ook door de waterbak.... Paard was wel nerveus...maar was in één week tijd over zoveel van haar angsten heen, dat hou je niet voor mogelijk. Juist doordat ik het gewoon doe....en er niet moeilijk over doe en er zelf volkomen zeker van ben dat het ons gaat lukken.
En vanuit de leiderschapscursussen die ik met paarden geef aan managers van grote bedrijven, kan ik zeggen dat dat ook niet nodig is als je een ware leider bent. Ik zie regelmatig mensen die nog nooit een paard van dichtbij hebben gezien, maar die zo leider zijn van zichzelf, dat het paard automatisch degene als leider accepteert....

Nog een nabrandertje: ik kan wel snappen dat mensen die niet met paarden opgegroeid zijn, zoals ik, dat die steun kunnen hebben aan de uitleg van diverse NH-ers. Het kan wel inzicht geven.
Maar zodra het een methode wordt....haak ik af. Er is geen methode voor mij....het is het "zijn" ..... beetje lastig uit te leggen...maar zo voel ik dat...

lailapri schreef:

als je gevoel ergens over niet goed is, is het dan nodig om met theorie omgepraat te worden?

sanne83 schreef:

Ik wil graag alles wat ik doe kunnen onderbouwen. Je gevoel is gebaseerd op eerdere ervaringen en kan dus een correct gevoel zijn, maar je kan ook iets volledig verkeerd gevoeld hebben.
Alleen als kennis en gevoel samen gaan, dan kom je verder, kan je bouwen op de stappen die je al gedaan hebt, kan je in een situatie die je nog niet kent logisch redeneren hoe te handelen en kan je het ook doorgeven aan anderen.
Iets afwijzen omdat je "gevoel" zegt dat iets niet goed is, vind ik eigenlijk een beetje dom.

lailapri schreef:

Als iemand een voeler is, leert die door te voelen en als je iemand een positief gevoel kunt geven kun je die onderbouwen met de juiste theorie. Dat is dus heel anders al lukraak blijven roepen dat het niet aan de methode ligt maar aan die persoon zelf, bij mij zou dit enkel alleen maar meer afkeur oproepen omdat het en als een aanval over komt en niet de jusite ingang is, kan me dus ook wel inleven in wat het met bepaalde andere bokkers doet.
Je hebt ook mensen die eerst de gehele wiskundige formule willen weten en vervolgens een perfecte volte kunnen rijden. Of alles over de biomechanica in een bepaalde zijgang willen weten om die vervolgens met 2 vingers in de neus te rijden.

Zo heb je ook nog mensen die dingen moeten zien en als ze het juiste beeld hebben gezien het zo klakkeloos nadoen.

.

lailapri schreef:

Ik denk dat ongeacht hoe het slechte gevoel ontstaan is, je niet iedereen kan overtuigen met het lukraak de bal terug te koppen. Iemand heeft ergens een bepaald idee over en dat is negatief ten opzichte van hetgeen de ander als positief beschouwd. Mocht je dan de behoefte hebben om de ander tot een ander inzicht te brengen, moet je dit wel op een manier doen die bij een ander doorkomt. Dat is niet altijd maar een ander overbluffen en het laatste woord willen hebben.
Voor de een kunnen uitspraken of stukken tekst heel veel zeggend zijn, mij doet het niet zoveel, ik lees ze, gaat ergens mijn achterhoofd in en als de tijd daar is denk ik ojaaaa dat bedoelde die persoon ermee.
Als ik zo'n stuk tekst wel wil analyseren helpt het voor mij heel erg als iemand me op weg helpt om het anders te gaan zien als een stuk tekst.