Vorig jaar is bij mijn paard na een lange zoektocht eindelijk ontdekt waarom hij zo moeilijk te rijden is: zowel in schouders als in heupen zijn chronische afwijkingen gevonden. Dat werkt door in het hele lichaam waardoor, indirect, het rijden hem over het algemeen veel pijn heeft gedaan. Dierenarts heeft gezegd dat hij daarom alleen nog sporadisch, op 'goede dagen', bereden kan worden, en alleen niet-inspannende plezierritjes. Dus heb ik besloten helemaal niet meer te rijden.
Grondwerk mag ik onbeperkt met hem doen, zolang ik in de gaten hou of hij het aankan. Dat komt in ons geval voornamelijk neer op wandelen, en omdat hij nog steeds graag doorloopt, rennen we ook stukken. Hij is vrolijk, energiek, staat letterlijk te hinniken aan het hek als ik hem voor een wandeling kom ophalen, en geniet van het lopend buffet tijdens de wandeling

Nu was ik afgelopen zondag op Equiday, en toen ik bij een stand vroeg in hoeverre ik nog met hun grondwerkclinics mee kon doen, gaven ze mij te kennen dat ze met een 'afgekeurd' paard helemaal niks meer wensen te doen, in hun woorden, helemaal niet meer belasten. Ik schrok daar toch wel een beetje van, in de eerste plaats omdat ik me aangevallen voelde dat ik met mijn 'afgekeurde' paard nog dingen ondernam, maar ook omdat ik het niet ok vind om mijn paard alleen nog maar op de wei te zetten simpelweg omdat er niet meer gereden kan worden. In mijn ogen is dat vergelijkbaar met mijn vader die niet meer kan hardlopen, te verbieden nog op de fiets te stappen.
Juist op een beurs als Equiday had ik verwacht dat men open zou staan voor die enorme wereld aan bezigheden die je met een paard kan doen zònder te rijden. Maar toch laat het me niet los.
Zou jij je paard in de wei laten staan omdat je er niet meer op kan rijden?
Overigens heb ik het verder zondag erg naar mijn zin gehad
