Morrie heeft een héél groot hoofd, dat kan je rustig van mij aannemen, bit maat 18,5 cm...
Van alle Norikers die ik heb gezien (en dat zijn er heel veel) heeft hij het grootste hoofd..... heb-ik-weer....
Vanmorgen heeft hij me de doodscharik bezorgd: ik kom de dijk op: geen Morrie, kom bij de wei, helemaal achterin lag ie plat, helemaal plat met 1 achterbeen een stukje omhoog. Nu ga ik nooit een paard ophalen, maar dit keer ben ik er toch heengelopen...... de andere paarden stonden er een beetje omheen en dat vond ikeng,dat heb ik meer gezien. Kortom, ik dacht dat ie dood was.
Pas toen ik op een halve meter afstand was en z'n naam noemde, ging er 1 lodderig oog open....... luiwammes, om half 10 nog in coma liggen..... en mij de stuipen bezorgen.
Ik ben er maar bij gaan zitten en heb hem wortelstjes gevoerd om wakker te worden.
Al met al nog opgezadeld, een aantal keren op- en afgestapt en omdat we gestalkt werden door een hoger in rang staande pony, ben ik maar het hek uitgegaan en naar stal gestapt en weer terug.... over de dijk dus, tussen kuddes wielrenners door.
Morrie is een stuk dapperder geworden, alleen staken en achteruit lopen doet ie nog steeds, dat vind ik ook eng, want om 1 of andere reden loopt ie altijd richting sloot...
