
Ik weet ook niet zo goed wat ik van jullie wil.. Misschien komen er ideeen uit waar ik nog niet aan gedacht heb ofzo.. wie weet.
2 jaar geleden kocht ik een merrie. Beetje project kon je het wel noemen, tenminste voor mij dan, de amateur ruiter. Ik heb hiervoor nog 3 paarden gehad die helaas alle drie inmiddels overleden zijn.
Ik was op zoek naar een leuke ruin waar ik redelijk snel weer mee op pad kon nadat ik met mijn vorige paard in het M2 mocht starten maar hij helaas overleed aan koliek.
Ik kwam thuis met een merrie die ik niet eens in draf kreeg bij het proefrijden... Ok angstige ruiter die niet durft door te pakken in het bijzijn van vreemden werkt ook niet mee. Maar desondanks vond ik dr leuk en zag er wel wat in. Instructrice mee die me al jaren lesgeeft en weet wat ik wel of niet kan en nog een keertje rijden. Zij eerst erop, ging uiteraard prima

De eerste maanden was drama. Ik scheet in mn broek en paard deed ook al niet leuk. Veel staken en dreigen met steigeren.. Zomaar (nou ja niet zo maar) maar niet omdat ik er een pirouette uit wilde persen ofzo waar ze helemaal niet aan toe was. Gewoon voltetje in draf en bam, stilstaan. Na 2 maanden kon ik nog steeds niet de hele baan gebruiken..

Vervolgens ben ik verhuisd met dr en daar ging het beter. Ze heeft een lastig karakter dat werd al gauw duidelijk. Voelt ze het in de spieren of vind ze het echt heel moeilijk komt het staakgedrag weer terug. Inmiddels is het echt minimaal en kan ik er heel goed mee omgaan. Niet boos worden gewoon links-rechtsom draaien zodat er beweging in blijft en door.
Voor de rest is ze heel heel snel gespannen . Ook dat is al echt beduidend minder. Ik heb het idee dat ze zo extreem kan spannen dat ze daardoor verzuurt en dan kom je in zo'n cirkeltje.. Ze kan rustig rond stappen en binnen een seconde gooit ze dr kop in de lucht en spant echt alles aan. Wij noemen het ; ze trekt ff dr naaldhakken aan..

Ze had ook bar weinig vertrouwen in mij. Na 3 kwart jaar kwam ik het terrein echt niet af als ik naar buiten wilde, inmiddels galopperen we langs de berm in de polder. In ons eentje !
Dus ja, ook daar zit vooruitgang in. Het gaat echt niet van harte, moet blijven vragen maar goed, op haar manier geniet ze er wel van denk ik, zeker op de terug weg

Net na de zomer vorig jaar zag ze er slecht uit. Probeerde er zoveel hooi in te stoppen als maar kon maar het is een slechte eter. Uiteindelijk naar een dierenarts/ostheo geweest omdat ik bang was voor een maagzweer oid. Geen maagzweer wel last van dr maag / darmgebeuren. Medicijnen mee en binnen een maand zag ze er weer gezond uit.
Dan nu het rijden en dat is denk ik wel het grootste punt... Ik heb haar gekocht met de bedoeling lekker weer wedstrijden te kunnen gaan rijden, af en toe een buitenrit /naar het bos.
Dat er werk aan zat aan deze dame had ik al vermeld en dat het lang zou duren ivm mn eigen rijkunsten had ik ook ingecalculeerd. Maar dat we nu bijna 2 jaar verder zijn en ik op de meeste dagen nog geen winstwaardige B proef kan rijden valt me gewoon tegen...
Ik steek er een hoop tijd en geld in. Ook toen ik haar net had; tandarts, zadelmaker en ostheopaat er bij. Ze krijgt goed eten en veel hooi. Staat de hele dag buiten, nu snachts op stal. Zomers vaak dag en nacht buiten. Ik les zo vaak als mogelijk.Ik denk dat er aan t stalmanagement niet zoveel mankeert. Ze oogt verder ook echt wel gezond en tevreden. Dus ik denk dat ik na 2 jaar tot de conclusie ben gekomen dat dit gewoonweg niet werkt..
Ik ben echt geen ster ruiter maar ook geen halve randdebiel.. En nee nooit hoger als het M1 maar daar reed ik regelmatig tegen de dubbele wp aan en niet alleen op de wedstrijden met 2 tegenstanders op mn eigen vereniging

Toen ik haar kocht werd ze voornamelijk met slof gereden. 1 van mijn instructrices kende dit paard vanaf haar 3e tot 6e ongeveer en zij vind dat dit paard nooit een goede basis heeft gehad. Ze kon bijv absoluut niet met haar neus richting de grond als je erop zat. Werd ze serieus spastisch van.. Het hele nageven was een groot probleem. En zo word ze eigenlijk van heel veel dingen spastisch... Wijken bv.... Het is zooooo vermoeidend allemaal.
Ik heb afgelopen zomer op een punt gestaan om dr te verkopen maar eigenlijk wil ik dat nou ook weer niet. Eigenlijk wil ik niet opgeven maar wanneer is het nou precies opgeven ? Ik vind 2 jaar proberen toch best lang.
Het verkopen staat me eigenlijk tegen omdat zij zoveel wantrouwen had , dat vind ik sneu als ze straks weer overnieuw moet beginnen eigenlijk..
En omdat ik toch nog wel gewoon elke dag met plezier naar haar toe ga , dat maakt het ook niet makkelijker. .. En toch denkt een deel van mij dat we "de klik" niet hebben..
Dusss.....
