Via deze weg hoop ik wat meer duidelijkheid te verkrijgen over het daadwerkelijke verschil tussen de Parelli en de Warwick Schiller methode.
Zelf doe ik al een tijd aan Parelli en zijn mijn pony's inmiddels level 1 en 2 klaar. Ik blijf herhalen en perfectioneren, de overstap naar level 3 ben ik zelf ook nog niet klaar voor.
Mijn ene ruin is een LBE en de andere is een RBI, alhoewel het al meer en meer verschijnselen vertoont van LBI.
Nu heb ik een punt bereikt met mijn LBE waar ik momenteel even niet verder mee kan met Parelli voor mijn idee.
Mijn LBE is in februari mechanisch bevangen geraakt door een probleem aan een voorhoef. Aan alle 4 de hoeven vrij ernstig en loopt nu enkele maanden onder controle bij een kliniek en is voorzien van een speciaal beslag. Helaas mocht hij in die maanden vrij weinig bewegen en is nu het beter gaat helaas gebonden aan de paddock voor nog een flink aantal maanden. Deze is 4 bij 10 en staan ze eigenlijk alleen in tijdens de hele natte periodes omdat het gewoon wat te klein is. Normaal staan ze op de track en de weides. Omdat hij niet uit zijn plaat mocht gaan in de revalidatieperiode (beide voorbenen is het hoefbeen gekanteld), mochten we 6 weken lang alleen stappen, vervolgens opbouwen met 5 min draf per week. Ik deed dit zowel ohz als wandelend. Toen we bij 15 min draf waren aangekomen, heb ik het wat vaker ohz meegepakt. Ernaast rennen is al gauw vermoeidend met een LBE
Gevolg; paard was zeer beladen met energie (logisch) en was het op een gegeven moment niet met mij eens. Tijdens de draf wilde hij harder, wat niet mocht. Hij was al wat geirriteerd omdat hij gras uit de berm wilde eten en na 7 hapjes door moest lopen. Resultaat was een zeer grote explosie en bokkenserie en ik lag er na zo'n 100 meter af. Enkel kapot, nier gekneusd, wat inwendige bloedingen en een hersenschudding. Paard stond 2 m van me vandaan gras te eten.Ik heb een aantal weken in het gips verkeerd met mijn voet en ik kan nu rustig aan de boel weer oppakken. Uiteraard heeft dit een flinke deuk opgedaan. Gisteren level 1 en 2 van Parelli herhaald en ging goed. Alleen wat leiderschapsproblemen bij de porcupine game. Als een echte LBE-er neemt hij 99% van de tijd mijn leiderschap serieus, maar als hij het niet met me eens is en ik niet aan zijn behoeften voldoe, dan laat hij me dit weten. Echter ook dus met gevaar voor mijn eigen gezondheid zoals op de dag van het ongeluk. Ik kan momenteel namelijk echt niet aan zijn behoeften voldoen. Hij moet rust hebben en mag absoluut geen gras. Ik ben druk bezig om de track vrij te maken van gras, maar de hele track verzanden wil niet echt. We zitten op 19 m klei en de track verzanden kost ons ruim 7500 euro. Oplossingen worden bedacht, maar tot dan toe moet hij het er echt mee doen.
Parelli geeft aan dat dit bij een LBE altijd het geval zal blijven, dat er tegen in gaan als er niet aan de behoeften wordt voldaan. Dit hoort bij de Horsenality.
Ik wil mijn ruin graag als mijn voet genezen is meenemen naar het Lage Woud, naar Eef Veenstra voor een level 1/2 cursus of een andere beter passende cursus.
Maar, hoe kan ik hier nu, op dit moment, beter mee omgaan?
Ik kwam uit bij Warwick Schiller als iemand die veel overeenkomsten heeft met Parelli maar ook anders te werk gaat. Maar hij gebruikt schijnbaar? geen Horsenalities. Omdat ik op Youtube weinig echte duidelijk filmpjes kan vinden waarin een kern behandeld wordt en een oplossing geboden wordt, wilde ik wat meer komen te weten over deze methode. Op zijn site word ik ook niet heel veel wijzer.
Daarom was ik nieuwsgierig hoe hij met dit soort problemen omgaat als je niet met Horsenalities werkt.
Wat zijn dan de verschillen en overeenkomsten met Warwick en Parelli?
Voel je vrij om te reageren op welke wijze dan ook aanvullend kan zijn over deze methodes. Alvast bedankt voor de reacties.
alles was spannender en leuker dan ik. 
Ik heb een zeer zware klassiek engelse achtergrond, waar ik ook geregeld op terugval ondanks dat ik al jaren western rijd. Er zijn mij bepaalde principes bijgebracht, die mij van begin af aan logisch waren en dat is en blijft mijn referentiekader. En er zijn ook al een hoop instructeurs die zich daarop kapot gebeten hebben

