Nu ben ik erg veel met grondwerk bezig en ik betrap mezelf erop dat ik alweer te doelgericht aan de slag ben. Tijd voor knuffelen maken dus vandaag!
Freya6 schreef:Voorbeeld: Een RBI timide paard wat een zeil eng vind en bevriest bij het zien van het zeil,
gaat snurken (bij RBI soms bijna niet waar te nemen, maar let maar heel goed op, het is soms een iniemienie geluidje) of de lippen op elkaar geperst heeft, de ogen knipperen niet meer.
Dan kun je door middel van terugtrekken, wachten op ontspanning, en naderen steeds een stapje verder laten komen, soms zie je zelfs een duidelijke oversprong naar LB als het paard bijv. uitblaast, weer knippert met de ogen, proest, met de neus het zeil aanraakt, met de hoef erop gaat staan. In mijn ogen heeft het paard op dat moment geleerd dat hij niet dood is gegaan, dit verwerkt en dus opgeslagen.
je beschrijft tot in detail wat Ukkie doet! Ik heb net het topic terug gelezen, en herken mn in jouw berichten echt enorm veel van haar gedrag. Leerzaam, dank je wel!
Verder las ik wat ervaringen met LBEs, die twee meter wegspringen en dan stoppen en gaan kijken. Precies zo zijn onze andere twee paarden, ik moet zeggen dat dat wel een verademing is. Ik vermoed trouwens dat ik zelf een LBI ben, mss dat ik daarom met beide types wel overweg kan. Ik denk dat ik in het verleden een RBI heb gereden, en dat paste me ook het minste.
Ik zit er zelf ook mee, we hangen steeds in dezelfde dingetjes en uitbreiden naar iets nieuws is moeilijk. Mag me ook niet teveel gaan focussen op bepaalde dingen want dat krijgt hij niet verwerkt omdat ik dan waarschijnlijk toch anders met hem om,ga. Toch heb ik nog wel doelen, of eerder dromen. Is ooit gelukt, geen idee of het nog gaat kunnen maar zeg nooit nooit.... Heb vorig weekend met wat mensen gepraat, ga ook weer lessen nemen (de instucteur kende mij & de pony's nog, is zo'n 2 jaar geleden dat ik eens 2 lessen heb gehad, je moet niet vragen
) en wie weet...

Ik ben er ook bijna 100% zeker van dat de manier waarop ik met hem bezig ben er voor een héél stuk toe bijgedragen heeft dat hij zich ondanks zijn handicap zo goed redt. Soms zelfs beetje te goed want hij verwacht dat hij maar kan doen en dat ik er wel ben om hem te 'redden' maar ik ben ook niet altijd snel/handig genoeg
Maar ik denk wel door de dingen waar ik hem aan blootstel (zoals bv gewoon in de piste wat doen als het hard waait, de piste is een tent.. ) en dat hij daar ervaart dat er niks gebeurd en hij dat best allemaal kan dat hij daardoor in vrijheid ook zelfzekerder is geworden..
