Bokt.nl

Paardentango schreef:

Neem de vrijheid om me ermee te bemoeien.

Join - up. Interessante methode en zeker voor sommige paarden, maar vooral mensen een antwoord op de vraag. Het juiste antwoord is dan dat het paard zelfstandig naar de ruiter/verzorger komt. Meer is het niet.

Een paard is niet achterlijk, een paard is goed in staat om mensen en paarden van elkaar te onderscheiden. Soms heb ik de indruk dat mensen zelf merrie of hengst denken te zijn en ook denken dat het paard hen zo ziet. Dan onderschat u uw paard wel heel erg.

Een band met welk paard dan ook is slechts mogelijk door verstandig te zijn, een goed eleider brengt zijn oaard niet in de problemen en als het paard in de problemen komt zal diezelfde leider het paard er weer uit helpen. Ik durf te stellen dat een join - up veelal op die manier wordt geinterpreteerd en uitgevoerd. Ooit was ik getuige, in SPanje, van een jonge hengst die n.a.v. een video een join-up kreeg. Het lag niet aan het paard, en zeker niet aan de dame in kwestie ze bedoelde het goed.
Maar inderdaad kwam het arme dier druipend van het zweet uitendelijk smeken, en geloof me het was smeken naar de mens.

Omdat ik er net was aangekomen heb ik me er net mee bemoeid, het voelde als hoogverraad naar het paard want ik hoorde het dier huilen, hij begreep het niet, hij begreep niet waarom hij zo werd afgestraft.
In een kudde, geen groep, is uitsluiten een uiterste ingreep van een leider, of zelfs subleider. Het is het ergste wat een paard kan overkomen. Daarom denk ik dat voorzichtigheid geboden is.

Jin up wordt ook gebruikt bij angstige paarden, door veelal leken, juist die paarden vragen eigenlijk alleen maar ... accepteer me alsjeblieft en stuur me niet weg maar koester me, ik ben het vertrouwen kwijt in de mens....

Niet dat ik beter ben, maar ik ben wel in staat, door een gave (?) paarden verdraaid goed te lezen. Vier weken heb ik met deze hengst mogen werken, ik heb hem zadelmak gemaakt met pijn in mijn hart omdat we allemaal weten dat zadelmak het begin is van welke weg dan ook. Ik heb het dier welkom geheten in de volwassen wereld en hem succes gewenst in de rest van zijn leven. Het was een goedaardig dier, heel braaf en heel open. Dat heb je snel in Spanje omdat de paarden daar meer wild leven en geen slechte of goede ervaringen met mensen hebben. Dit soort paarden zijn daardoor zo gemakkelijk. De hengst, en elk paard, is overgeleverd aan de mens, sommige met goede bedoelingen maar met te weing gevoel. Soms denk ik aan vivisectie, het paard als proefdier, ons persoonlijke proefdier.

We hakten eerst mechanisch met allerlei soorten teugels en tuigen, dat vond men niet goed. Nu hebben we geleerd om ook psychisch in te werken, er zijn verschillende dompteurs die hun kunstje verspreiden. Er bestaan zelfs doe-het-zelf pakketten. Maar wie leert ons een paard goed te lezen, een paard echt te begrijpen, zoals het is, en de signalen die het geeft te zien en te horen.

Het is niet echt moeilijk, maar om een goede band te krijgen is het noodzakelijk een paard te begrijpen zodat u kunt inspelen op het dier en uzelf. In alle eerlijkheid en als goede en verstandige leider.

De hengst reageerde panisch op druk, dit bleef. Het werd minder, maar het bleef.

Ik wil hier aleen mee zeggen bezint eer ge begint, ik denk dat Annemarie heel goed weet waar ze het over heeft en ik zou iedereen dringend en zelfs dwingend willen adviseren dit soort dingen PROFESSIONEEL aan te pakken. Een trauma is opgelopen in enkele secondes, het herstel duurt jaren zoniet een leven lang.

Scherpe woorden, niet bedoeld om iemand mee aan te vallen, maar ik maak me werkelijk zorgen.

Nicole Lampe
'Paardentango'

merrieveulen schreef:

ik ben het met je eens dat wij zelf het paard moeten leren begrijpen. een parelli pakket kán daarin helpen, maar het is niet de oplossing. uiteindelijk komt er een groot stuk invelingsvermogen en gevoel voor het dier bij kijken, en niet iedereen heeft dat. ik doe mijn best om mijn paarden te begrijpen, en dat gaat me steeds beter af.

Cassidy schreef:

merrieveulen schreef:

ik ben het met je eens dat wij zelf het paard moeten leren begrijpen. een parelli pakket kán daarin helpen, maar het is niet de oplossing. uiteindelijk komt er een groot stuk invelingsvermogen en gevoel voor het dier bij kijken, en niet iedereen heeft dat. ik doe mijn best om mijn paarden te begrijpen, en dat gaat me steeds beter af.

Ik ben het niet met je eens in dat Parelli niet een goed begin kan vormen voor mensen die een paard willen leren begrijpen. Parelli is voor velen de oplossing, en is voor iedereen weggelegd. Hoe ver je het er uiteindelijk mee kunt gaan schoppen ligt aan jezelf. Zoals je zelf zegt kun je in grote lijnen leren hoe je met paarden om moet gaan, en je erin verbeteren, ook en zelfs de timing die nodig is. Hoever je uiteindelijk gaat komen ligt aan je eigen inzet en de begeleiding die je krijgt, en die begeleiding is op een gegeven moment gewoon nodig!

Cassidy schreef:

Mee eens, het moet ontwikkeld worden, en het kan tot een bepaalde graad ontwikkeld worden. Die enkeling waarbij het al aanwezig is, noem ik een echt paardenmens...en dat zijn er in mijn beleving maar veel te weinig. Maar goed, dan vervallen we weer in mens met paard/paardenmens discussie, en daar ging dit topic niet over.

Paardentango schreef:

Maar is niet iedereen die erg van paarden houdt een paardenmens?
Iederen denkt dat hij/zij het goed doet, ik geloof niet dat er mensen zijn die bewust hun paard iets aandoen. Hoogstens dat ze niet precies weten wat ze doen omdat men niet helemaal op de hoogte is van de bijwerkingen. Sommige mensen die je laat zien wat er nog meer gebeurt schrikken zich echt een hoedje! Misschien terecht, maar toch een bewijs dat paardenmensen echt alleen het beste voor hun paard willen. Net als wij en alle anderen op zoek gaan. De ene kiest voor een dompteur en leert zijn kunstje en de andere kiest voor de liefde, een volgende kiest voor de sport zo veel smaken en mogelijkheiden. Voor allse valt iets voor te zeggen, paarden blijven een leerschool.
Zoiets denk ik ongeveer. Voor mij is in elk geval iedere paardenliefhebber een absoluut paardenmens.

De term wordt gebruikt om mensen mee te onderscheiden, en dat vind ik niet helemaal eerlijk. Zo komt er een stukje kwaliteit bij, wie bepaalt die kwaliteit dan? Ikke ? Jij ?

Moest 't even kwijt

merrieveulen schreef:

ik ben het met je eens. maar goed, daar komt ook weer de JU om de hoek. hoe kan iemand zonder enig inzicht in paarden, en 'paardengevoel' ooit een fatsoenlijke JU uitvoeren...

merrieveulen schreef:

in mijn ogen is een paardenmens iemand die het paard voorop stelt, die eerlijk het beste wil voor zijn paard, en dan pas naar de eigen belangen kijkt. het stukje talent voor paarden speelt daar een onbewuste rol in meestal, maar het is niet echt een vereiste.

Cassidy schreef:

Omgekeerd: iemand die feeling heeft met paarden, maar door verkeerde voorlichting op een dwaalspoor gezet wordt, kan ook dingen bereiken maar zich de reikwijdte er niet van realiseren.

Paardentango schreef:

merrieveulen heeft meer dan een groot hart, dat weet ze zelf misschien nog niete helemaal zeker, maar ze is een bijzonder mens en heeft enorm veel over voor haar paarden.
Daar kunnen veel mensen iets van leren, en goddank zijn er ook mensen die hetzelfde proberen. Er is hoop voor de paarden !!!

Maar merrieveulen is speciaal.....

marocje98 schreef:

Hallo!

interessant topic zeg! Ik was zelf ook nogal Monty Roberts-aanhanger, maar bij sommige aspecten heb ik inderdaad een beetje mijn twijfels gekregen. Zoals enkelen van jullie al zeiden, een paard wegsturen betekent een paard straffen en waarom straffen als een paard niets fout doet. Maar dat had ik eerst nog niet zo door en helaas heb ik volop gejoin-upd met mijn lieve pony'tje die niks verkeerd doet...Maar gelukkig is het een positieve pony en zag hij het allemaal als een spelletje met als gevolg dat waar ik ging hij ook ging en we samen elke dag door de wei aan t rennen waren. Nu heb ik het een tijdje geleden met een ander paard geprobeerd, maar hier liep ik tegen het volgende probleem op: het paard liep keurig zijn rondjes, reageerde als verwacht ( hals laten zakken, beetje likken, oortje naar mij toe) maar toen ik hem naar me toe wilde laten komen door me van hem af te wenden, liep meneer gewoon door...Hij kwam dus helemaal niet naar me toe. Dan kan je aannemen dat er toch ergens iets fout is gegaan, want ik heb dat bij Monty nog nooit zien gebeuren ( had ie mooi voor gek gestaan zeg!) Dus nu mijn vraag aan de ervaren join-upper: Wat ging er fout???

Cassidy schreef:

Ik ben het toch niet helemaal met Paardentango eens. Op het moment dat je de signalen krijgt maar daar de join-up niet op volgt, zul je de druk toch nog een beetje moeten verhogen.
Dat is het funeste aan de join-up. Er is geen "ernaartoe tasten". De aanwijzing moet meteen en in de juiste dosering gegeven worden. En dat maakt het nou zo moeilijk voor degenen die er niet zoveel ervaring mee hebben.