Een vriendin van me heeft o.a. een 2-jarig paardje wat nog niet vaak uit de weide is geweest. Ze heeft de laatste tijd met de studies en het trainen van de andere paarden nog niet zoveel tijd gehad voor deze merrie. Aanvankelijk was het ontzettend moeilijk haar een halster om te doen of 'te vangen' op de weide. ('Traumatische' ervaring en weinig zelfvertrouwen zijn de sleutelwoorden.)
Na wat 'lokken met eten' kregen ze haar vanuit de weide door een omheind stuk gras-doorgang de piste in. Hier hebben ze af en toe wat gewerkt aan het 'meelopen aan halstertouw'. (Hier is het probleem dat ze vaak uit onbegrip achteruit probeert te 'ontsnappen'.) Op beton of andere ondergrond lopen, heeft ze in geen eeuwen meer gedaan en dat durft ze nog niet. Ze zet enkele stapjes met een emmer eten voor d'r neus - en deinst dan weer achteruit. Ze wil ook amper meegaan, de weide - haar vertrouwde plekje - uit.
Ik werk niet graag met voedselbeloningen. (Eerder Warwick Schiller of Clinton Anderson-methodes.) Vandaag ben ik de (niet zo grote) weide ingegaan en wat 'Hooking on' geprobeerd. Ze is héél nieuwsgierig en achtervolgde me meteen, OVERAL. (Wat al een grote vooruitgang is, want vroeger liep ze gewoon weg.) Na een tijd kon ik haar strelen op haar hoofd, dan hals, benen, rug, ...
Maar ik vroeg me af hoe ik het beste werk aan het feit dat ze TE dicht tegen me aanloopt. Ze probeert ook steeds een beetje te knabbelen/bijten. Vanaf het moment dat ik stop, stopt ze ook, maar té dicht bij me. Ik probeer haar dan elke keer weer wat passen achteruit te laten zetten om 'respect' te vragen voor mijn ruimte.
Hoe reageer ik best op het bijten? Waarom doet ze dit? Welke stappen zou ik hierna proberen?
Noordijk
Berichten: 4
Geregistreerd: 06-09-14
Geplaatst: 23-09-14 16:50
Hallo,
Voor gedrag antwoorden kan je misschien Natascha Borneman benaderen. Gespecialiseerde gedrag therapeut paard. Natascha Borneman van Opfok Noordijk