Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-02-18 16:55

Angst bij 'moeilijke situaties' op de grond

Geplaatst door de TopicStarter : 02-02-18 16:55

Ik hoop dat hij goed staat, een betere titel weet ik niet eigenlijk..

Een aantal jaar geleden stond ik nog zo lekker stevig in mijn schoenen. Ik was niet onder de indruk wanneer een paard bij mij aan de hand eens lastig deed. Dit kon drammen zijn, maar ook steigeren. Andere situatie kan ik even niet voor me halen.

Ook longeren was geen enkel probleem. Een zweep gebruikte ik bijna niet, wilde paardlief 'drijven' met mijn lichaamshouding. Zo ook een keer een paard gehad dat het ene moment netjes liep, volgende moment kwam ze in galop met oren plat in de nek op me afgestormd. Hup, handjes de lucht in, stem op en lopen jij, ben je nou gek geworden? Niks aan het handje.

Helaas een aantal jaar geleden een ongeluk mee gemaakt, paard stond vast, ging hangen, raakte in paniek en kreeg ik niet los. Om een lang verhaal kort te maken.. Ik ben onder dit paard terecht gekomen. Met mijn hoofd tegen het hek aan geknald en bijna out gegaan. Door de adrenaline stond ik het mijn lichaam niet toe om out te gaan aangezien ik niet veilig was op dat moment. Was ik daar knock out gegaan had ik het misschien niet na kunnen vertellen.

Inmiddels al zo'n 3 jaar verder maar het heeft zijn sporen na gelaten..

Ik ben echt gek op mijn bijrijdpaard, ze is echt mijn beste vriendinnetje. Ze heeft zo haar momenten dat ze echt wel lastig kan zijn aan de hand maar bij haar heb ik het inmiddels onder controle en weet ik wat ik moet doen. Zij kent mij en ik ken haar dus dat scheelt natuurlijk.

Echter, vandaag longeerde eerde ik haar los in de cirkel en ze ging ineens zo uit haar plaat. Over het algemeen is het een heel nuchter paard en liever lui dan moe, maar nu ging ze in volle galop door de cirkel (welke nat was door de regen, en dus glad), bokken, steigeren, nog meer enorme bokken.. Normaal reageert ze sws al niet zo goed op stemhulpen terug maar dan zie ik dat ze me hoort en op haar manier reageerd. Ze heeft er alleen even voor nodig om die stap van bijv draf naar stap te maken. Nu kon ik haar terug vragen wat ik wilde maar ik kreeg haar niet terug. Normaal is er wel iemand op stal maar nu was ik toevallig op precies dit moment alleen..

Jullie raden het vast al.. Ik stond daar met knikkende knietjes, shakend over heel mijn lichaam te wachten tot ze wat kalmeerde. Snel de cirkel uit lopen lukte niet want eer ik bij de uitgang was zou zij daar ook zijn en kon op van alles uitlopen..
Ik ben lang niet meer zo bang geweest..

Naast mijn vriendinnetje rij ik ook nog op een manege. Er is hier een paard waar ik mijn eerste les daar op gereden heb en toen heb ik nooit ergens last van gehad.. NA mijn ongeluk kan ik haar stal gewoon niet meer in. Paard draait kont naar je toe, gaat op je tenen staan, doet alsof ze je bijt.. typisch verhaaltje oren in de nek en het meisje word bang. Ik probeer me er overheen te zetten maar zodra ik zelfverzekerd op die stal af loop, er van overtuigd om het gewoon te doen, doe ik de deur open en ik loop tegen een muur aan, want de stal loop ik niet in.

Als iemand haar vast houd gaat het goed, maar zelf lukt het me niet.. Het is zo frustrerend want ik weet dat ik het kan.

Nu ik dit zo schrijf besef ik me dat ik (op de grond, naast het paard) zo bang ben om de controle te verliezen.. Wat als het paard een stap opzij zet en me klem zet tussen de muur en het paard in? Wat als ze die kont naar me toe draait en wel een mep verkoopt..? Wat als mijn bijrijdpaard vandaag zo gruwelijk onderuit was gegaan? Wat als ze me omver zou lopen? Ik kan dan niks, het paard is zo veel sterker, zwaarder dan dat ik ben..

Ik zou zo graag weer leren om sterker in mijn schoenen te staan.. Ik ben nooit bang aangelegd geweest, ik weet dat mijn bijrijdpaard me nooit bewust omver zou lopen. Van de week was ze ontsnapt uit de paddock, en kwam de stal in gedraafd.

Ik was altijd zo iemand die het paard op zou vangen, gerust zou stellen en een halster om zou doen. Nu vloog ik opzij om haar er maar door te laten..

Ik zou het zo graag weer leren. Er heeft zich een angst ontwikkeld die ik niet kan omschrijven.. Ik zou alleen niet weten hoe ik dit kan leren.. Het zit me gewoon echt heel erg dwars..

Sorry voor het lange, misschien warrige verhaal, maar als iemand tips heeft hoor ik dat heel graag! Ik zou er zelfs lessen voor willen nemen in bijv grondwerk als dat nodig is..!

**Geplaatst**: 02-02-18 17:00

Re: Angst bij 'moeilijke situaties' op de grond

Geplaatst: 02-02-18 17:00

Ik zou als ik jou was zeker eens kijken naar goed effectieve grondwerklessen. De grondwerklessen op basis van Emiel Voest vind ik zelf erg prettig, er zijn veel instructeurs (kijk maar op hun site) en vast ook 1 bij jou in de buurt.

**Geplaatst**: 02-02-18 17:04

Geplaatst: 02-02-18 17:04

Wat jammer dat je zo met die angst zit, maar wel goed dat je je er bewust van bent, waar het zit en wat het probleem is. Op die manier kan je er aan werken

Ik herken het wel, zij het in mindere mate. Hoewel ik wel een hele periode gehad heb dat ik gewoon standaard geen ander paard in handen wilde hebben, enkel mijn eigen pony's. Een ander paard zou vast en zeker vanalles mee mis gaan en zou ik niet kunnen houden en zou ik mee verongelukken. Dit is nog steeds zo, maar wel al een stuk minder. Bij mij hielp het om te beginnen met kleine pony's, klinkt misschien heel stom maar als die moeilijk doen is dat lang niet zo eng als dat een groot paard moeilijk doet. Heb het nog steeds liever op pony's dan op paarden, maar merk wel dat ik sneller weer eens een paard vastneem, zelfs als die een moeilijk moment heeft (het is zelfs zo dat ze juist de paarden die een moeilijk moment hebben in mijn handen duwen, daar ben ik ook niet altijd zo blij mee, haha, maar dan moet je gewoon er het beste van maken).

Mijn sterkte is dat ik ondertussen manieren en technieken heb om een paard uit mijn ruimte te krijgen/houden en ik merk dat zolang dat lukt het mij niet uitmaakt wat een paard doet. Echter als het paard heel dicht op mij komt en geen afstand meer houdt dan blijft het moeilijk. Misschien daarop inzetten? Ik heb paarden standaard een stuk van mij af lopen (dus niet aan een kort touwtje vlak bij het halster vast), als er dan iets gebeurd heb je tenminste nog ruimte om te reageren. Dat soort dingen

Hoe zit het met rijden eigenlijk? Heb je daar geen last van angst? Wat is er voor jou anders met rijden dan wanneer je op de grond staat? Bij mij is het met rijden namelijk nog erger, sta liever op de grond

**Geplaatst**: 02-02-18 17:12

Re: Angst bij 'moeilijke situaties' op de grond

Geplaatst: 02-02-18 17:12

Je kan dit natuurlijk helemaal op eigen kracht proberen op te lossen, maar de angst die je nu hebt is beinvloed door een trauma. En voor heel veel andersoort trauma's zou niemand het een gek idee vinden om eens bij een psycholoog langs te gaan. En dat is voor dit trauma ook echt geen gek idee. Je gedachtes blokkeren je handelen. En dat kan je met wat hulp sneller los koppelen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-02-18 17:17

Geplaatst door de TopicStarter : 02-02-18 17:17

Met rijden heb ik nergens last van. Als ze er dan vandoor gaan, of eens een bokje geven, zit ik dat (over het algemeen) goed uit. Slaat een paard op hol is het een ander verhaal maar gelukkig maar 1x mee gemaakt en was heel snel, zonder ongelukken, onder controle.

Mijn angst is vooral dat wanneer ik er naast sta, en er gebeurd wat, dat ik eronder kom te liggen. Dat ik geen kant op kan, om wat voor reden dan ook.

Vanmiddag in de cirkel had ik gelukkig genoeg ruimte maar het idee dat er wat ernstigs met haar kan gebeuren, ik totaal geen controle heb, en dat ik in geval van nood de cirkel niet goed kan verlaten bezorgd me echt de kriebels over mijn hele lichaam.
Het is zo stom, maar ik was daarstraks zo ontzettend bang.. En ik heb er genoeg van..

In een stal is het eigenlijk net zo. Ik houd mijn afstand zodat ik veilig ben, paard moet ik goed vertrouwen wil ik lekker mijn gang gaan maar anders bewaar ik een bepaalde afstand en ben altijd op mijn hoede. Een stap te veel mijn kant op, waardoor er te weinig ruimte tussen de muur, mij, en het paard zit, en ik vraag direct weer mijn ruimte op, OF ik vlucht de stal uit. Is uiteraard per paard verschillend maar een van de paarden op de manege kom ik dus gewoon niet de stal binnen zonder hulp. Ik loop echt tegen een 'muur' aan voor mijn gevoel. Pas als een ander de deur voor me openhoud, durf ik naar binnen. Wetende dat die persoon die haar vast heeft (en ik vertrouw) de deur continu voor me open houd zodat wanneer er wat gebeurd ik altijd naar buiten kan. Ik denk dat dat wel een goede omschrijving is.

Ik wil iets soortgelijks als het ongeluk nooit meer mee maken, en op een moment dat het naar mijn gevoel net iets te link word of ik voel me bedreigd of opgesloten of wat dan ook, word ik zo bang dat ik het niet van me af kan zetten en echt begin te shaken..

Ik sta op zo'n moment echt met trillende handjes naast de stal, ondertussen vloekend dat het me weer gebeurd en ik het niet van me af kan zetten

**Geplaatst**: 02-02-18 17:25

Re: Angst bij 'moeilijke situaties' op de grond

Geplaatst: 02-02-18 17:25

Dus op zich is het niet zozeer de angst om niet genoeg ruimte te hebben, maar hangt het er vanaf welk paard en wat die doet? Want als ik het goed begrijp heb je bv. geen moeite om bij paarden in een stal te staan, maar wel bij dat ene paard? Of als je geen uitweg ziet (zoals met de longeersessie) dan ga je je vanalles voorstellen wat kan gebeuren en word je daar bang door?

Kan niet zo meteen een oplossing bieden, ga er wel nog eens over denken. Ik zou zeggen met heel kleine stapjes werken, maarja, dat is makkelijker gezegd dan gedaan bij een dier zoals een paard

Je kan moeilijk zeggen "vandaag wil ik zover gaan dus dit en dit mag je doen maar dat nog niet"

Wat ik wel nog kan meegeven: als het niet goed voelt moet je het niet doen. Niet denken van "ik moet stoer zijn en mij niet aanstellen" en het dan toch doen, want dan gaat het waarschijnlijk mis en ben je weer een stap terug ipv verder. Je moet een manier vinden om er aan te werken volgens jouw eigen snelheid, misschien dat een psycholoog je hier inderdaad mee kan helpen, die hebben toch meer inzicht in dat soort dingen.

Deze heb ik ooit eens doorgenomen: http://mirrorhorses.com/inschrijving-7- ... der-angst/
Misschien heb je er wat aan. Gaat over (uiteindelijk) rijden maar meer nog om de angst om controle te verliezen (wat je bij het rijden doorgaans vaker hebt). Misschien haal je er toch wat bruikbaars uit.

Ga nog even kijken of ik nog andere interessante dingen tegen kom

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-02-18 17:42

Re: Angst bij 'moeilijke situaties' op de grond

Geplaatst door de TopicStarter : 02-02-18 17:42

Bedankt! Ga ik eens kijken!

Het maakt niet zo zeer uit om welk paard het gaat hoor.. Mijn bijrijdpaard vertrouw ik volledig, zeker op stal, maar al zou zij zich ineens zo gedragen zoals het paard op de manege zou ik precies hetzelfde reageren.

Het paard van de manege kan ik heel fijn mee rijden, maar ik kan haar zelf eigenlijk niet poetsen, zadelen, dat soort dingen, en dat hoort er ook bij vind ik dan.
Ik rijd nu veel op een ander paard en die heb ik, toen ze er net was ook veel gereden. Stond altijd los in stal, kon alles doen. Nu gaat er toch voor de zekerheid een halstertje om. Wel met een lang touw zodat ze in principe los staat, maar voor mijn 'gevoel' staat ze vast

ik weet dat als ze wel wat doet dat ik nog wat te zeggen heb. Nu is zij vooral lomp en zit er niks van kwaads in, maar als zij denkt even te bijten of een trap te geven richting jaar buurvrouw vergeet ze dat ik er naast sta.

met het touwtje kan ik haar net even laten weten dat ik er ook nog ben. En dat terwijl er geen kwaad in dit paard zit, ze geen trucjes heeft ontdekt hoe ze er zo lang mogelijk onderuit komt oid.

Ik moet paard dus echt goed kennen en vertrouwen wil ik het paard los laten staan in de stal.

Die angst kan met elk paard omhoog komen. Daarnaast denk ik dat we allemaal wel weten hoe het gaat op een manege (x aantal paarden) of een kleine pensionstal (ook een x aantal paarden). En van bijna allemaal weet je dan wel ongeveer hoe het karakter een beetje in elkaar steekt. Die test je een beetje uit kijkt boos maar doet nog geen vlieg kwaad, die kijkt hoe ver hij kan gaan, kan een keer bijten of wat dan ook, en weer een ander staat voor zich uit te staren en vind het allemaal wel prima. Bij mij is het zo dat wanneer ik weet dat een paard een karakter heeft waarbij bij mij die angst omhoog komt, dan is het einde dus al zoek. Of dat nu een paard van de manege is of een paard op de stal van mijn bijrijdpaard..
Ik help daar nog wel eens met binnen halen en er zijn paarden die ik niet binnenhaal omdat ik weet dat die angst dan omhoog komt.

Het vervelendste vind ik nog dat ik het voorheen wel allemaal gewoon deed en kon doen. Ik kon elk paard zelfstandig poetsen en zadelen, en dat lukt me nu niet meer..

Het liefst zet ik het om in iets positiefs, en leer ik hoe ik er mee om moet gaan

**Geplaatst**: 06-02-18 12:41

Re: Angst bij 'moeilijke situaties' op de grond

Geplaatst: 06-02-18 12:41

Jammer dat je niet bij mij in de buurt woont, ik zou je wellicht handvatten kunnen bieden. Ik lees in jouw verhalen vooral dat er in je hoofd omgaat wat er allemaal mis kan gaan. Paarden merken het absoluut als jij je zo voelt, waardoor zij ook weer onzeker kunnen raken. Met mijn werkwijze werken we vooral aan het accepteren van je angsten (laat het er zijn) en te focussen op wat er nu is. Meer uit je hoofd, meer in je lijf komen en vooral bezig zijn met de positieve kanten van samenzijn met paarden.
Als tip wil ik je meegeven om vooral veel in het moment te zijn als je bij de paarden bent, probeer te genieten en ook je angsten er gewoon te laten zijn. Focus op alles wat je al hebt bereikt na je ongeluk, wees trots op jezelf! Succes

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-02-18 12:56

Geplaatst door de TopicStarter : 06-02-18 12:56

PFT schreef:
Jammer dat je niet bij mij in de buurt woont, ik zou je wellicht handvatten kunnen bieden. Ik lees in jouw verhalen vooral dat er in je hoofd omgaat wat er allemaal mis kan gaan. Paarden merken het absoluut als jij je zo voelt, waardoor zij ook weer onzeker kunnen raken. Met mijn werkwijze werken we vooral aan het accepteren van je angsten (laat het er zijn) en te focussen op wat er nu is. Meer uit je hoofd, meer in je lijf komen en vooral bezig zijn met de positieve kanten van samenzijn met paarden.
Als tip wil ik je meegeven om vooral veel in het moment te zijn als je bij de paarden bent, probeer te genieten en ook je angsten er gewoon te laten zijn. Focus op alles wat je al hebt bereikt na je ongeluk, wees trots op jezelf! Succes

Zeker jammer! En bedankt! Het gaat ook grotendeels van de tijd goed hoor! Alleen het zijn die zeldzame momenten wanneer je in zo'n situatie terecht komt.. De (vrij jonge) merrie die ik nu op de manege rijd is vrij lomp en kijkt hoe ver ze kan gaan. Ene keer is er niks aan het handje en het volgende moment stelt ze je even op de proef. Zit geen kwaad in dat beestje en het scheelt dat ik dat weet. Van mijn instructrice moet ik bij haar echt mijn ruimte opeisen, en wanneer ze denkt daar doorheen te kunnen denderen echt even vol houden. Niet met 1 hoef uit de stal om lekker naar buiten te kijken, maar juist met 2 hoeven terug de stal inzetten en haar zo laten staan. Ook bij haar doe ik standaard even mijn halster om. Zit een lang touw bij dus in principe staat ze los. Maar ze heeft de neiging zich ineens om te draaien en naar haar buurvrouw te gaan slaan (wat bij mij eigenlijk een vlucht reactie opwekt). Ik ben nu zo ver met haar dat ik dan even het touwtje erbij pak en haar optijd omdraai. Ze word dan boos en stampt met haar voorbeen en ook dan moet ik volhouden. Het werkt voor ons om dan even naar de andere kant te lopen en daar verder te gaan met waar ik mee bezig was en vervolgens doe ik dit dan weer aan de kant waar het mis ging.

Het stukje over het flippen tijdens het longeren.. Daar kon ik ook niet anders dan het over me heen laten komen en omgaan met de situatie. Mijn bijrijdpaard is vooral erg koel in haar kop en dit gedrag ken ik ook niet van haar. Morgen ga ik haar weer rijden en ik ben benieuwd hoe ze dan is. Als ze dan weer heel heftig met haar hoofd bezig is gok ik dat ik dit bij de eigenaresse ga aankaarten (die net bevallen is van een tweeling) en dat er misschien toch een tandarts bij moet komen maar dat is even afwachten. Ik heb een goede band met haar dus ik stap er morgen zo nuchter mogelijk op en we gaan gewoon doen wat we altijd doen. Ze merkt het direct wanneer ik de kriebels heb dus moet dat echt van me afzetten. Wij zijn in een half jaar tijd zo vooruit gegaan dat ik daar oprecht trots op ben! Dus die trots op wat ik bereikt heb is er zeker. Maar ik voel me zo slecht wanneer ik iets niet durf dat ik voorheen probleemloos deed. Ik rijd al jaren, ook op de wat lastigere paarden. Dit kon ik omdat ik er niet van onder de indruk was. En als je dan nieteens je paard kan poetsen, laat staan zadelen voel je je net iemand die net komt kijken

dat is zo frustrerend want ik weet donders goed waar ik mee bezig ben

Ik ben overigens wel op zoek naar iemand in de omgeving die mij zou kunnen helpen, alleen omdat het met mijn bijrijdpaard eigenlijk altijd heel goed gaat moet ik even uitzoeken hoe of wat.

**Geplaatst**: 06-02-18 13:04

Geplaatst: 06-02-18 13:04

PFT schreef:
Jammer dat je niet bij mij in de buurt woont, ik zou je wellicht handvatten kunnen bieden. Ik lees in jouw verhalen vooral dat er in je hoofd omgaat wat er allemaal mis kan gaan. Paarden merken het absoluut als jij je zo voelt, waardoor zij ook weer onzeker kunnen raken. Met mijn werkwijze werken we vooral aan het accepteren van je angsten (laat het er zijn) en te focussen op wat er nu is. Meer uit je hoofd, meer in je lijf komen en vooral bezig zijn met de positieve kanten van samenzijn met paarden.
Als tip wil ik je meegeven om vooral veel in het moment te zijn als je bij de paarden bent, probeer te genieten en ook je angsten er gewoon te laten zijn. Focus op alles wat je al hebt bereikt na je ongeluk, wees trots op jezelf! Succes

Hier ben ik het mee eens.Ga weer genieten van het samenzijn met de paarden. Angst kan ook goed zijn om er voor te zorgen dat je voorzichtig bent en de veiligheidsregels in acht neemt.Maar het mag niet je plezier wegnemen.Ik zou gewoon eerst rustig de dingen doen die je wel durft.Zogauw je vertrouwen terugkomt kun je dan weer uitbouwen.Ik ben zelf ook best bang maar toch geniet ik met ups en downs al 50 jaar van de paarden.