Bo_Cassey schreef:Hieronder even een stukje dat ik een tijd geleden in een ander topic postte:
"Er stond eens een friese merrie van 2 bij ons op stal met een wat groene eigenaresse. Ze kreeg veel verschillende tips en dit beïnvloedde sterk hoe zij met haar paard omging. Mensen riepen bijvoorbeeld: "Als jij blijft staan, moet zij ook blijven staan!" Erg jammer, want hoewel ze alles goed bedoelde, resulteerde dit in veel rukken aan het halstertouw en veel geschreeuw. Ook wilde paard niet een bepaalde hoek in de bak door. Bang en wantrouwend. Wel gewillig, maar onzeker.
Ik met mijn grote mond.... ik kreeg het touw in mijn handen gedrukt met de boodschap: doe jij het dan maar als je het zo goed weet.
Ik heb eerst rustig met de merrie gestaan, lichaam schuins naar de merrie gericht, maar niet aandacht gegeven of naar haar gekeken. Zo begin ik nu altijd met een paard. Rug recht, hoofd rechtop, spieren ontspannen, ademhaling rustig. Zonder een woord te zeggen omgekeerd en de hoek ingelopen. En ze volgde direct. Jullie snappen dat zij toen wel advies van me wilde aannemen, dus ik heb het laten zien: het probleem halthouden wilde ik wel eens nader bekijken, met name omdat reactie eigenaar zorgde voor veel spanning. Ik loop met het paard, merk dat ze niet met haar volle aandacht bij mij is. In plaats van aan het halstertouw te trekken blijf ik gewoon staan. Paard loopt door, ik laat het touw vieren tot ik gelijk aan haar achterhand sta. Ik vind dat je een groen paard de tijd moet geven om te kúnnen reageren. Dus toen liep ze tegen het touw aan, en was ze verbaasd: wat gebeurt er nu? waarom kan ik niet verder?
Ze kijkt om, vragend, en komt naar me toe. Meteen belonen natuurlijk. Na een paar keer stond ze netjes stil wanneer ik stil stond, hartstikke perfect!"
Dit schaar ik zelf onder grondwerk. Maar wie het anders wil noemen, moet dat lekker doen.
Dit is ook grondwerk. En zo te horen heb je het allemaal goed gedaan.