anneliesdj schreef:Tjah, doe jij dat ook weleens dan?
Wat heeft dat ermee te maken?
Ik ben het met Monya eens, als je het lef hebt om iemand ten overstaan van publiek te vertellen dat ze een cap moet dragen, zou je ook het lef moeten hebben om eerlijk toe te geven als je iets niet ter plekke goed kunt doen. Het grootste probleem bij demo's is dat mensen in een relatief korte tijd een resultaat "moeten" zien, terwijl iets soms juist meer uitgesmeerd moet worden over een aantal sessies. Dat is een valkuil waar je heel gemakkelijk instort en je moet wel heel sterk in je schoenen staan om het bij een demo toe te geven.
anneliesdj schreef:garny95 schreef:als jouw paard werkelijk zo denkt dan mag je jezelf toch wel even achter de oren krabben.
En waarom dan wel? Als dat maar vaak genoeg herhaald wordt legt ie die link vanzelf. Hij weet tenslotte ook dat als jij 's morgen de staldeur lostrekt je als eerste naar de bikston gaat om hem een schep biks te geven. Waarom zou ie anders zo hinneken?
Als dat de enige reden is dat jouw paard naar je hinnikt, heb je in mijn ogen een heel armzalige band met je paard. Mijn merrie hinnikt naar me als ik de stal binnenkom ('s avonds, ik sta op pensionstal waar binnen- en buitenzetten en voeren gedaan worden), want ze weet dat ze aandacht krijgt, mijn eerste gang is absoluut niet naar de bikston. Andere paard hinnikt niet, maar staat nadrukkelijk naar me te kijken alsof hij zegt "zie je mij, zie je mij, joehoe, zie je me wel?" en die is volstrekt niet geïnteresseerd in eten, maar in aandacht.