Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
] lijkt het kwartje niet te vallen. Ze gaat er echt per ongeluk op staan, en het gebeurt ook niet erg vaak dus dat maakt het ook lastiger. Ik probeer haar te clicken voor zo min mogelijk of minder heftig schrapen, maar verder dan dat kom ik niet echt. vanspeijk schreef:Ik probeer onze jongste nu aan te leren op een gemarkeerde plek te gaan staan [bijv. een mat of handdoek]. Ze snapt wel dat ze iets met haar hoeven moet, maar ze blijft maar schrapen. Soms gaat ze er wel op staan, maar alleen nadat ze geschraapt heeft, en ondanks dat ik haar hiervoor uitgebreid beloon [jackpot] lijkt het kwartje niet te vallen. Ze gaat er echt per ongeluk op staan, en het gebeurt ook niet erg vaak dus dat maakt het ook lastiger. Ik probeer haar te clicken voor zo min mogelijk of minder heftig schrapen, maar verder dan dat kom ik niet echt.

Voor degenen die het leuk vinden, hier is ons nieuwe inrij-avontuur te lezen: xyzutu2 @ [PP] [VOLG] Droompaardje [***]: van kreupele Cruzado naar...?
Maar probeer je er een voet op te krijgen dan zijn we weer terug bij het schrapen.
)
) en beloonde hem steeds voor het aanraken daarvan. In tegenstelling tot veel andere oefeningen was het targetten echt van hem; hij mocht bepalen wanneer hij het aanraakte. Dat zorgde bij hem voor heel veel rust: als hij vastliep dan liep hij naar de target, kreeg hij zijn beloning en kon ik de training een nieuwe richting geven: blijkbaar vond hij het aanraken van iets wat bekend was en op zijn voorwaardes was op dat moment makkelijker/veiliger dan iets nieuws doen wat door mij geleid werd. Dus zorgde ik ervoor dat ik vervolgens een oefening deed die hij leuk vond, wel kon, of dat we in plaats van oefeningen gewoon door de bak gingen rennen.
Dat bleef hij doen, zelfs zo strak dat hij bij elke target meteen stilstond, wat natuurlijk minder handig is als je wat verder wilt rijden.
Dus vroeg ik mijn stalgenootje om nu niet meer bij de target te belonen, maar twee meter erna. Bij de eerstvolgende target stond hij weer op de rem, zij vroeg hem om verder te stappen, hij aarzelde, zette toch een extra pas en kreeg zijn beloning. Het was alsof er een wereld voor hem open ging: hij mocht gewoon naar de targets lopen (zijn targets, zijn gedrag), en zijn ruiter bepaalde na welke target er beloond werd. Waar hij jarenlang steeds bevroor tijdens het aanstappen/aandraven, wilde hij nu zelf in draf en bood hij zelf galop aan. In plaats van dat hij nu blind de onzichtbare wensen van zijn trainer moest volgen (waar [***] ook stress van kreeg), liep hij nu zelf (op vraag van de ruiter) naar/langs zijn targets op zoek naar beloonmomenten. De ruiter gaf weliswaar de hulpen voor tempo, richting, stelling en buiging, maar liftte vervolgens met hem mee langs zijn targets in de bak.
) haar ook nog verder kan helpen. Het ziet eruit alsof bij haar (in tegenstelling tot bij de Tinker en in iets mindere mate [***]) het besef dat ze met jou kan communiceren voor haar al opening genoeg is, maar stel dat ze weer terugvalt als je meer gaat trainen/vragen, dan kunnen stationaire targets door de bak heen haar misschien ook helpen om haar ideeen actief vorm te geven (loop uit eigen beweging naar een target en raak die aan om de mens iets duidelijk te maken) in plaats van passief te worden en weer in een coma te schieten. Dat communiceert namelijk zo lastig.
targets ook erg goed om de communicatie te herstellen als direct communiceren met hun mens nog een stapje te ver was. Misschien dat je er iets aan hebt!
xyzutu2 schreef:Toen mijn stalgenootje vroeg of ik een mee wilde kijken, dacht ik terug aan Sjors. Ookal was er bij de Tinker geen echte koppeling met het gedrag van zijn baasje te zien, de reactie was er wel eentje die ik koppelde aan stress. Omdat hij alle oefeningen al kende leek het echter geen 'performance stress', maar meer gekoppeld te zijn aan het feit dat iemand wílde dat hij performde. De mens dus. Dat geeft ook meteen het belangrijkste probleem met het wegtrainen van dit gedrag weer: de trainer wordt niet meer als neutraal gezien maar als stressverhogend/negatief - ookal zie je als medemens juist een erg positieve en geduldige trainer.
). Vandaar inderdaad dat deze oefening er vooral op gestoeld is om dit hele gebeuren weer neutraal of zelfs positief voor haar te maken. Vandaar dat mijn enige criterium eigenlijk was 'aandacht op mij' of 'iets doen' [zie beloning voor nieuwsgierigheid naar camera/kruk]. Hoe zich dit verder zal ontwikkelen kan ik alleen maar naar raden, we zien wel waar het schip strandt.
xyzutu2 schreef:Ik heb niets aan te merken op jullie video aangezien je paard je blijkbaar heel goed begrijpt en ook echt begint te communiceren, maar af en toe had ik bij het kijken het idee dat ze eerst naar de voerbak ging (waar ze in het begin ook voor beloond werd?) en dan pas naar jou keek. Blijkbaar was het belonen voor naar jou kijken al genoeg voor haar, maar het zou kunnen dat ze een neutraal/positief voorwerp misschien wat veiliger vindt dan meteen interacteren met een mens. Misschien dat het werken met stationaire targets (dus niet door de trainer vastgehouden, dat werkte bij de Tinker bijvoorbeeld niet omdat de target dan weer onderdeel wordt van vragen/wensen en andere soorten mensendruk) haar ook nog verder kan helpen. Het ziet eruit alsof bij haar (in tegenstelling tot bij de Tinker en in iets mindere mate Sjors) het besef dat ze met jou kan communiceren voor haar al opening genoeg is, maar stel dat ze weer terugvalt als je meer gaat trainen/vragen, dan kunnen stationaire targets door de bak heen haar misschien ook helpen om haar ideeen actief vorm te geven (loop uit eigen beweging naar een target en raak die aan om de mens iets duidelijk te maken) in plaats van passief te worden en weer in een coma te schieten. Dat communiceert namelijk zo lastig.
![]()
Het zou best kunnen dat het bij jouw merrie anders werkt, maar bij de comapaarden die hier voorbij kwamen (toevallig waren twee van de andere paarden die dat ook hadden in lessen/clinics ook Tinkers) werkten neutrale, menslozetargets ook erg goed om de communicatie te herstellen als direct communiceren met hun mens nog een stapje te ver was. Misschien dat je er iets aan hebt!
ik lees dus altijd stil mee in topics, super leerzaam, maar hierboven is echt een eye opener!
Dus clicker erbij gepakt en ben gaan belonen voor 'voorwaarts denken' [waarbij ook nog eens de paarden langs de bakrand, de spiegels, de bakletters, en alle meuk langs de bak genegeerd moesten worden
]
Mijn meest trotse moment was toen ze de hoek doorliep richting korte zijde, even twijfelde, maar toch het paard negeerde en doorging. [Aan korte zijde staan de stallen dichter op de bakrand]
Ben benieuwd hoe ze het verder op gaat pikken, maar ik verwacht eigenlijk weinig problemen nu
) was eigenlijk heel simpel:
Met 4 targets een vierkant uitgezet, daar een paar keer samen doorheen gelopen tot [***] begreep dat hij bij elke target voer kreeg, en vervolgens naast zijn singel gaan staan en hem zo naar een target laten stappen, daar belonen, vervolgens een teugel naar opzij houden richting de volgende target, aanstappen in die houding met de stemhulp en bij de volgende target weer belonen, net zolang tot hij de binnenteugel snapt. Dan hetzelfde rondje targets herhalen maar dan met mij aan de buitenzijde zodat hij de buitenteugel leert begrijpen als sturende hulp.
teugelhulpen in beweging zitten er ook al bijna in, maar dat hebben we nog niet getest. Het voordeel van zo'n puur clicker based methode (net als bij van Vanspeijk) is dat je teugelhulpen van begin tot eind altijd 100% subtiel zijn, en je helemaal af kunt zien van het traditionele 'we beginnen met steeds meer druk tot het paard goed reageert en dan gaan we de druk weer afbouwen'. Dat gaat bij heel veel paarden in combi met goede trainers gewoon goed, maar het gaat wel altijd gepaard met een conflictmomentje tot het paard zijn verzet stopt en met de teugel meekijkt, en sommige paarden (zoal [***]) vinden dat stukje touwtrekken in het begin erg lastig. Gelukkig is er dan de clicker!
HippoLogic schreef:Ik had gisteren weer een Fact Friday: ‘Horses can learn to use symbols to communicate their preferences’
Dat gaat over het onderzoek in Noorwegen waar ze 23 paarden hebben geleerd middels symbolen hun voorkeur aan te geven over "deken af", "deken om" en "laat het zoals het is" (als ze een deken om hebben, laat die om en als ze zonder deken zijn, er geen op leggen). Alle paarden leerden de symbolen dmv clicker training en ze leerden het allemaal binnen 14 dagen. Leuk he?
daar heb ik met het aan de hand werken [een hand aan/nabij de kaptoom, een bij de schouder/schoft] of het lange teugelen geen last van.
maar die zijn daar ook niet echt voor bedoeld: blijkbaar zal [***]'s dubbele zadeltrauma toch nog vrij dicht onder de oppervlakte. Natuurlijk waren zijn ervaringen daarmee ook niet zo leuk; op de handelsstal werd hij met een niet passend zadel gereden terwijl hij zoveel ondergewicht had dat zijn ruggengraat tussen de kussens omhoog stak, en bij mij was hij een paar maanden geleden op hol geslagen toen het zadel onder zijn buik schoof en hij met zijn achterhoeven in de beugels bekneld raakte. Niet echt super ervaringen dus.
De afgelopen weken had ik namelijk wel zonder zadel op zijn rug gezeten als voorbereiding, maar toen wilde hij niet in stap - wat ik wel logisch vind met die akelige zitbeenknobbels in je rug. Nu stapte hij op eigen initiatief weg en was daar bovendien zo tevreden mee dat hij het voor herhaling vatbaar vond, dus volgens mij hebben we er een zadelfan bij.