Geplaatst Mijn shet is 2,5, en (natuurlijk) eigenwijs. Ik heb in het begin wat problemen gehad, ik ben namelijk aangevallen door een ander paard (maar dat had zoveel steken los dat het hele breiwerk naar de knoppen was), en was dus wel behoorlijk bang (toen had ik haar nog niet gekocht, dat was pas een paar maanden later). Ik weet zeker dat ik in het begin niet cordaat genoeg op heb getreden, en daardoor wilde ze graag het leiderschap overnemen. Dit heeft ze dus geprobeerd, maar ik heb 'gewonnen' intussen had ik meer vertrouwen in mezelf en in mijn kunnen. Ik merkte duidelijk dat ze toch wilde proberen of ze niet de leider kon worden, en toen ik weer zo'n bui aan zag komen, heb ik haar van me weg gejaagd (niet geslagen, alleen met lichaams taal gedreigd). Ze kwam terug, niet aanvallend, maar ook niet louter vriendelijk, en heb haar weer weg gejaagd, en daarna nog eens. Toen bleef ze op een afstand staan, keek ze even en is ze voorzichtig, en heel lief naar me toe gekomen, en ik heb haar dan ook goed beloond. Ze is nu niet meer duidelijk aan het proberen leider te worden.
We hebben een vast riedeltje: ik kom, geef haar wat lekkers, haal een minimaal handje brokjes met lijnolie in de stal. Nu weet ze dat, en staat ze voor de stal te wachten tot ik kom, een enkele keer blijft ze bij het hek staan wachten. In dat geval loopt ze op een drafje vooruit en gaat dan staan wachten voor de stal. Ik heb het haar niet aangeleerd, maar ook als ik er ben, wacht ze even, maar omdat als ik de stal in loop met brokken, de geiten massaal binnenstromen, zeg ik 'ja, ga maar' en geef haar een duwtje. Ze kijkt dan en loopt de stal in, draait zich dan om. Ze wacht netjes op haar brokken, en ook als ze eten krijgt samen met de geiten, laat ze mij voor, en is ze de enige die niet duwt. Ze blijft zelfs buiten de stal staan tot ik haar roep. Ik kan eten van haar wegnemen, en terug zetten, en ze duwt niet, en doet niet vervelend.
Als ze haar olie op heeft, gaan we altijd hoeven uitkrabben, en als het nodig is toiletteren/borstelen. Dit weet ze, en ze gaat altijd vooruit naar 'de poetsplaats' (vaste plaats in de wei). Ze tilt netjes haar voeten op, ik hoef er maar om te vragen (ik leun naar de voet toe, raak hem nog niet eens aan) en ze tilt hem al op. Tijdens het borstelen blijft ze meestal niet stilstaan, ze wil een eindje weglopen, ik volg niet en roep haar terug, ze komt weer terug, waarop ik weer begin met borstelen. Eerst liep ik een stuk mee, maar nu ik het zo doe, blijft ze nu wel vaak stilstaan. Als ik haar staart borstel, blijft ze wel altijd perfect stilstaan.
Wanneer ik met haar buiten loop, loopt ze over het algemeen of naast me, of schuin achter me, of helemaal achter me. Soms gaat ze echter voorbij, dan neem ik haar terug, dit doe ik maar één keer, uit de ervaring dat als ze het nog eens doet, ze het nog een paar keer doet (ze reageert goed op druk op het halster/spanning op het touw). Gaat ze weer vooruit, breng ik cordaat spanning op het touw (niet trekken, enkel spanning erop houden) en laat ik haar een voltetje maken (ik moet daarbij wel mee draaien. Zodra ze dan weer achter me staat, begin ik weer te lopen.
Verder komt zij weleens naar mij toe om te knuffelen, maar kan ik ook naar haar toe komen. Als ze er geen zin in heeft, ga ik echter ook niet nodeloos door, alleen soms blijf ik even bezig, om te peilen hoe ze reageert, en om aan te geven dat als ik het echt wíl, ik het van haar gedaan wil hebben. Hou er dan ook snel mee op hoor.
Wanneer ik met haar wil spelen, heeft ze soms geen zin, en blijft gewoon staan. Ik probeer haar dan aan te zetten, ('Kom Maus, we gaan rrrrennneeeeeen', waarop ik er vrolijk vandoor ga), ze blijft dan staan, kijkt me met de oortjes naar voren aan, en komt dan simpelweg naar me toe gesjokt.
Laatste: als ik haar knuffel, geeft ze tussendoor weleens een 'nipje', ze heeft haar oren naar voren, begint met likken (dit sta ik wel toe), en geeft dan een klein, kort (geen pijn doend) 'beetje'. Ze weet dat ik dat niet wil, en doet meteen haar hoofd weg (anders tik ik haar op haar neus).
Als ik trouwens soms weleens haar neus vastpak (beide handen om de neus heen) en ik beweeg haar hoofd zo, vind ze dat niet fijn (begrijpelijk, maar ik moet haar overal rustig kunnen betasten en vasthouden). Ze doet dan haar oren naar achteren, maar zeker niet plat in haar nek. Dan zou ik ze namelijk helemaal niet kunnen zien.
Ze heeft nu ook een speklaagje, maar ze krijgt al mindering in voer (had niet verwacht dat het zo goed weer zou blijven, en weet niet precies wat ik nu moet, echt veel minder gaan geven kan niet omdat het nog kan gaan vriezen), het gras is wel gemaaid, en ze krijgen allemaal (9 geiten en paard ongeveer een halve (kleine) baal hooi per 4 dagen.
Vinden jullie dat dit tekenen zijn van een 2,5 jarig paard, en is het gewoon de leeftijd, of denken jullie dat het dominantie is? Wat kan ik beter doen, en wat doe ik al goed?
Alvast bedankt
maar een halve baal per 4 dagen vind ik niet veel. Onze C ponys eten denk ik in 4 dagen ongeveer een hele baal dus..
) Nu krijgen ze natuurlijk ook wat meer hooi, met de wind en regen. 
Als ik zo de andere reacties lezen, en zie dat Bobbie wel altijd uitbarst, maar nooit naar mij toe, dus als ze zin heeft, ga ik er lekker voor. Tot nu toe begrijpen we van elkaar heel goed hoe en wat, maar ik hou een voorzichtig oog op mijn rug 
