
Ik heb een zevenjarige KWPN'er (Zon), waar ik van alles mee doe. Dubbele lange lijnen, grondwerk, longeren en verder gaan we graag lekker naar het bos. Het lijkt mij leuk om ook wat VD toe te voegen aan het rijtje, mijn paard denkt daar alleen anders over...

Zon en ik hebben een paar jaar geleden eens een workshop clickertraining gevolgd bij Amable van bokt. Daarbij bleek al dat Zon eten helemaal niet interessant vindt. Bij het voedselweigeren had ze al bedacht dat ze dan geen snoepje meer hoefde... dan moet je ineens op een andere manier gaan motiveren. En daar gaat het mis... In alle andere dingen die we doen, werk ik met wijken voor druk. Dat principe snapt ze en dat werkt goed voor ons. Bij VD, wil ik ineens eigen initiatief van haar, waarbij ik kan timen en belonen. En dat wordt lastig, aangezien ze niet zo snel eigen initiatief neemt.
Wat ze wel kent, is voetje geven en een rondje draaien. Maar wil ik dat perfectioneren (door dus soms niet te belonen, maar alleen als ze haar been net even langer in de lucht houdt), is ze het kwijt en geeft helemaal geen voetjes meer. Iets anders tussendoor doen, wil dan wel helpen. Maar vraag ik dan weer een keer een voetje zonder belonen (omdat ze 'm net niet goed doet), is het meteen weer klaar. Ik kan dan tig keer de hulp geven of heel lang wachten, maar dan doet ze niks. En uiteindelijk loopt ze dan ook weg.
Dit heb ik zojuist in een ander topic getypt, misschien wel een goed voorbeeld om het verhaal te verduidelijken:
Citaat:Daarna met Zon aan de slag. Nou, ben tot de conclusie gekomen dat ze gewoon niet zo slim is.Of althans, er zit niet zoveel eigen initiatief in. Wijken voor druk is helder voor haar, volgens dat principe kan ik heel fijn met haar werken, maar als ze het zelf moet gaan bedenken vindt ze het gewoon erg moeilijk. Voorbeeldje, we zijn weer aan de slag gegaan met de yoyo game. Had haar al een paar keer naar me toe laten komen en uitvoerig beloond. Toen een stapje terug (wijken voor druk), maar dan staat ze een hele tijd te wachten, te kijken en uiteindelijk loopt ze naar me toe. Ik natuurlijk uitvoerig belonen, dan denk je toch dat het kwartje gevallen is. Dus nog een keer, zelfde verhaal. Ze stapt braaf achterwaarts, ik loop teruguit en maak me klein en paard stopt en wacht... en wacht... en wacht toch zeker een paar minuten en komt naar me toe. Wederom uitvoerig beloond. En zo nog een heel aantal keren verder, tot mijn irritatiegrens begon op te bouwen (heb niet altijd evenveel geduld..
) en toen ben ik gestopt.
Ze doet het nu dus wel, maar heeft veel tijd nodig. En dat wordt ook niet minder als ik de oefening blijf herhalen. Ze denkt volgens mij dat ie zo hoort, maar als ze 'm nooit anders uitvoert, kan ik het ook niet anders belonen... Lastig!
En ik geef eerlijk toe dat mijn ongeduld ook niet echt helpt.
Laat het duidelijk zijn dat ik echt wel inzie dat het probleem bij mij ligt, ik wil immers dingen van haar. Zon is dan misschien moeilijk te motiveren en heeft veel tijd nodig om de dingen te verwerken, en ik heb wel eens een gebrek aan geduld. Niet de meest ideale combi, maar laten we het zien als een uitdaging.

Ik hoor graag jullie tips en tricks!