Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola

heb precies hetzelfde met mijn oudste, maar met minder extreme emotie denk ik.. Hij kan obsessed staan staren naar de buur-geit
maar ook: laatst kreeg hij per ongeluk een pijnprikkel bij het opstijgen en toen heeft hij me er 2x afgebokt, als in echt rondjes door de bak bokken in pure paniek, en ik kan nog wel meer van dit soort gevallen beschrijven (bijv bij bekappen een keer).. net of zijn ratio dan compleet uitgeschakeld is, hij is dan alleen maar aan het overleven. Hij is op sommige momenten dus ook letterlijk gevaarlijk door die "knop" die ineens omgaat. Het wordt wel minder naarmate hij meer vertrouwen krijgt gelukkig maar ik denk dat het ongeveer hetzelfde is als wat jij beschrijft.. enkel nog "instinct" en het denken is weg.
sorryy! [***] schreef:1. Maar hoe zou je ermee omgaan als het in de aanleerfase zou voorkomen? Dus dat hij dingen probeert en uiteindelijk datgene wat je wil maar tegelijk ook uitgeschacht is, beloon je dan wel of niet?
2. Kijk je dus meteen naar het hele plaatje wat ok moet zijn, of deel je het toch op en ga je later perfectioneren door het weer los te koppelen?
3. Of komt dat misschien niet meer voor als je éénmaal er bewust mee bezig bent? Dat kan natuurlijk ook
[***] schreef:Maar bij een jong paard lijkt me dat ook zeker een moeilijkeMisschien ook interessant om hier eens ervaringen rond te horen .. HippoLogic, jij hebt natuurlijk een jong, clickeropgeleid paard.. Laat je soms anderen, niet-clickeraars, er wat mee doen? Zou dat in de toekomst kunnen indien echt nodig? Of hoe zou dat werken? Ik neem aan dat ze de dingen die afgewerkt zijn wel gewoon kunnen doen/overnemen? Of verschillen jouw cues zo hard van de standaard-dingen dat dit problemen zou opleveren?

ik zeg "X" of wanneer ik met twee paarden ben gebruik ik voor de ene als click een klakgeluidje met mijn tong. VogeltjeM schreef:Wil niet jullie topic hijacken... Maar een ethisch ding waar ik ook heel erg mee loop momenteel: hoe combineren jullie R+ met de R-? Is álles bij jullie R+? Of alleen de nieuwe dingen? Of alleen de leuke extra's?
Ik zie erg veel variatie. Van enkel R+ (alles is een keuze, vanuit het gedachtengoed dat R- beschadigend is voor de band met je paard) tot een basis in R- met enkel 'kunstjes' met R+. Bijv.: als je je paard leidt en die trekt je ineens mee om gras te gaan eten, los je dat dan op door bijv. een target, of geef je dan een ophouding aan het touw?
Zelf ga ik denk ik een beetje 50/50. Ik probeer zoveel mogelijk met de clicker te doen, maar met buitenrijden vind ik het bijvoorbeeld erg moeilijk. Mijn rijpaard kent alle hulpen natuurlijk allang met R-.. En ik heb ergens ook nog wel het idee dat ik uiteindelijk wel de baas moet zijn. Mijn paarden mogen mij niet meetrekken naar het gras, omdat we dat toevallig tegenkomen zeg maar, ik zou dan eerder voor milde aversieven kiezen... Om dezelfde reden dat je een kind bijv. niet beloont omdat het je niét slaat. Maar dit blijft echt wel een lastig dingetje...
Wie wil dat nu niet?

VogeltjeM schreef:Bijv.: als je je paard leidt en die trekt je ineens mee om gras te gaan eten, los je dat dan op door bijv. een target, of geef je dan een ophouding aan het touw?



Loba1 schreef:Hulde voor alle uitleg hier Hippologic! Dankjewel![]()
Gelijk maar weer een vraagje. Wat doe je als je paard opeens de focus verliest / angstig is door iets uit de omgeving? Blijf je dan oefeningen vragen in de hoop dat de focus weer terugkomt? Of laat je het erbij en sluit je de oefen sessie af op dat moment? Het is namelijk niet zo eenvoudig als je een angstig paard naast je hebt staan.. Dan is de focus toch echt richting de kabouter die de angst veroorzaakt dan op jou als persoon
[***] schreef:Nu is het wel zo dat tegenwoordig ook in het NH-gebeuren het meer en meer gestimuleerd wordt om een lichte druk te gebruiken (fase 1 dus) en dan te wachten ... en zelfs als je paard iets probeert wat niet het juiste antwoord is gewoon te blijven wachten. Immers probeert die wel maar is nog zoekende ... Dus niet meteen fases opbouwen omdat paard niet doet wat je wil, dat is toch wel beetje achterhaald, al wordt het wel nog gebruikt voor paarden die het gevraagde kennen en blijft het een soort van "pas op want ... " dat zeker
Jadybabe schreef:Leuk topic om te volgen. Goede info. Ik gebruik de clicker voor het aanleren van een kunstje of het echt belonen van gewenst gedrag. Gebruik hem niet voor gedrag in de dagelijkse omgang. Vind het moeilijk om daar echt een scheiding in te maken.
Jadybabe schreef:[...], ik ben beleefd naar mijn paard toe en verwacht dat ook van mijn paard.
Moeilijk om uit te leggen, zeker nou ik een nieuwe bijrijdster heb en haar aan het wegwijs maken ben in de "afspraken" die ik met mijn paard gemaakt heb.
HippoLogic schreef:Nu was mijn pony verder niet ook heel erg gediend van het gebruik van R- (negative reinforcement) en ging ik gaanderweg meer en meer R+ gebruiken. Hij leek veel vrolijker en opener met clicks en beloningen dan met meer druk.En toen ik een beetje beter werd leek hij op zijn 18e jaar ook veel sneller alles te begrijpen met een click en een snoepje![]()
.
Nu snap ik het echter wel. En het is ook echt heel moeilijk bij je eigen standpunt te blijven en de agenda van je dier ten alle tijden te respecteren. Ook hier heb ik wel eens een persoonlijke blogover geschreven. Het wordt echter steeds gemakkelijker voor mij: in mijn hart weet ik dat dit de diervriendelijkste communicatietrainingsmethode is die we nu kennen. Gelukkig gebackuped bij wetenschap.
). Schijnen allemaal trekpaarddingetjes te zijn. Heb hem sinds hij 8 maanden was. In het begin nogal tradi het wijken voor druk en dergelijke aangeleerd, maar toen merkte ik al dat hij ab-so-luut niet gemotiveerd is om druk te vermijden. Lees: halve radslagen maken voor zijn neus, al helikopterend met de leadrope en hij verplaatste zijn gewicht niet eens naar achteren. Hij legt zich heel makkelijk neer bij druk en als je dat dan vervolgens gaat escaleren, krijgt hij een bepaalde gezichtsuitdrukking die mijn hart echt breekt, en keert hij helemaal in zichzelf. Als ik terugdenk aan sessies waarin ik freestyle-les had en verschillende lesgevers losgingen op hem...
geholpen heeft het in ieder geval nooit. Ja, dat hij op een gegeven moment niet meer stil durfde te staan in de roundpen en schrikkerig werd. In mijn ogen was hij zichzelf niet meer. Als je ziet wie je paard is, wanneer hij in de kudde is, in rust en in vrede, wordt het i.m.o. onmogelijk om te missen wie hij is als je hem traint. Ik wil dat hij in de omgang met mij net zoveel vertrouwen kan ervaren als in zijn kudde. Het is misschien wat moeilijk uit te leggen, maar dit is voor mij het allerbelangrijkste. Naast natuurlijk dat ik merk dat het met clickertraining 100x makkelijker en sneller is om dingen aan te leren.
als je kijkt hoe ver ze al zijn met zeezoogdieren in van die parken en dergelijke (of dat ethisch is, is natuurlijk weer een ander verhaal
).. VogeltjeM schreef:Maar nog steeds blijf ik wat twijfelen, het traditionele NH-wereldje is soort van 'hard-wired' in mijn hoofd.
met druk bereik je niets. Ik merk het steeds weer...als hij (ook met buitenrijden) iets engs vind, dan kan ik beter ruimte geven om hem zelf te laten bepalen of het na een paar minuten nog eng is. Ga ik druk gebruiken, dan zet hij hem in de achteruit.
) en met wat clicks en een paar brokjes is voeten schoonmaken zo gepiept. Vroegah gaf hij z'n voeten achter niet eens...nu wel