Buiten dat, ook bijdehante paarden kunnen zichzelf geestelijk overvoeren,als ze te jong zijn, (het lichaam is niet alleen iets om rekening mee te houden) hoewel ze zich 'aanbieden'.
Als je ze idd korrekt opvoedt, hoeft dat bijdehand zijn zich helemaal niet tegen je te keren.
Wat het bit aangaat, dat is bij mij het laatste waar ik mee bezig ga. Ik rijd jonge paarden op het halster in. Springen ze dan toch nog eens, dan krijgen ze geen ruk in de mond. Gaat het rijden lekker, qua basis, we kunnen halthouden, stappen en draven, komt het bit met hoofdstel onder het halster, en rijd ik met dubbele teugel, zodat het paard wat wendt aan lichte druk in de mond. Meestal gaat de overgang dan verder zonder problemen.