Fellor schreef:Gini schreef:Dat bedoel ik dus ook.
Met eigen initiatief bedoel ik ook echt eigen initiatief he. Dus niet het paard de vrijheid geven om verschillenden antwoorden te geven, maar maar 1 antwoord als juist te bestempelen.
Neem nu bv. een opgewonden paard dat langs mij dribbelt in plaats van te stappen. Zolang ik de oorzaak ken (opgewondenheid) en het paard wel gehoorzaam blijft, laat ik dit paard dribbelen. Het paard moet dan niet stappen. Ik luister naar mijn paard die mij dan vertelt dat die zenuwachtig is. Ik ga dan niets doen om haar toch te laten stappen. Als ik opgewonden ben, beweeg ik namelijk ook heel veel (ijsberen).
Maar een andere manier van benaderen is je paard helpen die spanning los te kunnen laten. Dat is ook een keuze "binnen het programma". Het is zeker de bedoeling dat je je paard de kans geeft om te laten zien wat er dwars zit. En ook laten dribbelen zoalng hij niet aan de lijn hangt is een optie. Het ligt er maar net aan wat je prioriteiten zijn in een bepaalde situatie en wat het best is voor je paard op dat moment, want gespannen zijn is voor hem ook niet fijn.
Maar ook een belangrijk deel van het programma is: "being the ambassador of yes". Als je paard dus iets aanbiedt dat je daar best in mee kan gaan ( om het eventueel om te buigen) en niet bij alles nee hoeft te roepen omdat meegaan soms een investering is in de relatie met je paard. Maar wel binnen bepaalde voorwaarden, want je paard altijd toestaan om iets anders te laten zien is natuurlijk ook weer niet de bedoeling. Die balans uitleggen wordt te uitgebreid omdat dat afhankelijk is van je paard, de situatie en je doel voor een bepaalde training.
Volledig eens

Ik laat mijn eigen paard nooit en te nimmer dribbelen. Die zal alleen dribbelen uit spanning.