Moderators: C_arola, Nicole288, Coby, Dyonne
mirim schreef:Dat is vervelend.
Maar misschien niet ( door jou ) op te lossen.
Je wilt dingen doen die vijf jaar terug normaal waren voor je en waar je van genoot.
Maar in vier jaar is er dus heel veel veranderd.
Fysiek ben je een wrak zeg je.
Dan zijn buitenritten misschien vor nu iets te hoog gegrepen als je je paard niet kan vertrouwen.
Geniet van wat nu wel kan.
Je hebt je paard terug.
Je kan wel thuis rijden.
Je paard ervaart thuis geen stress, dus ga daar dan samen wat moois van maken.
pateeke schreef:Ik zou zeker niet meer alleen op pad gaan met haar. Als je al gaat, zou ik zorgen dat er altijd een ander paard meegaat. Of, nog veiliger: geen buitenritten meer. Het gedrag dat ze vertoont is erg gevaarljjk en als je ook al het vertrouwen begint te missen, dan wordt het enkel gevaarlijker.
Tinkermuts schreef:Het tweede en derde zijn gedragingen die je vaak bij pssmers ziet waar ze zelf weinig aan kunnen doen.
Misschien toch nog eens goed naar voer en suplementen kijken.
Furst schreef:Wat ik zou doen, is haar volledig op de RX zetten om zeker uit te sluiten. Zeker dat vaststaan en dan niet over de rug willen lopen, zou op pijn kunnen wijzen. En alles echt stapje per stapje opbouwen. Ze kon het eerder rustig en genoot er van, dus ik denk dat het wel weer kan. Maar wel MET jou.
Misschien ook eens bloedonderzoek ivm geen tekorten.
Arm dier. Een ingevreten halster. Dat wens je geen paard toe.. veel sterkte en succes!
Tinkermuts schreef:Dat snap ik maar bij geen enkele pssmer helpt hetzelfde, is altijd puzzelen met de suplementen.
Ik heb zelf ook een pssmer, tinker, en herken die twee dingen geheel in de mijne als het met de suplementen niet goed zit.
De symptomen van pssm uiten zich ook vaak vanaf vanaf ongeveer 8 a 10 jarige leeftijd.
Tinkermuts schreef:Ik geef de mijne magnesium, mangaan, natuurlijke vit E, eiwitten, zout, en voer waar aminozuren inzitten.
Maar dat is wat voor de mijne werkt, er is hier een pssm forum waar enorm veel info te vinden is.
Zowel pssm1 als 2, heel veel lichamelijke problemen komen van deze rotziekte af
goldyc schreef:Wat heb je al veel werk verricht. Arm paardje ook, ze mag blij zijn dat ze terug bij jou terechtgekomen is, en dat jij zo je best doet voor haar.
tamary schreef:4 jaar 0 management van een chronische vaak progressieve aandoening zal schade achterlaten ook als je zo'n dier weer op goed management zet. Het zou niet vreemd zijn als de problemen die je er niet goed uitgetrained krijgt daar vandaan komen.
Ik weet eigenlijk niet of je dus inderdaad jouw paard terug hebt, zeker niet voor 100%, deel van wat ze kon is weg of fysiek onmogelijk geworden. Daar zal je mee om moeten leren gaan. Je droompaard van voor het uit handen zijn is mogelijk permanent weg.
tinkieMagic schreef:goldyc schreef:Wat heb je al veel werk verricht. Arm paardje ook, ze mag blij zijn dat ze terug bij jou terechtgekomen is, en dat jij zo je best doet voor haar.
Heel erg bedankt voor je uitgebreide reactie! Wat het grondwerk betreft; ook daar heb ik een fijne instructrice gevonden waarmee ik sinds kort aan de slag ben. Ik zie veel eerder aan de hand wanneer stress zich opbouwd; met name aan haar ademhaling. Als ik eerlijk ben weet ik eigenlijk vaak al als ik naar buiten ga, dat ze niet relaxed is sommige keren. Misschien dat ik dan onbewust wil doorzetten of zo in plaats van het te erkennen en om te draaien. Daar ga ik vanaf nu meer aan toegeven.
Ik ben overigens zelf eigenlijk nooit gespannen als we sameb naar buiten gaan, zelfs niet na alles wat er is gebeurd. Ik accepteer haar angsten of zo, ben niet bang, maar verlies wel het blinde vertrouwen in haar wat ik vroeger had begrijp je wat ik bedoel?
Met rijden heb ik haar inmiddels wel zo ver dat ik haar heb geleerd als een jojo haar hals in en uit te schuiven in draf. Ik noem dat stofzuigen. Ze rekt die lange rugspier dan op en dat vind ik al winst. Maar zodra ik de teugel zachtjes aanneem en niet meer laat meegaan naar beneden, dan zet ze zich weer vast. Maar goed, misschien moet ik idd al blij zijn met die tussenstap ook al loopt ze dan idd even op de voorhand.
De oefening die jij gebruikte om spanning af te laten vloeien, wekke was dit? Want idd, groot verkeer geen probleem maar een nieuwe brievenbus...ontploffing!
Bedankt voor het meedenken tot dusver en je lieve woorden!
tinkieMagic schreef:Daar heb je helemaal gelijk in en het is ook geen verwachting, maar echt hoop! Toen ze terugkwam ging ik ervanuit dat ik er helemaal niks meer mee zou kunnen en heb dat echt ook als dusdanig geaccepteerd. Ik wilde gewoon dat ze bij mij zou zijn tot haar einde, in goede handen in een fijne kudde. Alleen toen bleek dat ze zo goed vooruitging ging ik ook mijn doelen steeds meer bijstellen. Het is ok he, als het dit is! Alleen voor haar en ook voor mij zou het toch heerlijk zijn als we weer lekkere ontspannende bosritjes zouden kunnen maken.Ik hoop gewoon dat het er nog in zit. En zo niet, dan geniet ik van de momenten dat ik bij haar ben en haar elke dag kan vertellen wat een stomkop ik ben geweest dat ik haar in andere handen heb gegeven.....