liljebo schreef:Een van de grootste voordelen van een brede visie en veel experimenteren (ondanks het bijbehorende geklungel, blunders en onzekerheden) is dat je steeds meer gereedschappen krijgt in je gereedschapskist. Dat betekent dat je steeds meer oplossingen weet voor een probleem wat zich voordoet en niet meer afhankelijk bent van 1 manier.
Dat is helemaal waar.
liljebo schreef:Ik geloof dat het Rashid was, die zei: Je kunt beter 10 stuks gereedschap hebben voor het oplossen van 1 probleem, dan 1 stuk gereedschap voor het oplossen van 10 problemen.
En zo is het maar net.
Dat is zeker zo. Ik wil hieraan toevoegen: dan moet je wel eerst de gereedschappen leren kennen, hun eigenschappen en er in verschillende situaties mee gewerkt hebben. Zodat je hebt geleerd dat je met een schroevendraaier beter geen spijker in kunt slaan. Zelfs niet met de achterkant.
Ik zie toch vaak dat mensen 'aan een methode beginnen' en al helemaal aan het begin zeggen dat 'het niets is'. Ik zie dat bij analfabeten ook: ze willen niet leren lezen want ze redden zich zo ook wel en ze kunnen ze zich niet voorstellen wat een wereld er voor hun open zou gaan als ze wel zouden kunnen lezen. Denk aan boodschappenlijstje maken, een nieuw recept lezen en uitproberen, een keer met de trein gaan en de borden kunnen lezen. Maar ze zeggen- nadat ze met veel pijn en moeite hun naam kunnen lezen- al snel dat het echt niets voor hen is. Jammer. Ik vond Parelli eerst ook niets, maar ik heb toch ontzettend veel geleerd doordat ik verschillende paarden t/m level 2 heb gebracht.
Dit is trouwens een opmerking in het algemeen, hoor. Niet naar iemand specifiek.
Over Parelli en paarden die hier slecht tegen kunnen. Ik denk dat er 2 dingen meespelen bij zoiets (merk ik zelf telkens weer). Ten eerste de 'games' zijn wel spelletjes, maar in het spel worden de verhoudingen bepaald. Dat is bij alle groepsdieren zo. Als het spel goed gespeeld wordt, verliest het paard ineens zijn plek (niet zozeer in termen als 'rangorde' maar in ieder geval zijn zekerheden die die tot dan toe had met zijn eigenaar.). Niet alle paarden vinden veranderingen fijn.
Het tweede kan ik eigenlijk alleen uitleggen door even antropomorfistisch te doen: je probeert als onervaren trainer het paardengedrag te imiteren. In elk geval te communiceren op begrijpelijke wijze. In het begin stuntel je en het kan paarden 'irriteren' als ze commando's moeten opvolgen van een "leider" (lees stuntel) die het zelf nog niet onder de knie heeft. Ik zou me ook vreselijk opwinden als ik moest leren autorijden van een instructeur die eerst gaat zitten uitzoeken waar het stuur zit, hoe je de gordel ook al weer moet vastmaken en alle knopjes gaat uitproberen (onbewust) en daarna me probeert uit te leggen waar de richtingaanwijzer zit.
En daarbij zijn wij dan fysiek zo ontzettend traag dat een vluchtdier als een paard dit al snel verveelt/vervelend vindt. En om het beter onder de knie te krijgen oefenen we de basisdingen (zoals met die *(&*(&-stick omgaan) ook nog eens 100.000 x. Een paard ziet ons al aankomen:"Nee niet weer dat gestuntel met die stick en dat gehengst aan mijn hoofd"
Dus er wordt nogal wat onbegrijpelijke communicatie geuit en het paard moet maar uitvogelen wat er bedoeld wordt. Ik kan me de eerste keren nog wel herinneren (hoewel ik ze liever vergeet). Ik stond met die stick te zwaaien, van subtiliteit was natuurlijk geen sprake, ook al dacht ik zelf van wel.
En intussen heb ik ik-weet-niet-hoe-vaak die string tegen mijn hoofd of zelfs in mijn oog gehad. En ik maar denken dat ik telkens bij fase 1 begon. Ik durf die filmpjes ook niet meer terug te zien.
En ik denk echt dat het voor het paard geen verschil maakt dat hij moet wijken omdat jij het wil of omdat het een doel heeft (om de pion of zo) omdat dit echt iets is (in elk geval bij mij) wat tussen mijn eigen oren zit en in mijn eigen uitstraling geuit wordt. Ik kan me ook niet voorstellen dat een paard 'het nuttig' vindt om om een pion heen te wijken of er tussen door. Maar omdat het ONS (lees: "mij"
)focus geeft, werkt het beter. Sinds ik dat ontdekte, gebruik ik de pionnen voor mijn eigen focus en niet meer voor die van het paard en kan ik ook focussen op een kuiltje in het zand of een afgevallen blaadje op de grond.
Laatst bijgewerkt door HippoLogic op 08-06-12 18:19, in het totaal 1 keer bewerkt