manubres schreef:Mijn paard is denk ik een uitzondering. Hoe langzamer zij gaat des te meer activiteit ze krijgt in het achterbeen. Ik denk dat het voorwaarts zijn soms teveel overschat wordt. Veel paarden raken van (teveel) voorwaarts juist uit balans.
Bedoel je dan voorwaarts of gewoon rennen? Voorwaarts zijn is niet verkeerd, als een paard voorwaarts is heeft ze ook op laag tempo voldoende impuls.
Ik denk dat veel mensen hun paard gewoon rondjagen in de hoop dat de balans een keer komt, en dan vraag je imo om blessures. Ik leer mijn paard eerst op laag tempo in balans komen en als dan de balans goed is (en daar hoort de hoofd-halshouding ook bij, en die is zowel een gevolg van een goede balans als een bijdrage eraan) voer ik het tempo op, maar op het moment dat je merkt dat paard de balans en impuls verliest, moet je dus terug in tempo, tot een punt waar die voorwaarden er wel weer zijn.
Kelly_ann schreef:Ik vind dat de onervaren longeur juist wel beter een eenvoudige bijzetteugel kan gebruiken.
Het geeft het paard wat meer steun en begeleiding, zeker aan de buitenkant.
Eens. Niets mis met een bijzet, zolang die niet te strak staat en het paard de ruimte krijgt er zelf in te zakken.
manubres schreef:Aan de longe heb ik haar in begin alleen haar eigen tempo laten lopen en gewacht tot ze maar enigszins de neiging had te zakken en dan met stem belonen.
Ik heb hierbij niet gewacht. Ik heb hierbij gebruik gemaakt van een pessoa op de meest losse afstelling. En in het begin 5 minuten gewerkt of zo.
manubres schreef:Pas toen ze echt de bovenlijn los durfde te laten, ben ik haar achter gaan activeren met korte aanraking zweep op achterbeen...En goed gekeken of ze los bleef. Pas meer impuls opgewekt als ze dat lichamelijk kon verwerken. Daarna ben ik overgangen gaan maken op mijn stem.
Dit is waar ik nu mee bezig ben icm werk aan de hand. Werkt erg fijn zo, en ik heb niet het gevoel dat ik teveel vraag.