AnnoNiemand schreef:De laatste tijd ben ik me erg aan het verdiepen in het verbeteren van de bovenlijn. Nu hebben we er bijv een nieuw paard bij met een onderhals en weinig bespierde bovenlijn. Dit is mijn nieuwe project. Over het trainen van de bovenlijn heeft men imo globaal wel hetzelfde idee. Lang en laag, de rug mooi rond, onderhals moet ontspannen zijn en als het ware 'flubberen'.
Klopt.
Ten overvloede: ik kijk als dressuurruiter eerst naar de achterhand: dus gekanteld bekken, actieve 'buik'spieren,
achterbenen voor de loodlijn uit de heup van het paard, staart mooi golvend en liefst een beetje uitgestoken.
Citaat:
De weg naar een mooie bovenlijn toe wordt echter op verschillende manieren bewandeld. Zo wordt er bijvoorbeeld gezegd, veel lang en laag longeren met hulpteugels. Terwijl de andere kant zegt, nee, niet met hulpteugels. Je forceert je paard in een houding, terwijl hij zijn hoofd juist nodig heeft om zijn balans te vinden. Kan hij die balans niet vinden, dan gaat hij overcompenseren in zijn lichaam. Dit wil je juist NIET.
Echter, om nageeflijk te kunnen zijn en dus de bovenlijn te kunnen trainen, moet het paard wel in verticale balans zijn. Je zou dus kunnen zeggen dat longeren zonder hulpteugels bij een scheef paard nutteloos is. Die zal dan echt niet nageeflijk gaan lopen.
Vergeet de nagefelijkheid even.
Nagefelijkheid is ontspannen in het kaakgewricht plus vertrouwen in het bit / de hand.
Het kaakgewricht KAN pas ontspannen als het hele dier - alle gewrichten - vanuit ontspanning werken.
Dat duurt nog eventjes.
(En de helft van mijn mederuiters op mijn huidige stal valt hier giga door de mand.)(= Paard in krul, maar niet nagefelijk.)
* Longeren is een prima oefening om verticale balans op te bouwen, maar het kan uitstekend zonder hulpteugels.
Al doe ik het zelf aan een wat korter 'touw' dan te doen gebruikelijk en loop ik mee met de voorbenen.
* Grondwerk als in: kaptoom aan en subtiel wijzen met de zweep, toewerken naar schouderbinnenwaarts, wijken, travers is ook uitstekend.
Mijn eerste oefening was vierkantjes stappen, íets naar buiten, neus voor de buitenschouder, hoek van idealiter 90 graden. Wat minder scherp, en dan een vijfhoek, zeshoek etc kan ook prima.
* Onder het zadel kan het ook uitstekend, zodra Knollie een duidelijk idee heeft 'verticale balans is leuk', en de ruiter het dier kan helpen.
Citaat:
Stel het paard is links gebogen, dan zou het op de rechterhand naar buiten willen kijken en op de rechterschouder vallen. Het paard willens en wetens naar binnen willen laten kijken of nageeflijkheid verwachten is dan gewoon onmogelijk. Maar hang je hier een hulpteugels aan, dan zal het paard gaan compenseren in het lichaam.
Mijn inschatting is dat de meeste hulpteugels dit gewoon niet kunnen.
Ik ben fan van de gogue, maar die is ontwikkeld om sterrekijken tegen te gaan. Op zich prima met een verreden paard; maar de verticale balans 'moet' je zelf vragen, dat doet de gogue niet.
GROOT voordeel van de gogue: bij het bereiken van de verticale balans 'laat het dier de hals vallen',
tegelijkertijd een beloning
en een hulp mbt bekken kantelen -
de gogue staat dit toe. (Dubbele bijzet niet.)
Citaat:
Wat ik nu wil gaan doen is eerst de scheefheid aan de hand op gaan lossen.
Citaat:
Een te hoog tempo (lees: draf) is nog niet aan de orde bij dit paard. Hij valt dan op de ene hand gigantisch naar binnen. Hij zal om de scheefheid te compenseren juist alleen harder willen. Ik focus me daarom eerst op de stap. Ik wil de holle kant gaan oprekken. Ik ga dit doen dmv verschillende oefeningen, zowel in stilstand, als in stap.
Nu heb ik ook wel even geprobeerd om dit paard te longeren. Ik was erg benieuwd of hij zijn hoofd toch naar beneden zou doen. En ja hoor, dat deed hij. De neus ging naar de grond. Echter had ik dat niet meer met een actief tempo te maken. In een actief tempo kwam de onderhals weer opzetten en was de scheefheid weer erg te merken.
Herkenbaar.
Er zijn wat trucjes, handgrepen om aan de longe het dier 'rechtop te vragen', maar ik ben die zo automatisch gaan toepassen dat ik het niet goed meer kan verwoorden.
Bij het ideaal van een 'vallende hals' gaat de neus ongeveer naar de polsen /voorknieën, dus het 'echte stofzuigeren' is niet de bedoeling.
Of je de spieren in een onderhals weg kunt getrainen weet ik niet.
Wel kun je met wat mazzel in een paar weken je dier andere bewegingspatronen aanleren.
...en met een aantal maanden zie je dat ook terug in dat er andere bespiering ontstaat.
Citaat:
Als een paard de onderhals ontspant en de bovenlijn aanspant in dat lage tempo, waarom is dat dan volgens velen toch nutteloos? Je traint dan toch ook gewoon de juiste spiergroepen?
"Gewoon laten kletsen".
Je traint de juiste spieren. Punt.
(Als je de mensen de kost moest geven, die tempo, impuls en 'voorwaarts' verwarren met snelheid - dan ging het je niet goed.)
Als de verticale balans min of meer stabiel wordt, is je dier vanuit activiteit ontspannen en krijg je de nagefelijkheid zo ongeveer cadeau als je (klassiek geformuleerd) rijdt met 'de goede hand': gewoon zelf stabiel en zacht contact aanbieden. ("Vragen" heet hier 'de wetende hand en komt later. Veel mensen te paard vallen hier door de mand met trekken, zagen en eisen terwijl ze de 'fase' van 'de goed hand' hebben overgeslagen...)
En we praten over een balansoefening:
vaak geldt voor mens en dier dat het zeker in het begin OF snel gaat, maar eigenlijk niet juist, OF goed, maar wat trager.
Kies dan gewoon voor de balans.
Naarmate het dier er aan went, deze spieren ontwikkelt, er lol in krijgt etc. - kun je uitgestrekte draf etc gaan vragen.